- مطعم
جای غذا خوردن، خوراک، خوردنی
معنی مطعم - جستجوی لغت در جدول جو
- مطعم (مِ عَ)
مرد نیک خورنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
- مطعم (مُ عِ)
آن که میخوراند و آن که طعام میدهد. (ناظم الاطباء)
- مطعم (مُ عَ)
بختور و مرزوق. (منتهی الارب). مرد بختور و مرزوق. (آنندراج) (ناظم الاطباء). مرزوق. (اقرب الموارد)
- مطعم (مُ طَعْ عِ)
شیری که گرفته باشد در مشک شیرینی و خوشبویی را. (منتهی الارب) (آنندراج). شیری که در مشک مزه و خوشبویی گرفته باشد. (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد) ، شتر و ناقه با مغز استخوان و با پیه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط)
- مطعم
طعام، خوردن، آنچه که خورند
- مطعم ((مَ عَ))
جای غذا خوردن، خوراک، طعام، جمع مطاعم
- مطعم
رستوران، غذاخوری، قهوه خانه، کافه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قرنفل. (از فهرست مخزن الادویه)
(اِءْ تِ)
لغت نامه دهخدا
چشیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (آنندراج). چشیدن. یقال: تطعم تطعم، یعنی بچش تا اشتها پیدا شود، پس بخور. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(مُدْ دَ عِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه تکیه می کند بر چیزی. (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). نعت فاعلی است از ادعام. رجوع به ادعام شود
(مُ عَ مَ / مُ عِ مَ)
لغت نامه دهخدا
کمان بدان جهت که صاحب خود را صید میخوراند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کمان. (محیطالمحیط)
(مُ عِ مَ)
لغت نامه دهخدا
سر حلقوم و تندی آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). غلصمه. (اقرب الموارد) (محیطالمحیط). و رجوع به غلصمه شود
آسیا نیزه، نیزه زننده نیزه زدن، زخم نیزه، آک (عیب) بسیار طعن زننده بدشمن، جمع مطاعن مطاعین
سخن نرم توانگر بهره رسان آساینده انعام داده احسان کرده شده، جمع منعمین نعمت دهنده احسان کننده بخشش کننده
مزه، مزه کرده چشیده شده چشیده شده، خورده شده، خوردنی خوراک: بهیچ و جه قصد هیچ جانوری نکنی و الا بمیوه افطار روانداری که اختیار مطعوم بر مطعوم نتیجه حرص جاهلان باشد و همه ناز و نعمت طلبیدن کار کاهلان بود
