معنی ملفف در لغت نامه دهخدا

نوردیده شده و نیک درپیچیده. (آنندراج) (از اقرب الموارد). پیچیده و لفافه شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلفیف شود، مشک شیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). در قول ابی المهوس الاسدی: ’او الشی ٔ الملفف فی البجاد’، مشک شیر است و گویند سخینه است و آن طعامی از آرد است که بنی تمیم خوردن آن را بر خود عار می دانستند. (از اقرب الموارد)

معنی ملفف در فرهنگ لغت هوشیار

نور دیده در پیچیده، مشک شیر درپیچیده نوردیده

معنی ملفف در فرهنگ فارسی معین

درپیچیده، نوردیده

معنی ملفف - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی ملفف در فرهنگ فارسی معین

درپیچیده، نوردیده

ملفف(مُ لَفْ فَ)

لغت نامه دهخدا

ملفف

فرهنگ لغت هوشیار

ملفف((مُ لَ فَّ))

فرهنگ فارسی معین

ملتف

پیچیده، درهم پیچیده

فرهنگ فارسی عمید

ملطف

رقیق کننده، نازک کننده

فرهنگ فارسی عمید

مخفف

سبک شده، تخفیف یافته، مقابل مشدد، بی تشدید، ویژگی کلمه ای که حرفی از آن حذف شده مانند «هماره» ( همواره)

فرهنگ فارسی عمید

ملفوف

در نوردیده و پیچیده شده، در لفافه پیچیده شده

فرهنگ فارسی عمید

مذفف

(مُ ذَفْ فَ)

سهم مذفف، تیر سبک شتاب رو. (منتهی الارب). سهم و تیر خفیف سریع. (متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خلفف

(خُ فُ)

گول. احمق. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). یقال: ’رجل خلفف’ و ’امراءه خلفف’

لغت نامه دهخدا

مذفف

(مُ ذَفْ فِ)

آنکه بشتاب می کشد خسته را. (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از تذفیف. رجوع به تذفیف شود

لغت نامه دهخدا

متلفف

(مُ تَ لَفْ فِ)

آن که جامه در خود درپیچد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جامه بر خود پیچیده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلفف شود

لغت نامه دهخدا

مجفف

(مُ جَفْ فَ)

خشک کرده شده و قدید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجفف

(مُ جَفْ فِ)

خشک کننده. (آنندراج) (غیاث). خشکاننده و هر چیز که بخشکاند. (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح پزشکی) دوایی که رطوبات را از بین می برد. (از کتاب دوم قانون ص 150). دارویی که بر اثر محلل بودنش رطوبات زیان آور بدن را زایل سازد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). آنچه افناء رطوبات یا تقلیل آن کند مانند سندروس. (تحفۀ حکیم مؤمن). دوایی که رطوبات را براندازد. مقابل مرطّب. (ج، مجففات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

خشک کننده. (آنندراج) (غیاث). خشکاننده و هر چیز که بخشکاند. (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح پزشکی) دوایی که رطوبات را از بین می برد. (از کتاب دوم قانون ص 150). دارویی که بر اثر محلل بودنش رطوبات زیان آور بدن را زایل سازد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). آنچه افناء رطوبات یا تقلیل آن کند مانند سندروس. (تحفۀ حکیم مؤمن). دوایی که رطوبات را براندازد. مقابل مُرَطِّب. (ج، مجففات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

محفف

(مُ حَفْ فِ)

سخت عیش و کم مال گردنده. (از منتهی الارب). بینوا و مفلس و تنگدست شونده. (از ناظم الاطباء) ، طواف کننده و گرداگرد آینده. (از منتهی الارب) ، بافندۀ جامه. (ناظم الاطباء) ، کسی که می پوشاند و می پیچد چیزی را به جامه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تلفف

(تَ حَبْبُ)

جامه در خود پیچیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پر از خشم شدن بر کسی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خلفف

(خُ فَ / فُ)

سختی.
- ام ّالخلفف، سختی بزرگ. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا