معنی موهوبه در لغت نامه دهخدا

موهوبه. موهوب. هرچیز بخشیده شده و هبه شده. (ناظم الاطباء). مالی که مورد هبه است. (قانون مدنی مادۀ 795). و رجوع به هبه و واهب و موهوب له و موهوب شود، موهوبه. رجوع به موهوبه شود

معنی موهوبه - جستجوی لغت در جدول جو

موهوبه

لغت نامه دهخدا

موهوبه

فرهنگ لغت هوشیار

ماه به

(دخترانه)

بهتر از ماه

فرهنگ نامهای ایرانی

محبوبه

(دخترانه)

مؤنث محبوب، دوست داشتنی، مورد محبت

فرهنگ نامهای ایرانی

ماهویه

(دخترانه)

ماهوی

فرهنگ نامهای ایرانی

مخطوبه

ویژگی زنی که از او خواستگاری شده، خواستگاری شده

فرهنگ فارسی عمید

مؤوبه

(مُ ءَوْ وَ بَ)

مؤوب. بادی که همه روزه وزد. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

موهوهه

(مُ وَهَْ وِ هََ)

زنی که از پری گوشت لرزد. (منتهی الارب) (آنندراج). زنی که از بسیاری و پری گوشت بلرزد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

موهونه

(مَ نَ)

مؤنث موهون. زن سست. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). و رجوع به موهون شود

لغت نامه دهخدا

موهوبی

(مَ / مُو)

موهوب. مقابل مکسوب. مقابل اکتسابی. خداداد. خداداده. (یادداشت مؤلف). و رجوع به موهوب شود

لغت نامه دهخدا

موظوبه

(مَ بَ)

موظوب. مؤنث موظوب: امراءه موظوبه، زنی که بر مال وی حوادث روزگار نوبت به نوبت رسیده باشد. (ناظم الاطباء) ، زمینی که ستور آن را پی درپی چرا کنند و گیاهی در آن باقی نگذارند. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

موهوب

(مَ)

چیز بخشیده شده. ج، مواهیب. (ناظم الاطباء). موهبه. (اقرب الموارد). بخشیده شده. (آنندراج). بخشیده. بخشیده شده. عطاشده. (یادداشت مؤلف) ، موهوبی. خداداد. خداداده. مقابل مکسوب. مقابل مکتسب. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح فقه) هرچیزی که بدون عوض به کسی هبه کنند و به تملک او درآرند. (از فرهنگ علوم نقلی و ادبی تألیف سجادی صص 595-596). و رجوع به هبه و موهوب ٌله و واهب شود.
- موهوب ٌله، کسی که چیزی را به وی بخشیده باشند. (ناظم الاطباء). آنکه بدو بخشیده اند. (یادداشت مؤلف). کسی که هبه به نفع او شده است. (از فرهنگ علوم نقلی و ادبی تألیف سجادی ص 595 ذیل هبه). واهب. تملیک کننده عین موهوبه. مقابل متهب. (قانون مدنی مادۀ 795). و رجوع به واهب و هبه و موهوب شود.
- موهوب ٌلها، مؤنث موهوب ٌله. زن که بدو بخشیده اند. (ازیادداشت مؤلف). تملیک کننده عین موهوبه که زن باشد. واهبه. مقابل متهبه. رجوع به موهوب ٌله شود.
- موهوب ٌلهم، جمع واژۀ موهوب ٌله. آنانکه چیزی بدانان بخشند. (از یادداشت مؤلف). رجوع به موهوب ٌله شود

چیز بخشیده شده. ج، مواهیب. (ناظم الاطباء). موهبه. (اقرب الموارد). بخشیده شده. (آنندراج). بخشیده. بخشیده شده. عطاشده. (یادداشت مؤلف) ، موهوبی. خداداد. خداداده. مقابل مکسوب. مقابل مکتسب. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح فقه) هرچیزی که بدون عوض به کسی هبه کنند و به تملک او درآرند. (از فرهنگ علوم نقلی و ادبی تألیف سجادی صص 595-596). و رجوع به هبه و موهوب ٌله و واهب شود.
- موهوب ٌله، کسی که چیزی را به وی بخشیده باشند. (ناظم الاطباء). آنکه بدو بخشیده اند. (یادداشت مؤلف). کسی که هبه به نفع او شده است. (از فرهنگ علوم نقلی و ادبی تألیف سجادی ص 595 ذیل هبه). واهب. تملیک کننده عین موهوبه. مقابل متهب. (قانون مدنی مادۀ 795). و رجوع به واهب و هبه و موهوب شود.
- موهوب ٌلها، مؤنث موهوب ٌله. زن که بدو بخشیده اند. (ازیادداشت مؤلف). تملیک کننده عین موهوبه که زن باشد. واهبه. مقابل متهبه. رجوع به موهوب ٌله شود.
- موهوب ٌلهم، جَمعِ واژۀ موهوب ٌله. آنانکه چیزی بدانان بخشند. (از یادداشت مؤلف). رجوع به موهوب ٌله شود

لغت نامه دهخدا

موهوب

(مَ)

ابن احمد بن محمد بن خضر، مکنی به ابومنصور و مشهور به جوالیقی. از دانشمندان و لغویان بزرگ متولد سال 465 و متوفای سال 540 هجری قمری صاحب المعرب من الکلام الاعجمی و چند کتاب دیگر. رجوع به جوالیقی شود

لغت نامه دهخدا

مرعوبه

مونث مرعوب جمع مرعوبات

معنی موهوبه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما