معنی مؤدمه - جستجوی لغت در جدول جو

همدیگر کوفتن و بر هم زدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). با یکدیگر به هم واکوفتن. (مجمل اللغه) (تاج المصادر بیهقی). به یکدیگر واکوفتن. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

مصادمه

(مُ دَ / دِ مَ / مِ)

مصادمت. (ناظم الاطباء). کوس. بر هم زدن. (یادداشت مؤلف) ، مدافعه. مزاحمت. (یادداشت مؤلف). و رجوع به مصادمت در همه معانی شود

لغت نامه دهخدا

متقدمه

(مُ تَ قَدْ دِ مَ)

مؤنث متقدم. ج، متقدمات (م ت ق دد) رجوع به متقدم شود

لغت نامه دهخدا

متهدمه

(مُ تَ هََ دْ دِ مَ)

فانی. ناب متهدمه، ناقۀ پیر فانی. عجوز متهدمه کذلک. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مأدبه

(مَءْ دَ / دُ بَ)

طعام مهمانی یا کدخدایی. ج، مآدب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). طعامی که برای مهمانی یا عروسی آماده سازند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مأکمه

(مَءْ کَ / کِ مَ)

مأکم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به مأکم شود

لغت نامه دهخدا

مأیمه

(مَءْ یَ مَ)

سبب بیوگی. گویند: الحرب مأیمه للنساء، کارزار سبب بیوگی زنان می گردد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). الحرب مأیمه میتمه، یعنی جنگ مردان را می کشد و زنان را بی شوهر و فرزندان را بی پدر می کند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مأثمه

(مَءْ ثَ مَ)

ظلم و تعدی. (ناظم الاطباء) ، گناه. مأثم. (از اقرب الموارد) ، آنچه انسان بدان وسیله گناه کند. (از اقرب الموارد). چیزی که سبب گناه شود. مایۀ گناه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

محتدمه

(مُ تَ دِ مَ)

مؤنث محتدم

لغت نامه دهخدا

موادعه

(کُ)

آشتی. مصالحه. آشتی کردن. صلح کردن. (یادداشت مؤلف). و رجوع به موادعت و موادعه شود، یکدیگر را وداع کردن. (غیاث). و رجوع به موادعت شود

لغت نامه دهخدا

مؤدم

(مُءْ دِ)

نعت فاعلی از ایدام. اصلاح کننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج). سازواری ده بین کسان. (از اقرب الموارد). برقرار کننده دوستی و الفت دهنده. (ناظم الاطباء). اصلاح کننده و الفت دهنده. (از منتهی الارب) (آنندراج) ، آن که نان خورش برای نان ترتیب می دهد. (ناظم الاطباء). بسیار آمیزندۀ نان به نان خورش. (آنندراج) (از منتهی الارب). ادیم. (از منتهی الارب). رجوع به ادیم شود

لغت نامه دهخدا

مؤمه

(مُءْ مَ)

مبتلا به امیهه یعنی آبلۀ گوسپند. (ناظم الاطباء). رجوع به مؤمهه شود

لغت نامه دهخدا

مؤثمه

(مُءْ ثِ مَ)

مؤنث مؤثم. (یادداشت مؤلف). رجوع به مؤثم شود

لغت نامه دهخدا

مؤکمه

(مُ ءَکْ کِ مَ)

زنی که مأکمتین او ستبر و بزرگ باشد. (از منتهی الارب). زن کلان سرین. (ناظم الاطباء)