معنی منهدغ - جستجوی لغت در جدول جو

منهدغ(مُ هََ دِ)

لغت نامه دهخدا

منهدم

ویران، خراب، ازهم ریخته، ویران شده

فرهنگ فارسی عمید

منهدن

(مُ هََ دِ)

سست گردانده از قصد خود. (آنندراج) (از منتهی الارب). آنکه در عزم خود سست میگردد. (ناظم الاطباء). رجوع به انهدان شود

لغت نامه دهخدا

منهدم

(مُ هََ دِ)

ویران شونده و عمارت افتاده و ازهم ریخته. (غیاث) (آنندراج). ازهم ریخته و ویران شده و خراب گشته. (از ناظم الاطباء). ویران. فروافتاده. بیفتاده. خراب. ویران شده. (یادداشت مرحوم دهخدا) : مگر ندانید که رکن دولت منهدم و حد مملکت منثلم گردید. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 ص 443). رجوع به انهدام شود.
- منهدم شدن، فرودآمدن. فروافتادن. (یادداشت مرحوم دهخدا). ویران شدن

لغت نامه دهخدا

منهد

(مُ هََ دد)

کوه شکسته و ویران شده از زلزله. (ناظم الاطباء).
- منهد گشتن، متزلزل و ویران شدن: تدارک اموری که نظام آن مبدد شده است و ارکان آن منهد گشته. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

منهد

(مُ نَهَْ هَِ)

امراءه منهد، زن بلند و برآمده پستان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مندغ

(مِ دَ)

آنکه او را در خستن به سخن عادت باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). طعنه زننده به نیزه و سخن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا