معنی مفلیه - جستجوی لغت در جدول جو

مفلیه

لغت نامه دهخدا

مالیه

مربوط به مال، دارایی، امور مالی، کالا، مالیات

فرهنگ فارسی عمید

سفلیه

پایین و پست

فرهنگ فارسی عمید

مطلیه

(مَ لی یَ)

مطلی. رجوع به مطلی شود

لغت نامه دهخدا

ملیه

(مَ)

ملیح. (منتهی الارب) (از آنندراج) (اقرب الموارد). زیبا و ملیح و خوب صورت. (ناظم الاطباء) ، رجل ملیه و ممتله ، مرد عقل از دست داده. (از اقرب الموارد) ، سلیه ملیه، بی مزه. و سلیخ و ملیخ نیز گویند و گفته شده است اتباع است. (از اقرب الموارد)

ملیح. (منتهی الارب) (از آنندراج) (اقرب الموارد). زیبا و ملیح و خوب صورت. (ناظم الاطباء) ، رجل ملیه و مُمْتَلَه ْ، مرد عقل از دست داده. (از اقرب الموارد) ، سلیه ملیه، بی مزه. و سلیخ و ملیخ نیز گویند و گفته شده است اتباع است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فلیه

(فِلْ لی یَ)

زمینی که باران سالش نرسیده، چندانکه باران سال آینده رسد وی را. ج، فلالی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فلیه

فودنج بحری. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

مفضلیه

(مُ فَضْ ضَ لی یَ)

از غلات خطابیه اصحاب مفضل صیرفی هستند. معتقد به الوهیت امام جعفر صادق که چون امام از ابوالخطاب تبری جست ایشان نیز با خطابیه مخالف شدند. (خاندان نوبختی ص 264). و رجوع به ترجمه الفرق بین الفرق ص 258 شود
از فرق موسویه. اصحاب مفضل بن عمر جعفی کوفی. و رجوع به خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال ص 264 و الملل و النحل شهرستانی چ مصر ج 1 ص 275 و ترجمه فارسی آن ص 182 و مفضل بن عمر شود

لغت نامه دهخدا

مفلسه

(مُ فَلْ لَ سَ)

تأنیث مفلس. پشیزه ور. پشیزدار. فلس دار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : الکوسج، سمکه سوداء محدبه الظهر غیر مفلسه. (الجماهر بیرونی، یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

مفلعه

(مُ فَلْ لَ عَ)

مزاده مفلعه، توشه دان از چند پاره چرم دوخته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مفلقه

(مَ / مُ لَ قَ)

بلا و سختی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط) (از المنجد) ، هر چیز عجیب و غریب بدفال مشؤوم. (ناظم الاطباء). امر عجیب. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

مفلقه

(مِ لَ قَ)

در اصطلاح غواصان خلیج فارس، چاقوی مخصوصی است برای گشودن صدف. (از فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

مولیه

(مَ لی یَ)

دختر که بر او ولی گمارده شود. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقلیه

(طَ)

دشمن داشتن. (تاج المصادر بیهقی) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). دشمن داشتن و بسیار ناپسند و زشت دانستن و ترک کردن کسی یا چیزی را. قلاء. قلی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مبلیه

(مَ لی یَ)

ماده شتر بسته شده سر گور صاحبش. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متلیه

(مُ یَ)

از ’ت ل و’، متلی. ماده شتر با بچه که پس از وی رود. ج، متالی. یقال ناقه متل و ناقه متلیه. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اشتر با بچه. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

سفلیه

(سُ لی یَ)

کواکب سفلیه، زهره و عطارد و قمر. (یادداشت مؤلف). رجوع به سفلیین شود

لغت نامه دهخدا

طفلیه

(شُ دَ)

مشتق از طفل بمعنی خاک رس مخصوص. رجوع به طفل و دزی ج 2 ص 49 شود

لغت نامه دهخدا

تفلیه

(تَ)

شپش جستن در سر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)