معنی موزی در لغت نامه دهخدا

بلوط، (ناظم الاطباء)، به لغت دری بلوط را گویند و درخت و ثمر آن معروف است، لهذا شاه بلوط را شاه موزی گویند، (انجمن آرا) (آنندراج)، درختی است که در جنگلهای مازندران یافت می شود و برای کاغذسازی مفید و مناسب است، (یادداشت لغت نامه)،، - شاه موزی، شاه بلوط، (ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) (از آنندراج)

معنی موزی در فرهنگ گویش مازندرانی

بلوط، از تیره ی بلوطیان که دو نوع آن معروف استنوع برگ پهن.، نام مرتعی در حوزه کارمزد ولوپی سوادکوه

معنی موزی - جستجوی لغت در جدول جو

موزی

لغت نامه دهخدا

موزی

فرهنگ لغت هوشیار

موزی

فرهنگ گویش مازندرانی

موسی

(پسرانه)

از آب کشیده شده، پسر عمران پیامبر بنی اسرائیل (ص) ، نام امام هفتم شیعیان امام کاظم (ع)، نام پسر عمران پیامبر بنی اسرائیل که در زمان فرعون به دنیا آمد

فرهنگ نامهای ایرانی

موتی

میت، مرده، فوت شده

فرهنگ فارسی عمید

جوزی

گردو فروش، به رنگ گردو

فرهنگ فارسی عمید

روزی

رزق و خوراک هرروزه، غذای روزانه، توشه، کنایه از نصیب، قسمت

فرهنگ فارسی عمید

موزیک

موسیقی، فن آواز خواندن و نواختن ساز، آهنگی که موجد حزن یا نشاط و محرک احساسات باشد

فرهنگ فارسی عمید

موری

لولۀ سفالی که در زیر زمین یا میان دیوار برای ساختن راه آب به کار می برند، تنبوشه، گنگ برای مثال (زنگی روی چون در دوزخ / بینی ای همچو موری مطبخ (جامی۱ - ۳۲۳)
نوعی پارچۀ نخی سفید و نازک

فرهنگ فارسی عمید

موزه

مکانی که آثار هنری، تاریخی و باستانی در آن نگه داری یا به معرض نمایش عمومی گذارده می شود
چکمه

فرهنگ فارسی عمید

مروزی

از مردم مرو، مرغزی

فرهنگ فارسی عمید

موصی

کسی که به او وصیت و سفارش شده، وصیت شده

فرهنگ فارسی عمید

مولی

مولا، مالک، سرور، مهتر
دوست، دوستدار
بنده، بندۀ آزاد شده

فرهنگ فارسی عمید

موسی

تیغ سرتراشی، استره

فرهنگ فارسی عمید

موزع

بخش شده، پراکنده شده

فرهنگ فارسی عمید

قوزی

کسی که در پشتش قوز دارد، گوژپشت

فرهنگ فارسی عمید

موذی

اذیت کننده، آزار رساننده

فرهنگ فارسی عمید

موزع

پراکنده کننده، پخش کننده

فرهنگ فارسی عمید

مودی

ادا کننده، پرداخت کننده

فرهنگ فارسی عمید

تموزی

(تَ)

تابستانی منسوب به تابستان:
از بس که ربیعی و تموزی
دادی به ددان برات روزی.
نظامی.
رجوع به تموز شود

لغت نامه دهخدا

آموزی

نام یکی از چهار طبقۀ مردم که جمشید نهاد، و آموزیان عباد یا رؤسای دین بودند، واین کلمه مصحّف آتوربان و آتوریان است:
گروهی که آموزیان خوانیش
برسم پرستندگان دانیش،
فردوسی

لغت نامه دهخدا

موزیک

صنعتی که در آن آوازها را طوری ترکیب می کنند که خوش آیند گوش و سامعه باشد، (ناظم الاطباء)، موزیک در اصل به سریانی، موسیقی است، (آنندراج)، موسیقی، (یادداشت مؤلف)، رجوع به موسیقی شود: عبرانیان ایام سلف عشق بسیاری نسبت به موزیک داشتند به حدی که آن را در عبادت دینی خود استعمال می کردند، (از قاموس کتاب مقدس)،
- موزیک زدن، نواختن آلات موسیقی چون شیپور و سنج و قرنی و طبل و غیره باهم، نواختن موزیکان، (ناظم الاطباء)، رجوع به موزیکان شود،
- موزیک عزا، آهنگی که دارندگان مجموعه ای از آلت موسیقی در مرگ بزرگان به نوای خاصی می نوازند، (از یادداشت مؤلف)،
، علم به صنعت ترکیب خوش آیند آوازها، (از ناظم الاطباء)، در اصل به سریانی علم سرود است، (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حوزی

مردم گریز، درست اندیش نیکرای، کوشا، سیاه

فرهنگ لغت هوشیار

توزی

منسوب به توز، پارچه کتانی نازکی که نخست در شهر توز می بافته اند

فرهنگ لغت هوشیار

خوزی

منسوب به خوزستان از مردم خوزستان خوزستانی، شعبه بیست و سوم از شعب بیست و چهارگانه موسیقی قدیم، کوفته کباب

فرهنگ لغت هوشیار

روزی

وجه معاش، وسیله زندگی، طعمه

فرهنگ لغت هوشیار

موزیک

صنعتی که در آ ن آوازها را طوری ترکیب میکنند که خوش آیند گوش و سامعه باشد صنعتی که در آن آوازها را طوری ترکیب میکنند که خوش ایند گوش و سامعه باشد خنیا خنیاک موسیقی: (مسیو لمر معلم علم و عمل موزیک (دار الفنون)،) (مراه البلدان. ج 1 ضمیمه ص 26)

فرهنگ لغت هوشیار