معنی ممتده در لغت نامه دهخدا

کشیده شده و درازشده. (غیاث اللغات) (آنندراج). باامتداد و غیرمنقطع:
مکیان را عز یکی بد صد شده
تا قیامت عزشان ممتد شده.
مولوی (مثنوی).
، دراز. کشیده. طولانی. طویل

لغت نامه دهخدا

متمده

(مُ تَ مَدْدِهْ)

ستاینده و تکلف نماینده در ستایش خویش. (آنندراج) (از منتهی الارب). لاف زننده و تکلف کننده در ستایش خویش. (ناظم الاطباء). رجوع به تمده شود

لغت نامه دهخدا

مرتده

(مُ تَدْ دَ)

تأنیث مرتد. رجوع به مرتد شود

لغت نامه دهخدا

مماده

(عَ بَ نَ)

کشیدن. (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، درنگ داشتن وام را. (آنندراج) (ناظم الاطباء). مماطله. (از اقرب الموارد). مماتنه. رجوع به مماتنه شود

لغت نامه دهخدا

معتده

(مُ تَدْ دَ)

زنی که در حال عده است. (فرهنگ علوم نقلی جعفر سجادی)

لغت نامه دهخدا

ممتله

(مُ تَ لَهْ)

ممتله العقل، بی خرد و عقل رفته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجل ممتله، مرد بی خرد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ممتدی

(مُ تَ)

آنکه می کشد و امتداد می دهد، طولانی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ممتدش

(مُ تَ دِ)

گیرنده یا رباینده. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به امتداش شود

لغت نامه دهخدا

ممتدح

(مُ تَ دِ)

نعت فاعلی از امتداح. ستایش کننده. (آنندراج). ستاینده. (از منتهی الارب). ستایش کننده و ستاینده، زمین یا تهیگاه گشاد و فراخ. (ناظم الاطباء). زمین یا تهیگاه گشاد و فراخ گردنده. (از منتهی الارب). رجوع به امتداح شود

لغت نامه دهخدا

ممدده

(مُ مَدْ دَ دَ)

کشیده. کشیده شده. دراز: اًنها علیهم مؤصده. فی عمد ممدده (قرآن 8/104- 9) ، آن بر ایشان افکنده است و بر ایشان پوشیده در عمودهای دراز. (کشف الاسرار میبدی ج 10 ص 608)

لغت نامه دهخدا

میتده

(تَ دَ)

میتد. میخکوب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). چوب کوب. (مهذب الاسماء). و رجوع به میتد شود

لغت نامه دهخدا