- مقنبع(مُ قَمْ بِ)
رجل مقنبعالرأس، مرد درازسر همچو کلاه دراز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
معنی مقنبع - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ صَمْ بَ)
لغت نامه دهخدا
خردسر. مقلوب مصعنب. (ناظم الاطباء). مرد مایل و کشیده سربه سوی درازی هرچه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج)
(مُ قَ ثِ)
لغت نامه دهخدا
رجل مقنثعاللحیه، مرد بزرگ و پراکنده ریش. (منتهی الارب) (آنندراج). مردی که ریش وی بزرگ و پراکنده باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مِ)
لغت نامه دهخدا
سرانداز. روسری زنانه. (ازفهرست ولف). مقنع. مقنعه:
هم از شعر پیراهنی لاجورد
یکی سرخ شلوار و مقناع زرد.
فردوسی.
وز آن خلعتی کامد او را ز شاه
ز مقناع و آن دوکدان سیاه.
فردوسی
هم از شعر پیراهنی لاجورد
یکی سرخ شلوار و مقناع زرد.
فردوسی.
وز آن خلعتی کامد او را ز شاه
ز مقناع و آن دوکدان سیاه.
فردوسی
(مُ قَ بِ)
لغت نامه دهخدا
مرغ درآینده درآشیان. (آنندراج). مرغ در آشیانۀ خود درآمده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به انقباع شود
(مُ تَ نَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
آب که اندک اندک برآید. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آب اندک اندک روان شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تنبع شود
توبره شکار، پیرا سپاه جماعتی سوار که بطمع غارت همراه لشکر شوند، جمع مقانب
چشمه سر چشمه، خاستگاه خاستا چشمه، اصل منشا: (سنجر... خطه خراسان در عهد او مقصد جهانیان بود و منشا علوم و منبع فضایل و معدن هنر و فرهنگ) (سلجوقنامه ظهیری. چا. خاور. 45)، جمع منابع
پارسی تازی گشته مغنا مکنا روسری خرسند کننده پارچه ای که زنان سر خود را بدان پوشانند روسری مقنعه
