معنی موثبان در لغت نامه دهخدا

آن که درنگی می کند در پیکار و جهاد. (ناظم الاطباء). پادشاهی که نشیند و غزا نکند. (آنندراج). ای انه لایزال قاعداً علی الوثاب. (منتهی الارب). پادشاهی که همواره بر تخت استراحت نشیند و غزا نکند. (ناظم الاطباء). آنکه بر وثاب باشد (وثاب به لفظ حمیر فراش را گویند). (از مجمل التواریخ و القصص ص 165)

معنی موثبان در لغت نامه دهخدا

لقب ملک عمرو بن تبع پادشاه حمیر. (از مجمل التواریخ و القصص ص 165) : او را ذوالاعوار و موثبان خواندندش. بمعنی آنکه بر وثاب بودی و به لفظ حمیر فراش را وثاب خوانند. (مجمل التواریخ و القصص ص 165). و رجوع به عمرو بن تبع شود

معنی موثبان - جستجوی لغت در جدول جو

موثبان

لغت نامه دهخدا

موثبان

لغت نامه دهخدا

مهربان

(دخترانه)

دارای محبت و عاطفه

فرهنگ نامهای ایرانی

مثوبات

جمع واژۀ مثوبت، پاداش، جزا، جزای عمل خیر

فرهنگ فارسی عمید

مرزبان

نگهبان یا مامور مرز، سرحددار، کنایه از حاکم قسمتی از کشور، برای مثال یکی روز مرد آرزومند نان / دگر روز بر کشوری مرزبان (فردوسی۲ - ۱۵۰۴)، در دورۀ ساسانیان، حاکم سرحدی، کنایه از نگهبان

فرهنگ فارسی عمید

موستان

زمینی که در آن درخت انگور بسیار باشد، باغ انگوری، تاکستان

فرهنگ فارسی عمید

روزبان

دربان، پاسبان درگاه، نگهبان بارگاه پادشاه
پرده دار مقرّب پادشاه که در همۀ اوقات می توانسته به حضور سلطان برود و واسطۀ میان شاه و مردم باشد، پردگی، پردگین، حاجب، سادن، ایشیک آقاسی، آغاجی
نوبتی

فرهنگ فارسی عمید

مرتبان

نوعی ظرف چینی

فرهنگ فارسی عمید

مهربان

با مهر و محبت

فرهنگ فارسی عمید

مودبانه

از روی ادب مانند اشخاص مؤدب

فرهنگ فارسی عمید

موثان

(عُ فُوو)

درآمیختن چیزی را، در آب سودن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به موث شود، اندر آب آغشتن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

وثبان

(فُ)

وثب. وثوب. وثیب. وثاب. برجستن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جهیدن و برخاستن و ایستادن. (اقرب الموارد) ، نشستن، در لغت حمیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به وثب شود

لغت نامه دهخدا

مهربان

با مهر، عاطف، بامحبت، صاحب مهر

فرهنگ لغت هوشیار

موبذان

پارسی تازی گشته موبد موبدان

فرهنگ لغت هوشیار

موثرات

جمع موثره، جمع موثره

فرهنگ لغت هوشیار

موجبات

جمع موجبه، شوندان کیودان جمع موجبه (موجب) اسباب علل

فرهنگ لغت هوشیار

مو باف

بندی که بوسیله آن موها را بافند، مو بند

فرهنگ لغت هوشیار

مودبین

جمع مودب، از ریشه پارسی ادب آموختگان ادبدانان در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات این قاعده نکنند) جمع مودب در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات این قاعده نکنند)

فرهنگ لغت هوشیار

مودبانه

با ادب ادبمندانه با ادب از روی ادب و تربیت: مودبانه پیش رفت وسلام گفت. بطور ادب و خوشروئی و با ملاطفت

فرهنگ لغت هوشیار

موستان

زمینی که فقط در آن درخت انگور کاشته باشند باغ انگور تاکستان رزستان

فرهنگ لغت هوشیار

مرطبان

پارسی تازی گشته مرتبان چینی دهن ظرف و کوزه گلی لعاب دار یا چینی دهن گشاد: ... با تمامی چینی آلات از لنگریهای بزرگ فغفوری و مرتبانها و بادیه ها ودیگر ظروف نفیسه غوری و فغفوری که در چینی خانه موجود بود وقف ژستانه متبرکه صفیه صفویه... فرموده

فرهنگ لغت هوشیار

مرتبان

ظرف و کوزه گلی لعاب دار یا چینی دهن گشاد: ... با تمامی چینی آلات از لنگریهای بزرگ فغفوری و مرتبانها و بادیه ها ودیگر ظروف نفیسه غوری و فغفوری که در چینی خانه موجود بود وقف ژستانه متبرکه صفیه صفویه... فرموده

فرهنگ لغت هوشیار