- ملیم
در خور ملامت، سزاوار نکوهش
معنی ملیم - جستجوی لغت در جدول جو
- ملیم (مُ)
سزاوار ملامت. منه المثل: رب لائم ملیم. (منتهی الارب) (از آنندراج). سزاوار ملامت و شایستۀ نکوهش. المثل: رب لائم ملیم، چه بسیار نکوهش کننده ای که خود شایسته و سزاوار نکوهش و ملامت است. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ملیم آن کس باشد که کاری کند که به آنش ملامت کنند. (ابوالفتوح رازی) :
سخن حجت بر وجه ملامت مشنو
تا نمانی به قیامت خزی و خوار و ملیم.
ناصرخسرو
سخن حجت بر وجه ملامت مشنو
تا نمانی به قیامت خزی و خوار و ملیم.
ناصرخسرو
- ملیم
واحد پولی در مصر و هزار عدد از آن برابر یک جنیه، یعنی یک دینار مصری است. (النقود العربیه ص 26)
- ملیم (مَ)
نکوهیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ملوم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- ملیم
نکوهیده در خور سرزنش نکوهیده ملامت شده سزاوار نکوهش در خور ملامت: (سخن حجت بر وجه ملامت مشنو تا نمانی بقیامت خزی و خوار و ملیم) (ناصر خسرو. 301) توضیح در بیت فوق میتوان بفتح اول نیز خواند
- ملیم ((مُ))
سزاوار نکوهش، درخور ملامت
- ملیم ((مَ))
ملامت شده، نکوهیده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سالم، درست، بی عیب، برای مثال عقل سلیم، چو دزدان به هم باک دارند و بیم / رود در میان کاروانی سلیم (سعدی۱ - ۴۵)
بی آزار، آرام و مطیع،برای مثال در برابر چو گوسفند سلیم / در قفا همچو گرگ مردم خوار (سعدی - ۸۷)
ساده لوح، ساده دل،برای مثال ای سلیم آب ز سرچشمه ببند / که چو پر شد نتوان بستن جوی (سعدی - ۱۷۱)
سهل، آسان،برای مثال خواجه بر تو کرد خواری آن سلیم و سهل بود / خوار آن خواری که بر تو زاین سپس غوغا کند (منوچهری - ۲۶)
کنایه از مارگزیده، این معنی از جهت تفال به سلامت است،برای مثال نوز نبرداشته ست مار سر از خواب / نرگس، چون گشت چون سلیم مسهّد (منوچهری - ۲۲)
در علوم ادبی در علم عروض از بحور شعر بر وزن مستفعلن مفعولات مفعولات
بی آزار، آرام و مطیع،
ساده لوح، ساده دل،
سهل، آسان،
کنایه از مارگزیده، این معنی از جهت تفال به سلامت است،
در علوم ادبی در علم عروض از بحور شعر بر وزن مستفعلن مفعولات مفعولات
گل مریم، نوعی گل سفید و خوش بو با بوتۀ پیازدار که پیازش را می کارند،
نوزدهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۸ آیه، کهیعص
نوزدهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۸ آیه، کهیعص
تاژ گاه چادر گاه، لشکرگاه جایی که در آن خیمه زنند خیمه گاه: و محلی که مجال انداختن عراده و منجنیق بود مخیم نزول همایون ساخت، اردوگاه معسکر
