معنی مولد در فرهنگ فارسی عمید

جای ولادت، محل تولد، زادبوم، زمان ولادت

معنی مولد در فرهنگ فارسی عمید

در زبان عربی ویژگی هر یک از کلمات ساختگی یا غیر عربی

معنی مولد در فرهنگ فارسی عمید

تولید کننده، زاینده، به وجودآورنده، زایا، در علم الکتریک ژنراتور

معنی مولد در لغت نامه دهخدا

امرأه مولد، زن زاینده. ج، موالید، موالد. (ناظم الاطباء). مادر. (آنندراج)، (از مادۀ ایلاد) پدیدآورنده. پیداآورنده. (یادداشت مؤلف) :، سنگ و آهن مولد ایجاد نار، زاد آتش زین دو والد قهربار.، مولوی

معنی مولد در لغت نامه دهخدا

زمان ولادت. (آنندراج) (غیاث). هنگام زادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). هنگام تولد. زایچه. گاه زادن. هنگام زادن. زمان زادن. سال ولادت. تاریخ ولادت. (یادداشت مؤلف)، جای زادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جایی که در آنجا کسی از مادر متولد گردد. زادبوم. خُهْر. وطن. زانیج. (ناظم الاطباء). جای ولادت و وطن. (غیاث) (آنندراج). آنجا که بچه بر زمین آید. (السامی فی الاسامی) (از مهذب الاسماء). مثبر. مسقطالرأس. محل ولادت. جای زادن بچه. آنجا که بچه بر زمین آید گاه زادن. زادگاه. زادبوم. جای زادن. زادبود. (یادداشت مؤلف) :، چرا پس چون هوا او را به قهر از سوی آب آرد، به ساعت باز بگریزد به سوی مولد و منشا.، ناصرخسرو.، مهر و ماه او را دو طفلانند اینک هر دو را، گاهواره بابل و مولد خراسان آمده.، خاقانی.، ترک چون هست به انداختن زوبین جلد، چه زیان دارد اگر مولد او دیلم نیست.، خاقانی.، بخندید و از مولدم پرسید. گفتم از خاک پاک شیراز. (گلستان).، مولدم جام و رشحۀ قلمم، جرعۀ جام شیخ الاسلامی است.، جامی.،، زمان ولادت حضرت محمد (ص)، چنانکه میلاد، زمان ولادت حضرت عیسی علیه السلام را گویند. (از ناظم الاطباء)، (اصطلاح نجوم) هنگام زادن و برآمدن مردم که طالع هرکس را از شکلهای کواکب که در آن وقت بوده گیرند.بیرونی گوید: او را (مردم را) دو ابتداست یکی وقت کِشتن و او را مسقطالنطفه خوانند و دیگر وقت برآمدن و آن زادن است و او را مولد خوانند. از کواکب و شکلهای ایشان اندر وقت مولد، هیلاج دانسته آید و کذخداه و مبتزها و عطیات و زیادت و نقصانات و قواطع. وز تحویل سالهای مولد، انتهاها دانسته آید و تسییرها و خداوندان دور و جان بختار و مدبر و خداوند هفته و فرداها. (التفهیم ص 519). مولد چون به جای باید آوردن و عملش چگونه است ؟ چون بچه از مادر جدا شود ارتفاع آفتاب بگیر اگر روز باشد، و طالع و درجۀ او بیرون آر که آن طالع مولدش باشد و گر شب بود ارتفاع کوکبی گیر از کواکب ثابتۀ معروف کاندر عنکبوت اسطرلاب باشد وز وی طالع بیرون آر. (التفهیم ص 527)

معنی مولد در لغت نامه دهخدا

زاییده شده، تولیدشده و پرورده شده و پیداشده. (ناظم الاطباء). چیزی که از اصلی بیرون آورندش. (از کشاف اصطلاحات الفنون)، شخص دوتخمه چنانچه پدرش از هند و مادرش از حبش باشد. (غیاث) (آنندراج). دورگه، شخص عجمی که در عرب پرورش یافته باشد. (آنندراج) (غیاث). مولدان گروهی باشند از عجم که در دیار عرب متولد گشته و در آنجا نشو و نما یافته باشند و یا عکس آن. (از کشاف اصطلاحات الفنون)، گروهی از عرب یا اعراب که با عجم مختلط شده باشند و این طایفه را عرب مستعرب و متعرب نیز گویند و اطلاق مولد بر این جماعت و این طایفه به طریق مجاز است. (از کشاف اصطلاحات الفنون).، - رجل مولد، مرد عربی غیرمحض. (ناظم الاطباء). عربی غیرمحض. (المنجد).،، میان عربی و عجمی. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی). آنها که میان عربی و عجمی باشند. (یادداشت مؤلف)، لفظ عجمی که عرب در کلام خود استعمال کند، نوعی از لغت عرب و آن لغتی است که در اصل موضوع نیست مگر از لغت اصلی گرفته اند. (غیاث) (آنندراج). لفظی که مولدان از لغت اصلی اخذ کرده باشند به تصرفی، و در کلام اعراب مستعمل نباشد، مانند ’بدایت’ که از ’بدائت’ اخذ کرده اند و این را عامی و مستحدث نیز گویند. (از کشاف اصطلاحات الفنون). هر کلمه که تازه پیدا آمده است و در پیش نبوده است، مانند طاجن به معنی تابه. هر لغت عرب که پیش از ظهور اسلام متداول نبوده است. کلمه نوپیداشده. لغتی که قدمت استعمال ندارد. (یادداشت مؤلف).، - کتاب مولد، نامۀ ساخته و بربافته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).، - کلام مولد، سخن ساخته و بربافته. (ناظم الاطباء). عربی غیرمحض. (المنجد).، - کلمه مولد، تازه ایجادشده. که از اصل زبان نباشد. کلمه ای که نو آورده باشند.، - لغت مولد، واژه که به تازگی یافت شده باشد و اصلی نباشد، مانند ضفدع و طاجن و تسخن و طیجن. (یادداشت مؤلف).، - مَثَل مولد، مَثَل جاری در زبان عربی که پیش از ظهور اسلام متداول نبوده است. (یادداشت مؤلف).،، نام نوعی شمشیر. (نوروزنامه)

معنی مولد در لغت نامه دهخدا

تولیدکننده و زاینده و پرورنده. (ناظم الاطباء). زاینده: باقلا مولد ریاح است. (یادداشت مؤلف).، - مولداللعاب، گوشت که در بیخ زبان است. (یادداشت مؤلف).، - مولد منی، اغذیه و ادویه که قوت باه دهد. (یادداشت مؤلف).،، زایاننده و پیداکننده. (غیاث) (آنندراج). پدیدآورنده. پدیدارسازنده. به وجودآورنده. (از یادداشت مؤلف)، (اصطلاح گیاه شناسی و جانورشناسی) سلولهای زایا و تولیدکننده. سلولهایی که موجب پیدایش بافتهای جدید جانوری وگیاهی شوند. هریک از سلولهای جنسی جانوری و یا گیاهی (اعم از گامت نر و یا گامت ماده)

معنی مولد در لغت نامه دهخدا

محلی است در ماشین حروفچینی جدید که سطر ماتریس در آنجا قرار می گیرد یعنی جلو دهنۀ دیگ سرب و دیگ سرب به آن نزدیک شده شکل حروف ریخته می شود. (راهنمای فن چاپ ص 79)

معنی مولد در فرهنگ لغت هوشیار

محل ولادت، محل زادن تولید شده و پرورده و زاییده شده تولید کننده، زاینده

معنی مولد در فرهنگ فارسی معین

تولید کننده، زاینده

معنی مولد در فرهنگ فارسی معین

زادگاه، هنگام زادن، جمع موالد

معنی مولد در فرهنگ فارسی معین

تولید شده، زاییده، پدید آورده، شخص عجمی که در عرب پرورش یافته، کلام ساخته و بر بافته، لغت عجمی که عرب در کلام استعمال کند، لغتی که قدمت استعمال ندارد، مستحدث، جمع (برای کسان) مولدین