پسندیدگی و شایستگی. مطبوعی و محبوبی. (از ناظم الاطباء) : به سرسبزی صبح آراسته به مقبولی نزل ناخواسته. نظامی. رای هندی را ندیمی بود هنرپرور... که از مقبولی و به نشینی چون انسان العین در همه دیده هاش جای کردند. (مرزبان نامه چ قزوینی ص 130). یا داغ مهجوری برجبین تو کشند یا تاج مقبولی بر سرت نهند. (سعدی). و رجوع به مقبول شود، خوشگلی. زیبایی. (از ناظم الاطباء). و رجوع به مقبول شود
پسندیدگی و شایستگی. مطبوعی و محبوبی. (از ناظم الاطباء) : به سرسبزی صبح آراسته به مقبولی نزل ناخواسته. نظامی. رای هندی را ندیمی بود هنرپرور... که از مقبولی و به نشینی چون انسان العین در همه دیده هاش جای کردند. (مرزبان نامه چ قزوینی ص 130). یا داغ مهجوری برجبین تو کشند یا تاج مقبولی بر سرت نهند. (سعدی). و رجوع به مقبول شود، خوشگلی. زیبایی. (از ناظم الاطباء). و رجوع به مقبول شود
جمع واژۀ مقبوله. پذیرفته شده ها. که مورد قبول واقع شده باشند، قضایایی هستند که به پیشوایان دین یا حکما و سایر بزرگان مورد اعتماد و ایمان مردم نسبت داده می شوند، مانند کلیۀ استدلالاتی که مبتنی بر احادیث و اخبار است. (مبانی فلسفه تألیف سیاسی). قضایایی که سبب تصدیق به آنها اطمینان به گویندۀ آنهاست مثل قول عدلی یا حکیمی یا پیغامبری مانند اینکه بگوییم: نیکویی را پاداش نیک و بدکار را پاداش بد است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنچه از معتقدات، مورد قبول مردم است که در فن خطابه گفته شد که قیاسی که مقدمات آن از مقبولات عامه گرفته شده باشد، مانند معجزات و کرامات انبیاء و اولیاء و سخنان عقلا و قائدین قوم و یا از خطابیات است. و بالجمله مقدماتی بود که پذیرفته شوند از کسی که حکیم و فاضل و استوار باشد و مأخوذ از حسن ظن باشد. (از فرهنگ علوم عقلی). و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون و دانشنامه ص 124 و شفا ج 1 ص 347 و دستورالعلماء ج 3 ص 315 و فرهنگ لغات و اصطلاحات فلسفی و تعریفات جرجانی شود
جَمعِ واژۀ مقبوله. پذیرفته شده ها. که مورد قبول واقع شده باشند، قضایایی هستند که به پیشوایان دین یا حکما و سایر بزرگان مورد اعتماد و ایمان مردم نسبت داده می شوند، مانند کلیۀ استدلالاتی که مبتنی بر احادیث و اخبار است. (مبانی فلسفه تألیف سیاسی). قضایایی که سبب تصدیق به آنها اطمینان به گویندۀ آنهاست مثل قول عدلی یا حکیمی یا پیغامبری مانند اینکه بگوییم: نیکویی را پاداش نیک و بدکار را پاداش بد است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنچه از معتقدات، مورد قبول مردم است که در فن خطابه گفته شد که قیاسی که مقدمات آن از مقبولات عامه گرفته شده باشد، مانند معجزات و کرامات انبیاء و اولیاء و سخنان عقلا و قائدین قوم و یا از خطابیات است. و بالجمله مقدماتی بود که پذیرفته شوند از کسی که حکیم و فاضل و استوار باشد و مأخوذ از حسن ظن باشد. (از فرهنگ علوم عقلی). و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون و دانشنامه ص 124 و شفا ج 1 ص 347 و دستورالعلماء ج 3 ص 315 و فرهنگ لغات و اصطلاحات فلسفی و تعریفات جرجانی شود
