معنی مقاضاه - جستجوی لغت در جدول جو

مقاضاه

لغت نامه دهخدا

با هم گفتگو و سؤال و جواب کردن، سؤال و جواب حضوری، گفتگو در موضوعی که در محفلی مورد بحث قرار گیرد

(طَ)

از ’ق س و’، رنج بکشیدن. (تاج المصادر بیهقی). رنج چیزی کشیدن. (دهار) (از مجمل اللغه) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). معالجۀ امر شدید و مکابدۀ آن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد). و رجوع به دو مدخل قبل شود

لغت نامه دهخدا

مقاماه

(طُ)

از ’ق م ی’، سازواری کردن. گویند: مایقامینی الشی ٔ، ای مایوافقنی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ما یقامینی الشی ٔ مقاماه، سازواری و موافقت نکرد مرا آن چیز. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مقاناه

(طَ فَ)

آمیختن. (المصادر زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، موافق آمدن. (المصادر زوزنی). سازواری نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). موافقت کردن. (از اقرب الموارد) ، دائم شدن و گویند: قانی له الشی ٔ، ای دام. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاواه

(طَمْ بَ لَ)

نبرد کردن با یکدیگر به نیرو. (تاج المصادر بیهقی). نبرد کردن با کسی در زورآوری. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دادن. (از منتهی الارب). قاواه مقاواه، داد وعطا کرد او را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاذاه

(طَم م)

از ’ق ذ ی’، پاداش دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاداه

(طُ)

برابری کردن و معارضه نمودن و گویند: لایقادیه احد، یعنی برابری نمی کند با او کسی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاصاه

(طَ)

از کسی دور شدن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، نبرد کردن به دوری. (منتهی الارب) (آنندراج) : قاصانی مقاصاه فقصوته، نبرد کرد با من در دوری ومباعدت پس غالب آمدم بر آن، و گویند: هلم اقاصیک اینا ابعد من الشر، بیا تا نبرد کنم تو را که کدام یک دورتریم از بدی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاضمه

(طَ مَ)

چیزی اندک گرفتن بعد از چیزی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اندک اندک چیزی گرفتن. (ناظم الاطباء) ، خریدن و یا فروختن مقداری اندک و خرد و خرده فروشی کردن. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مهاضاه

(عَ کَ)

گول شمردن و سبک و حقیر و خوار انگاشتن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مواضاه

(عَ عَ ظَ)

با هم چیرگی جستن در پاکیزگی و خوبی. (منتهی الارب) (آنندراج). چیره شدن به کسی در پاکیزگی و زیبایی. (از اقرب الموارد). جنگ و نبرد کردن باکسی به سپیدی روی. مؤاضاه. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

مراضاه

(شَ مَ)

از یکدیگر خشنود شدن. (منتهی الارب) (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، نبرد کردن با یکدیگر به خشنودی. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب). گویند: راضانی فرضوته ارضوه ارضوه، یعنی نبرد کردیم او را به خشنودی پس غالب آمدم او را در آن. (منتهی الارب) ، ای غلبته فی الرضاء او کنت اشد رضاء منه. (متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

مجازاه

مجازات در فارسی: پاد افرایش پاد فرایش کیفر

معنی مقاضاه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما