معنی مشکویه در فرهنگ فارسی عمید

از الحان سی گانۀ باربد، چو بر مشکویه کردی مشک مالی / همه مشکو شدی پُرمشک حالی (نظامی۱۴ - ۱۸۰)

معنی مشکویه در لغت نامه دهخدا

از دیه های قم است:... همچنین مشکویه و چند دیه های دیگر. (تاریخ قم ص 58). و علی بن حمدان و... از اهل مشکویه... (تاریخ قم ص 123)

معنی مشکویه - جستجوی لغت در جدول جو

مشکویه

فرهنگ فارسی عمید

مشکویه(مِ)

لغت نامه دهخدا

مشکویه

فرهنگ لغت هوشیار

ماهویه

(دخترانه)

ماهوی

فرهنگ نامهای ایرانی

مانویه

پیروان مانی، مانویان، آیین مانی

فرهنگ فارسی عمید

بشکوفه

شکوفه، گل درخت میوه دار که پیش از روییدن برگ شکفته می شود، غنچه مثلاً شکوفهٴ هلو و زردآلو

فرهنگ فارسی عمید

مشویه

(مَشْ وی یَ)

مؤنث مشوی ّ. (یادداشت مؤلف). رجوع به مشوی ّ شود

لغت نامه دهخدا

مشکوفه

(مَ فَ / فِ)

نوعی از حلوای مغز بادام و شکر است. و آن را مشکوفی هم میگویند. (برهان) (ناظم الاطباء). مشکوفی. (بهار عجم) (آنندراج). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مشکویی

(مَ)

بمعنی آخر مشکویه است که نام نوایی و لحنی از موسیقی باشد. (برهان). نام نوایی از موسیقی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مشکوله

(مَ لَ / لِ)

مشک کوچک که مشکیزه نیز گویند. (فرهنگ رشیدی). بمعنی مشکول که مشک و خیک کوچک باشد. (برهان) (آنندراج). مشک کوچک را گویند، و آن را مشکیزه نیز خوانند. (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). خیکچۀ آب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکویه

(مَ کِ)

دهی از دهستان خنج است که در بخش مرکزی شهرستان لار واقع است و 592 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و رجوع به مکو شود

لغت نامه دهخدا

مشکوی

(مُ)

کوشک و آرامگاه بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 529) ، خانه پادشاه، بتخانه. (صحاح الفرس) ، نام نوایی و لحنی از موسیقی. (آنندراج). رجوع به مشکو شود

لغت نامه دهخدا

مشکوه

(مِ کاتْ)

از ’ش ک ی’، مشکاه. (ناظم الاطباء). رسم الخطی از مشکاه بمعنی چراغدان: اﷲ نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح... (قرآن 35/24).
هرچه جز نورالسموات از خدای آن عزل کن
گر تو را مشکوه دل روشن شد از مصباح لا.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 1).
وآنکه زین قندیل کم مشکوه ماست
نور را در مرتبت ترتیبهاست.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 91).
چشمشان مشکوه دان دلشان زجاج
تافته بر عرش و افلاک این سراج.
مولوی (مثنوی ایضاً ص 397).
رجوع به مشکاه شود

از ’ش ک ی’، مشکاه. (ناظم الاطباء). رسم الخطی از مشکاه بمعنی چراغدان: اﷲ نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح... (قرآن 35/24).
هرچه جز نورالسموات از خدای آن عزل کن
گر تو را مشکوه دل روشن شد از مصباح لا.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 1).
وآنکه زین قندیل کم مشکوه ماست
نور را در مرتبت ترتیبهاست.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 91).
چشمشان مشکوه دان دلْشان زجاج
تافته بر عرش و افلاک این سراج.
مولوی (مثنوی ایضاً ص 397).
رجوع به مشکاه شود

لغت نامه دهخدا

مانویه

مانویت در فارسی مانویه در فارسی زندیکی زندیکی گری مانی گروی

معنی مشکویه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما