معنی مفسر در فرهنگ فارسی عمید

کسی که معنی سخنی را بیان کند، کسی که مطلبی را شرح وبسط می دهد، تفسیر کننده

معنی مفسر در لغت نامه دهخدا

بیان کرده شده. تفسیر و تأویل شده. (از ناظم الاطباء). روشن و واضح گردیده. روشن. واضح:، بپرسیدی ز حد و غایت عشق، جوابی جزم خواهی و مفسر.، فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 61).، ز کلک شاه وصفی کرد خواهم، دو شاخش را به دو معنی مفسر، یکی مر جهل را ضری است بی نفع، یکی مر علم را نفعی است بی ضر.، عنصری (دیوان چ قریب ص 65).، از آن مهمانت آمد میر کرمان، که فضلت بود نزدیکش مفسر.، عنصری (دیوان چ قریب ص 77).، چون وصل نکورویان مطبوع و دل انگیز، چون لفظ نکوگویان مشروح و مفسر.، ناصرخسرو.، گفتا مبر انده که من اینجای طبیبم، بر من بکن آن علت مشروح و مفسر.، ناصرخسرو (دیوان چ مینوی ص 512).، قولی به قلم گوید گویا به کتابت، قولی به زفان گویدمشروح و مفسر.، ناصرخسرو (ایضاً ص 131).، ز خانه مهین و کهین و کبوتر، جوابم بیاور از آنها مفسر.، ناصرخسرو

معنی مفسر در لغت نامه دهخدا

بیان نمایندۀ معنی سخن. (آنندراج). تفسیرکننده. شرح نماینده. تأویل کننده. بیان کننده. (از ناظم الاطباء). شارح. مُبَیِّن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :، اینت مفسر ظفر، خاطب اعجمی زبان، ز اعجمیان عجب بود، خاطبی و مفسری.، خاقانی (دیوان چ سجادی ص 431).،، آنکه قرآن شرح و تفسیر کند: در این آیت سخنی نغز است و قاعده ای نیکو که معظم اقوال مفسران که برشمردیم در آن بیاید. (کشف الاسرار میبدی ج 1 ص 20). و چون به سرخس آمد، پیش امام ابوعلی زاهربن احمد شد که مفسر و محدث و صاحب حدیث بود. (اسرارالتوحید چ صفا ص 24). فضلاء دهر را جمع کرد تا در تفسیر قرآن مجید... تصنیفی مستوفی کردند مشتمل بر اقاویل مفسران و تأویل و تفسیر متقدمان و متأخران. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران صص 252-253). علمای ظاهر سه طایفه اند: مفسران و اصحاب حدیث و فقها. مفسران به علم لغت ونحو و صرف و وجوه قراآت و شأن نزول آیات و اصول قصص منسوب و اصحاب حدیث... (مصباح الهدایه چ همایی ص 62). و رجوع به تفسیر شود، (اصطلاح ریاضی) جزو صحیح لگاریتم اعداد را مفسر و جزو اعشاری لگاریتم اعداد را ’مانتیس’ گویند