معنی ملیساء - جستجوی لغت در جدول جو

ملیساء

لغت نامه دهخدا

ملیسا

(دخترانه)

بادرنگبویه

فرهنگ نامهای ایرانی

منتساء

(مُ تَ سَءْ)

گردش طولانی و مسافت دور و دراز. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ملیبار

(مِ تُ پُلْ)

نام ولایتی است بر کنار دریای عمان و مردم آن ولایت همه...اند چه زنان ایشان هر یک ده شوهر و زیاد کنند و فرزندی که بهم می رسد بعد از یک سال همه یک جا جمع می شوند و هر یک چیزی بر دست می گیرند و آن طفل را می طلبند به جانب هر کدام که مرتبۀ اول متوجه شد از آن شخص است و او تربیت می کند. (برهان) (آنندراج). ولایتی است از اقلیم اول و دوم بر ساحل بحر هند و درخت فلفل را معدن آنجاست و آن درخت بلند می شود و آب از زیر آن روان است وچون رسد و خشک شود از وزیدن باد در آب می ریزد و جمعکرده به اطراف می برند و می فروشند و تجارتی نافع است و مردم اهالی آنجا را صاحب برهان گفته بی عصمتند. (انجمن آرا) (آنندراج). نام ولایتی از هندوستان در کنارغربی دکن و در برهان می گوید مردم این ولایت همه... (از ناظم الاطباء). اقلیم بزرگی است در بلاد هند و شهرها و دیه های بسیار دارد از آن جمله است: فاکتور، منجرود و دهبیل. فلفل را به تمام عالم از اینجا حمل کنند. (از معجم البلدان). مالابار. بخشی است از ساحل جنوب غربی دکن هندوستان. (از لاروس) (از حاشیۀ برهان چ معین). رجوع به مالابار و قاموس الاعلام ترکی و نزهه القلوب چ لیدن ج 3 ص 262 شود

لغت نامه دهخدا

ملینات

(مُ لَیْ یِ)

چیزهایی که شکم نرم کند و یبوست را برطرف نماید. (از ناظم الاطباء). جمع واژۀ ملینه، تأنیث ملین. رجوع به ملین شود

لغت نامه دهخدا

مطیطاء

(ضِن ن)

خرامیدن و دست اندازان رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج). تبختر و خرامانی و دست اندازان رفتن. (ناظم الاطباء). مطیطی (م ط طا) . رفتن با تبختر و دست اندازان. (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشیخاء

(مَ)

جمع واژۀ شیخ. (از اقرب الموارد) (محیطالمحیط) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ملتجاء

(مُ تَ جَءْ)

پناهگاه و جای پناه. (ناظم الاطباء). و رجوع به مادۀ قبل شود، پناه. (نصاب الصبیان). پشت و پناه. و رجوع به ملتجا شود، نگهبان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ملتماء

(مُ تَ)

برگشته رنگ. (ناظم الاطباء). و رجوع به ملتمی و التماء شود

لغت نامه دهخدا

مکیثاء

(عَ)

درنگ کردن و انتظار نمودن. مکّیثی ̍. (منتهی الارب) (از آنندراج). مکث. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مکث شود

لغت نامه دهخدا

مریداء

(مُ)

دهی است در بحرین از برای بنی عامر. (از معجم البلدان) (از منتهی الارب) (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

مریداء

(مُ رَ)

مصغر مرداء. رجوع به مرداء شود، پردۀ نازکی در میانۀ ناف و عانه. (ناظم الاطباء). مریطاء

لغت نامه دهخدا

مریطاء

(مُ رَ)

میان ناف و زهار، و یا میان سینه و زهار، و یا پوستکی است تنک میان آنها. (از منتهی الارب). مریداء پوست مابین ناف و زهار. (مرصع). پوستگی تنک از ناف تا زهار در اندرون شکم. حوصله، و آن فرود ناف است تا عانه، سوراخی است که روده های خایگان از آن در کیسۀ خایه ریزد. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، دو رگ است که وقت بانگ برآید و متنفخ گردد. (منتهی الارب). دو رگ است که شخص بانگ برآرنده بر آنها تکیه می کند. (از اقرب الموارد) ، تهی جای لب زیرین و بروت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آنچه گرداگرد ریش بچه باشد، بغل. (منتهی الارب). ابط و زیر بغل. (از اقرب الموارد)

میان ناف و زهار، و یا میان سینه و زهار، و یا پوستکی است تنک میان آنها. (از منتهی الارب). مریداء پوست مابین ناف و زهار. (مرصع). پوستگی تنک از ناف تا زهار در اندرون شکم. حوصله، و آن فرود ناف است تا عانه، سوراخی است که روده های خایگان از آن در کیسۀ خایه ریزد. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، دو رگ است که وقت بانگ برآید و متنفخ گردد. (منتهی الارب). دو رگ است که شخص بانگ برآرنده بر آنها تکیه می کند. (از اقرب الموارد) ، تهی جای لب زیرین و بروت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آنچه گرداگرد ریش بچه باشد، بغل. (منتهی الارب). اِبْط و زیر بغل. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متیوساء

(مَ)

جمع واژۀ تیس. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (محیطالمحیط). رجوع به تیس شود

لغت نامه دهخدا

مایشاء

(یَ)

هرآنچه خواهد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- فعال مایشاء، شخص خود مختار و لگام گسیخته و مستبد. آنکه هرچه بخواهد می کند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به فعال مایرید و فعال مایشاء شود

لغت نامه دهخدا

صلیعاء

(صُ لَ)

موضعی است که عرب را در آن وقعه ای بوده است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

صلیعاء

(صُ لَ)

شنیعۀ نمایان، هر رسوائی و فاحشه و کار بد ظاهر و پیدا، بلای سخت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حویساء

(حُ وَ)

قرابت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملساء

(مَ)

مؤنث املس، یعنی تابان و نرم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، می آسان در خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج). می که به نرمی و آسانی در گلو فرورود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شیر ترش که در شیر خالص آمیزند تا دفزک شود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سنه ملساء، سال بدون گیاه. ج، امالس. امالیس. (از اقرب الموارد) ، قوس ملساء، کمانی که در آن شکافی نباشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

املیساس

(اِ)

فوت شدن.

لغت نامه دهخدا

کلیسان

(کِ)

دهی از دهستان گرگن است که در بخش فلاورجان شهرستان اصفهان واقع است و 196 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

حلاساء

(حُ)

شتران که نگذارند حوض و چراگاه را