معنی مغوئیه - جستجوی لغت در جدول جو

مغوئیه

لغت نامه دهخدا

ملوخیه

گیاهی خوراکی با برگ های بیضی و گل های کوچک زرد رنگ، خبازی بستانی

فرهنگ فارسی عمید

مغنیه

زن مغنّی، آوازه خوان، مطرب، سرود گوینده

فرهنگ فارسی عمید

گروئیه

(گُرْ رِ)

دهی است از دهستان حومه باختری شهرستان رفسنجان، واقع در 20000گزی جنوب شوسۀ رفسنجان و 35000گزی جنوب رفسنجان به کرمان. هوای آن سرد، دارای 112 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه فرعی دارد. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

موروئیه

(ئی یِ)

دهی است از دهستان حومه بخش شهر بابک شهرستان یزد واقع در 5 هزارگزی باختر شهر بابک با 318 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

ملوخیه

(مُخی یَ / یِ)

جنسی است از خبازی. (الابنیه چ دانشگاه ص 317). رجوع به ملوخیا شود، نوعی از بقول است که در مصر وشام از آن غذای مشهوری سازند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

میموئیه

(مِ مَ)

دهی است از دهستان حومه بخش مشیز شهرستان سیرجان، واقع در 2هزارگزی شمال مشیز با 290 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آن غلات و حبوبات و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

ندوئیه

(نَ دِهْ)

ده کوچکی است از دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان بم با 80 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

مکوریه

(مِ وَ ری یَ / مَ وَ ری یَ)

مؤنث مکوری. (از اقرب الموارد). رجوع به مکوری شود

لغت نامه دهخدا

مغثریه

(مُ غَ یَ)

ارض مغثریه، زمین گیاه سبزناک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مغربیه

(یَ / یِ کَ دَ)

بیگانگی و غریبی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مغیریه

(مُ ری یَ)

فرقه ای باشند از غلات شیعه که اصحاب مغیره بن سعیدند. (از الانساب سمعانی). یاران مغیره بن سعید عجلی هستند و گویند حق تعالی جسم است بر صورت انسان و بر سرش تاجی است از نور و قلب او سرچشمۀ حکمت است. (از تعریفات جرجانی). از فرق غلات که بعد از امام زین العابدین و امام محمد باقر، مغیره بن سعید عجلی را امام می پنداشتند و انتظار ظهور محمد بن عبدالله بن حسن بن امام حسن را به عنوان مهدی داشتند. مغیره در آخر کار ادعای نبوت کرد و خالد بن عبدالله قسری او را کشت. (خاندان نوبختی ص 264). اصحاب مغیره بن سعید، ملقب به ابتر کثیرالنواء، و آنان را ابتریه نیز گویند و آنان فرقه ای از فرق پنجگانه زیدیه باشند. (بیان الادیان). فرقه ای از مشبهه، منسوب به مغیره بن سعید عجلی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). اصحاب مغیره بن سعد عجلی اند که گویند خدای جسم است بر صورتی از مرد، از نور و بر سر او تاجی است از نور، و قلب او منبع حکمت است و موقعی که بر آن شد که جهان را آفریند، به اسم اعظم سخن گفت. (از کشاف اصطلاحات الفنون از فرهنگ علوم نقلی تألیف سجادی). و رجوع به مغیره بن سعید و کشاف اصطلاحات الفنون و خاندان نوبختی و ترجمه فارسی الفرق بین الفرق صص 49-50 شود

لغت نامه دهخدا

مسائیه

(صَ غَ)

مصدر فعل ساء است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). سوء. مساء. مساءه. رجوع به سوء و مساءه شود

لغت نامه دهخدا

گنوئیه

(گَ نَ)

دهی است از دهستان گیسکان بخش بافت شهرستان سیرجان که در 18000 گزی شمال بافت و 4000 گزی خاور راه فرعی بافت به قلعه عسکر واقع شده است. هوای آن سرد و سکنه اش 75 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوب و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان قالی بافی بدون نقشه. راه آن مالرو است. مزارع سمیلی آباد، باغ حسن، سنگوییه جزء این ده است. ساکنان ازطایفۀ لک هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

مروریه

(مَرْ وَ یَ)

نوعی از کاسنی صحرایی باشد. و بعضی گویند نوعی از کاهوی تلخ است. (برهان) (آنندراج). خس بری. خندریلی. یقضید است و آن نوعی از هندبای بری بود و بغایت تلخ بود و رازی گوید مروریه صنفی از کاهوی تلخ است که شیر در وی روانه بود. (اختیارات بدیعی)

لغت نامه دهخدا

گهوئیه

(گَ)

دهی است از دهستان گروه بخش ساردوئیه شهرستان جیرفت. واقع در 18هزارگزی شمال ساردوئیه و 4هزارگزی باختر راه مالرو راین به ساردوئیه. محلی کوهستانی و هوای آن سردسیر و سکنۀ آن 70 تن است. آب آن از رودخانه تأمین میشود. محصولات آن غلات و حبوب و شغل اهالی زراعت و گله داری است. ساکنان آن از طایفۀ مهنی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

مرغچوئیه

(مَ)

دهی است از بخش حومه شهرستان نائین، در 23هزارگزی غرب راه نائین به کوهپایه، با 145 تن سکنه. آبش از قنات. محصولش غلات. شغل مردمش زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

مدوئیه

(مَ)

دهی است از بخش ابرقوی شهرستان یزد، در 3هزارگزی جنوب ابرقو و 3هزارگزی جادۀ ابرقو به فخرآباد، در جلگۀ معتدل هوائی واقع است و 457 تن سکنه دارد. آبش از قنات تأمین می شود. محصولش غلات و شغل مردمش زراعت و قالی بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

رزوئیه

(رَ ئی یَ)

دهی از دهستان پاریز بخش مرکزی سیرجان. سکنۀ آن 150 تن. آب آنجا از قنات. محصولات عمده آن غلات و حبوب است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

باغوئیه

(ی یَ)

دهی است از دهستان هنزاء بخش ساردوئیه شهرستان جیرفت که در 25 هزارگزی شمال باختری ساردوئیه و 4هزارگزی شمال راه مالرو بافت بساردوئیه واقع است و ده تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گلوئیه

(گَئی یَ)

ده کوچکی است از دهستان سیاه کوه بخش بافت شهرستان سیرجان واقع در 97000گزی جنوب بافت، سر راه مالرو کوشک به ده سرد. هوای آن سرد و دارای 15 تن سکنه است. مزرعۀ ده نو جزء این ده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

طغومیه

(طُ می یَ)

گولی. نادانی، ناکسی. دون همتی. (منتهی الارب). طغومه

لغت نامه دهخدا

بغلوئیه

(بَ غَ ئی یَ)

ده کوچکی است از دهستان هنزا بخش ساردوئیه شهرستان جیرفت. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8) ، شاگردانه. (از برهان) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دهوئیه

(دِهَُ یِ)

دهی است از دهستان حومه باختری شهرستان رفسنجان. واقع در 20هزارگزی جنوب باختری رفسنجان با 135 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

صغلوئیه

(صَ ئی یِ)

ده کوچکی است از دهستان مرغک بخش راین شهرستان بم. 76 هزارگزی جنوب خاوری راین، کنار شوسۀ جیرفت به بم. سکنۀ آن 20 تن است. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گشوئیه

(گَ)

دهی است از دهستان رودان بخش کهنوج شهرستان بندرعباس، واقع در 40هزارگزی شمال میناب و 5000گزی باختر راه فرعی کهنوج به میناب. هوای آن گرم و دارای 2500 تن سکنه است. آب آن از رودخانه و محصول آن خرما، مرکبات و رنگ است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گزوئیه

(گَ زَ / زِ)

دهی است از دهستان سربنان بخش زرند شهرستان کرمان، واقع در 9000گزی شمال خاوری زرند و 6000گزی خاور راه فرعی زرند به راور. هوای آن سرد و دارای 159 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود ومحصول آن غلات، حبوبات، تریاک و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

مشائیه

(غَ)

خواستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). شاء شیئاً و مشاءه و مشائیه. (ناظم الاطباء). و رجوع به شی ٔ و مشاءه شود

لغت نامه دهخدا

ملوخیه

ملوخیا سریانی از یونانی تازی گشته خبازی بستانی پنیرک نان کلاغ یکی از گونه های پنیرک که بنام خبازی بستانی نیز مشهور است و در آسیای غربی خصوصا فلسطین بفراوانی میروید ملوخیا ملوکیا ملوخیه بقله الیهودیه خبازی بستانی. توضیح در تداول عامه در ایران این گیاه را نیز پنیرک گویند

فرهنگ لغت هوشیار

ملوکیه

یکی از گونه های پنیرک که بنام خبازی بستانی نیز مشهور است و در آسیای غربی خصوصا فلسطین بفراوانی میروید ملوخیا ملوکیا ملوخیه بقله الیهودیه خبازی بستانی. توضیح در تداول عامه در ایران این گیاه را نیز پنیرک گویند

فرهنگ لغت هوشیار

مروریه

مروریه در فارسی: کاهوی تلخ کاسنی دشتی یکی از گونه های کاسنی که آنرا کاهوی تلخ نیز گویند خندریلی خس بری

فرهنگ لغت هوشیار