معنی مؤتفکات در لغت نامه دهخدا

بادهایی که برگردانند زمین را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، بادها که از هر جهت وزد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بادها که مختلف وزد از هر جهتی. (غیاث) (آنندراج). بادهای متفاوت درجستن. (مهذب الاسماء)

معنی مؤتفکات در لغت نامه دهخدا

شهرهایی که برگردانده شدند برقوم لوط. (منتهی الارب). شهرهای قوم لوط که زیر و زبر و سرنگون شدند. (ناظم الاطباء) (از غیاث) (از آنندراج). دیه های برگردیدۀ مداین لوط. باژگون شدگان از شهرهای لوط. و طبری از محمد بن کعب قرظی نقل کرده است که مؤتفکات پنج شهر بوده است و آن: صعبه، صعده، عمره، دوما، و سدوم می باشد. پنج یا چهار شهر لوط که به روایت تورات به آتش آسمانی بسوخت و به روایات اسلامی بر زمین فروشد و آن سدوم و سه یا چهار شهر دیگر است. (یادداشت مؤلف). شهرهای قوم لوط. واحد آن مؤتفکه است. (مهذب الاسماء). و رجوع به مؤتفکه شود. بعد از آن ابراهیم با برادرزادۀ خویش لوط هجرت کرد و از آنجا به زمین فلسطین رفت. جایی که مؤتفکات خوانند و آن پنج پاره دیه بود و قوم لوط آنجا بودند، پس لوط آنجا بماند. (از مجمل التواریخ و القصص ص 190). لوط... برادرزادۀ ابراهیم (ع) بود و به قولی پسرعم ابراهیم بود و ساره خوار او بود و خدای تعالی او را نبوت داد و به ولایت مؤتفکات فرستاد هفت شهر بود. بعضی مورخان گویند ولایت در بیابانی بود که میان سیستان و کرمان است و بعضی گویند مغرب بود. (از تاریخ گزیده ص 35)

معنی مؤتفکات - جستجوی لغت در جدول جو

مؤتفکات(مُءْ تَ فِ)

لغت نامه دهخدا

مؤتفکات(مُءْ تَ فِ)

لغت نامه دهخدا

مؤلفات

(مُ ءَلْ لِ)

جمع واژۀ مؤلفه. (یادداشت مؤلف). رجوع به مؤلّ-ف شود

لغت نامه دهخدا

مؤلفات

(مُ ءَلْ لَ)

جمع واژۀ مؤلفه. تألیفات. تصنیفات. کتابهای نوشته شده: کتاب شفا از مؤلفات ابوعلی سیناست. (از یادداشت مؤلف). رجوع به مؤلّف شود

لغت نامه دهخدا

مؤثفات

(مُءْ ثَ)

جمع واژۀ مؤثفه. قدر مؤثفات، دیگ بر دیگ پایه نهاده. (منتهی الارب). رجوع به مؤثفه شود

لغت نامه دهخدا

مؤتفکه

(مُءْ تَ فِ کَ)

زیر و زبر گشته. منقلب شده. برگشته. برگردیده. ج، مؤتفکات. (یادداشت مؤلف). و رجوع به مؤتفکات شود

لغت نامه دهخدا

مؤتفکه

(مُءْ تَ فِ کَ)

نام هر یک از شهرهای لوط. ج، مؤتفکات. (یادداشت مؤلف) : گویند در نزدیکی سلمیه بوده در شام، با اهالی اش یکجا سرنگون شد. فقط صد تن جان به سلامت بردند. صد خانه برای آن صد نفر ساختند و آن حوزه را سلم مأته نام دادند و بعد به سلمیه معروف شد. حضرت علی علیه السلام در نکوهش اهل بصره فرموده: یا اهل المؤتفکه! تاکنون سه بار ائتفاک (انقلاب) واقع شد و برخداست که بار چهارم این بلا را نازل کند. از این مطلب چنین برمی آید که ائتفاک به معنی انقلاب است و بعضی گفته اند: مراد از مؤتفکه مداین قوم لوط می باشد. (از معجم البلدان). شهری باستانی بوده در شام در نزدیکی سلمیه، پس از ویران شدن، مردم آن به سلمیه کوچ کرده اند. (از قاموس الاعلام ترکی). و رجوع به مؤتفکات شود

لغت نامه دهخدا

مؤتفک

(مُءْ تَ فِ)

نعت فاعلی از ائتفاک. (از منتهی الارب مادۀ اف ک). منقلب گردیده. زیر و زبر شده و سرنگون گشته از زلزله. (ناظم الاطباء) ، برگرداننده و بازگرداننده از چیزی. (غیاث) (آنندراج) ، صاحب شک. (حاشیه مثنوی چ خاور). شک کننده. شکاک. دیرباور:
کاروانی دید از دور آن ملک
گفت میری را که رو ای مؤتفک.
مولوی (مثنوی دفتر ششم ص 358 چ خاور).
، دروغگو. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

معنی مؤتفکات - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما