معنی مناضخه - جستجوی لغت در جدول جو

مردن بعض وراث پیش از تقسیم میراث. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). هرگاه یکی از وارث پیش از تقسیم ارث بمیرد و سهم او را به کسانی که از وی ارث برند منتقل کنند، این عمل را مناسخه گویند. (از تعریفات جرجانی) ، میراث تقسیم ناشده. (ناظم الاطباء) ، انقلاب روزگار و نوبت بنوبت گردیدن زمانه. (ناظم الاطباء). نقل و تبدیل. (تعریفات جرجانی) ، نسخ کردن یکی دیگری را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مباضعه

(سُ لُوو)

جماع کردن. (تاج المصادر بیهقی). بضاع. با کسی جماع کردن. (المصادر زوزنی). جماع نمودن. (آنندراج) (ناظم الاطباء). جماع کردن. (منتهی الارب). مباشرت. آرامش با زنان. صحبت. مواقعه. وقاع. مجامعت. جماع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مباضعت شود

لغت نامه دهخدا

مناضله

(عُ)

با یکدیگر تیر انداختن به نبرد. (تاج المصادر بیهقی). تیراندازی کردن با هم و نبرد نمودن در تیراندازی. نضال. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). نبرد کردن در تیراندازی. نضال. نیضال. (از اقرب الموارد). رجوع به مدخل های مفاضلت و مفاضله شود، از کسی دفع کردن. (تاج المصادر بیهقی). گفتگوی عذر پیش آوردن و دفع کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). عذرخواهی کردن از جانب کسی و دفع کردن از وی. (ناظم الاطباء). حمایت و دفاع کردن از کسی و از جانب او عذرخواهی کردن. (از اقرب الموارد)

با یکدیگر تیر انداختن به نبرد. (تاج المصادر بیهقی). تیراندازی کردن با هم و نبرد نمودن در تیراندازی. نِضال. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). نبرد کردن در تیراندازی. نِضال. نیضال. (از اقرب الموارد). رجوع به مدخل های مفاضلت و مفاضله شود، از کسی دفع کردن. (تاج المصادر بیهقی). گفتگوی عذر پیش آوردن و دفع کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). عذرخواهی کردن از جانب کسی و دفع کردن از وی. (ناظم الاطباء). حمایت و دفاع کردن از کسی و از جانب او عذرخواهی کردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مناضله

(مُ ضَ / ضِ لَ / لِ)

مناضلت. مناضله. رجوع به مدخل های مناضلت و مناضله شود.
- مناضله کردن، مبارزه کردن. مسابقه دادن: مشارالیه هر وقت با صاحب بن عباد مناضله کردی سبق او را بودی. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 283).
، (اصطلاح فقه) مناضله و رمایه و مرامات به معنی تیراندازی به صورت مسابقه است و بعضی مناضله را به معنی محاطه گرفته اند، یعنی کم کردن آنچه که برابر زنند، چنانکه گویند هرکه پنج تیر از بیست تیر زند برنده (سابق) است پس اگر هر دو پنج تیر زنند می اندازند تا بیست کامل شود. مناضله بین دو گروه جائز است که هر گروهی در حکم شخص واحد باشد از حیث اصابت تیربه هدف و عدم اصابت (این نوعی از قرارداد جمعی است). در این صورت تساوی عدد دو گروه شرط نیست. (از ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی)

لغت نامه دهخدا

مواضخه

(عَ)

وضاخ. (منتهی الارب). نبرد کردن در آب کشیدن ودر دویدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، به سیر صاحب خود رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج). سیر کردن مانند سیر دیگری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مراضخه

(شَ)

کسی را به ناپسندی چیزی دادن. به کراهت و اکراه اعطا کردن. (از منتهی الارب). به اکراه چیزی به کسی بخشیدن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ، همدیگر را سنگ انداختن. (منتهی الارب). سنگ به یکدیگر افکندن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ، شکستن و خوردن نان را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ممالخه

به هم پرداختن، دوستی کردن نرمی کردن

معنی مناضخه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما