- مقصر
آنکه در کار و تکالیف خود کوتاهی و سستی کند، کوتاهی کننده، تقصیرکار
معنی مقصر - جستجوی لغت در جدول جو
- مقصر (مَ صَ / مَ صِ)
شبانگاه و آمیزش تاریکی و روشنایی شبانگاه. مقصره. ج، مقاصر و مقاصیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شبانگاه. (از اقرب الموارد) ، کمتر و ناتمام و کوتاه تر. (ناظم الاطباء). رضی فلان بمقصر مماکان یحاول، یعنی فلان به کمتر از آنچه می خواست راضی شد. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
- مقصر (مُ صِ)
کهنسال از میش و بز. (منتهی الارب) (آنندراج). نعجه مقصر، میش کهنسال و کذلک معزمقصر. (ناظم الاطباء) ، ماء مقصر، به معنی قاصر است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آبی که شتران در حول و حوش آن چرا کنند و آب دوردست از چراگاه و آب سرد. (ناظم الاطباء)
- مقصر (مُ قَصْ صَ)
کوتاهی کرده و ناتمام و سستی کردۀ در کار. (ناظم الاطباء)
- مقصر (مُ قَصْ صِ)
آن که در کار سستی می کند و بازمی ایستد در کاری و کوتاهی کننده و آن که در تکالیف خود سستی و کوتاهی می کند. (ناظم الاطباء). آنکه کوتاه آمده است در وجیبه ای یا وظیفه ای به عمد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). گناهکار. تقصیرکار:
خواری مکش و کبر مکن بر ره دین رو
مؤمن نه مقصر بود ای مرد و نه غالی.
ناصرخسرو.
برتر مشو از حد و نه فروتر
هش دار مقصر مباش وغالی.
ناصرخسرو.
نه بوده گه حمله پی رخش مقصر
نه کرده گه زخم سر تیغ محابا.
مسعودسعد.
گرچه در حق وی امسال مقصر بودیم
عذر تقصیر توان خواست از او سال دگر.
امیرمعزی.
در احکام نیک بندگی خود را مقصر شناسم. (کلیله و دمنه).
به خاک پات که گر سر فدا کند سعدی
مقصر است هنوز از ادای احسانت.
سعدی.
گر ما مقصریم تو دریای رحمتی
جرمی که می رود به امید عطای تست.
سعدی.
هر چند در همه ابواب خود را مقصر و قاصر دانسته. (جامع التواریخ رشیدی). بنابراین اگر یکی از ایشان در هیأتی از هیآت صلوه غافل و مقصربود و دیگر حاضر و مکمل، اثر حضور حاضر حکم غفلت غافل زایل گرداند. (مصباح الهدایه چ همایی ص 300) ، آن که عطا را کم و ناچیز می کند. (از ذیل اقرب الموارد) ، گازر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). سفیدکننده جامه ها. (از اقرب الموارد) ، آن که کوتاه می کند موی را. ج، مقصرون. قوله تعالی: محلقین رؤسکم و مقصرین. (ناظم الاطباء). آن که ناخن یا موی سر را پس از فراغت ازحج کوتاه می کند
خواری مکش و کبر مکن بر ره دین رو
مؤمن نه مقصر بود ای مرد و نه غالی.
ناصرخسرو.
برتر مشو از حد و نه فروتر
هش دار مقصر مباش وغالی.
ناصرخسرو.
نه بوده گه حمله پی رخش مقصر
نه کرده گه زخم سر تیغ محابا.
مسعودسعد.
گرچه در حق وی امسال مقصر بودیم
عذر تقصیر توان خواست از او سال دگر.
امیرمعزی.
در احکام نیک بندگی خود را مقصر شناسم. (کلیله و دمنه).
به خاک پات که گر سر فدا کند سعدی
مقصر است هنوز از ادای احسانت.
سعدی.
گر ما مقصریم تو دریای رحمتی
جرمی که می رود به امید عطای تست.
سعدی.
هر چند در همه ابواب خود را مقصر و قاصر دانسته. (جامع التواریخ رشیدی). بنابراین اگر یکی از ایشان در هیأتی از هیآت صلوه غافل و مقصربود و دیگر حاضر و مکمل، اثر حضور حاضر حکم غفلت غافل زایل گرداند. (مصباح الهدایه چ همایی ص 300) ، آن که عطا را کم و ناچیز می کند. (از ذیل اقرب الموارد) ، گازر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). سفیدکننده جامه ها. (از اقرب الموارد) ، آن که کوتاه می کند موی را. ج، مقصرون. قوله تعالی: محلقین رؤسکم و مقصرین. (ناظم الاطباء). آن که ناخن یا موی سر را پس از فراغت ازحج کوتاه می کند
- مقصر (مِ صَ)
چوب گازر. (از اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ بعد شود
- مقصر
کسی که در کار سستی می کند و باز می ایستد
- مقصر ((مُ قَ صِّ))
کسی که در انجام کاری کوتاهی کند
- مقصر
گناهکار
- مقصر
بزه کار، خاطی، خطاکار، تقصیرکار، روسیاه، گناهکار، مجرم، محکوم
متضاد: بی گناه
متضاد: بی گناه
- مقصر
مذنبٌ
- مقصر
Culpable
- مقصر
coupable
- مقصر
قصوروار
- مقصر
culpado
- مقصر
schuldig
- مقصر
winny
- مقصر
виновный
- مقصر
винний
- مقصر
schuldig
- مقصر
มีความผิด
- مقصر
colpevole
- مقصر
mwenye hatia
- مقصر
אשם
- مقصر
有罪の
- مقصر
有罪的
- مقصر
유죄의
- مقصر
culpable
- مقصر
bersalah
- مقصر
অপরাধী
- مقصر
दोषी
- مقصر
suçlu
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ صَ رَ)
لغت نامه دهخدا
شبانگاه. وآمیزش روشنایی شبانگاه. مقصر. (م ص / م ص ) . (منتهی الارب). آمیزش تاریکی و روشنایی و شبانگاه. ج، مقاصر و مقاصیر. (ناظم الاطباء). شبانگاه. (از اقرب الموارد)، واحد مقاصیرالطریق بر غیر قیاس. (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به مقاصیر شود
(مِ صَ رَ)
لغت نامه دهخدا
چوب گازر که جامه بدان کوبند. (مهذب الاسماء). تختۀ گازر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). چوب گازر. (از ذیل اقرب الموارد)