معنی مملان - جستجوی لغت در جدول جو

مملان

لغت نامه دهخدا

میلان

مایل شدن، تمایل و گرایش به چیزی

فرهنگ فارسی عمید

ممنان

(مُ مِنْ نا)

به صیغۀ تثنیه، روز و شب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مالان

مالنده، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، رجوع به مالنده شود، در حال مالیدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
زمانی گشت گرد چشمه نالان
به گریه دستها بر چشم مالان،
نظامی،
همی رفت آشفته دستار و موی
کف دست شکرانه مالان به روی،
سعدی،
و رجوع به مالیدن شود

لغت نامه دهخدا

مالان

قصبه ای به هرات، (نخبهالدهر دمشقی، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، همان مالین از اعمال هرات است، (یادداشت ایضاً)، همان مالین است، (از انساب سمعانی)، قصبۀ باخرز و جای عظیم و پر نزهت است و خربزۀ آن در جمیع خراسان مشهور است، (از نزههالقلوب ج 3 ص 153) : و از جمله نوادر عمارات ... هرات جسری است که بر آب ’هرات رود’ بسته اند و آن جسر را پل مالان گویند ... در این حین که ... به تحریر لفظ مالان قیام نمود حکایتی غریب بخاطر رسید ... روزی یکی از واعظان که در قریۀ مالان به نصیحت طوایف انسان می پرداخت ... (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 651)، و رجوع به مالین و مالن شود

لغت نامه دهخدا

میلان

دهی است از دهستان حومه بخش اسکو شهرستان تبریز، واقع در 2 هزارگزی شمال اسکو با 1516 تن سکنه، آب آن از چشمه و قنات و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)، این ده امروز به صورت قصبه یا شهرکی آباد و زیبا باخیابان و بازار و دیگر تأسیسات شهری درآمده است
دهی است از دهستان فلاورد بخش لردگان شهرستان شهرکرد، واقع در 41هزارگزی جنوب خاوری لردگان با 920 تن سکنه، آب آن از چشمه و راه آن ماشین رو است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10)
دهی است از دهستان ابهررود بخش ابهر شهرستان زنجان، واقع در 21 هزارگزی جنوب ابهر با 180 تن سکنه، آب آن از چشمه و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

میلان

نوعی از جوارح طیور، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ممیان

(مَ)

دهی است از بخش سلدوز شهرستان ارومیه با 421 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

مملاط

(مِ)

ماده شتری که بچۀ بی مو افکندن عادت آن باشد. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مملاق

(مِ)

بسیار فقیر و مفلس. (یادداشت مرحوم دهخدا). مملق. رجوع به مملق شود

لغت نامه دهخدا

دملان

(تَ فَ نُ)

مصدر به معنی دمل. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به دمل شود

لغت نامه دهخدا

مملاص

(مِ)

زن که بچۀ مرده انداختن عادت باشد او را. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ممجان

(مَ مَ)

نام اصل قصبۀ قم: بهرام گور... قم و رستاقهای آن را بنا نهاد و آن را ممجان نام نهاد و به مزدجان بارو کشید. (تاریخ قم ص 23)

لغت نامه دهخدا

ممکان

(مَ مَ)

دهی است از بخش سلوانای شهرستان ارومیه با 122 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

ممقان

(مَ مَ)

قصبۀمرکز دهستان ممقان از بخش دهخوارقان شهرستان تبریز است با 6349 تن سکنه. چند دستگاه کار خانه پارچه بافی دستی در آن هست. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

مولان

صفت حالیه از مولیدن، در حال مولیدن، مولنده، (یادداشت مؤلف)، رجوع به مول و مولیدن شود

لغت نامه دهخدا

مسلان

(مُ)

جمع واژۀ مسل. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ذملان

(تَ)

نرم رفتن

لغت نامه دهخدا

دملان

(دِ)

جمع واژۀ دمل. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به دمل شود

لغت نامه دهخدا

زملان

(تَ مَطْ طُ)

زمل. لنگان راه رفتن از نشاط. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زمل شود

لغت نامه دهخدا

بملان

(بَ)

قریه ای است به یک فرسنگی مرو. (از الانساب سمعانی) (از مراصد) (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

تملان

(تُ)

جمع واژۀ تمیله، جانوری است. (منتهی الارب). و رجوع به تمیله شود

لغت نامه دهخدا

چملان

(چَ)

نام دربندی در اصفهان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

طملان

(طُ مَ)

دنبلان. خایۀ چارپایان. خصی المواشی، کماه. بنات الرعد. دنبلان

لغت نامه دهخدا

قملان

شهری است به یمن. (منتهی الارب). شهری است به یمن از مخلاف زیبد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سملان

(سُ)

بقیۀ نبیذ. (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

رملان

(تَ لَزْ زُ)

پوییدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). بشتافتن و پویه دویدن و جنبانیدن هر دو دوش را. (از منتهی الارب). هروله کردن، و منه: رملان طائف البیت بمکه. (از اقرب الموارد). هروله کردن یعنی سرعت کردن در راه رفتن و جنبانیدن دوشها را. (از متن اللغه). رمل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (متن اللغه). مرمل. (اقرب الموارد) (متن اللغه)

پوییدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). بشتافتن و پویه دویدن و جنبانیدن هر دو دوش را. (از منتهی الارب). هروله کردن، و منه: رملان طائف البیت بمکه. (از اقرب الموارد). هروله کردن یعنی سرعت کردن در راه رفتن و جنبانیدن دوشها را. (از متن اللغه). رَمَل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (متن اللغه). مَرْمَل. (اقرب الموارد) (متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

مولان

دهی است از دهستان گرمادوز بخش کلیبر شهرستان اهر با 695 تن سکنه، آب آن از چشمه و راه آن مالرو است، این ده در 28هزارگزی شمال کلیبر واقع است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

حملان

جمع حمل، برگان، مزد بار بری ستور باردار که بکسی بخشند، اجرت حمل مزد بار بری

فرهنگ لغت هوشیار

میلان

خمش، اریبش، گرایش خمیدن خم شدن، برگردیدن منحرف شدن بیک سوشدن، رغبت کردن، خمیدگی، انحراف، رغبت، حب محبت

فرهنگ لغت هوشیار

مولان

معده موجودات اهریمنی

فرهنگ لغت هوشیار

ممران

مامیران

فرهنگ لغت هوشیار

مثلان

تثنیه مثل: دو مثل، دو امری که مشارک باشند در حقیقتی واحد از آن روی که ایشان چنین باشند چون انسان و اسب که مختلفانند و جسمیت ایشان هر دو متماثلانند و بالاخره مثلان دو چیزی هستند که هر یک از آنها جانشین دیگری شود مانند دو سیاهی در مقابل متخلفان که هیچ یک جانشین دیگری نمیشوند مانند سیاهی وسفیدی و حرکت و سکون

فرهنگ لغت هوشیار

مالان

مالنده، در حال مالیدن

فرهنگ لغت هوشیار

حملان

((حُ))

ستور باردار که به کسی بخشند، مزد باربری

فرهنگ فارسی معین

معنی مملان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما