معنی مشحون در فرهنگ فارسی عمید

پر شده، مملو، انباشته شده

معنی مشحون در لغت نامه دهخدا

پرکرده شده. (غیاث) (آنندراج). پرشده. انباشته شده. بارشده. ممتلی. (از ناظم الاطباء). آکنده و بر سرآمده. پر. مملو: وآیه لهم انا حملنا ذریتهم فی الفلک المشحون. (قرآن 41/36). یافت محلت و سرای خویش را مشحون به بزرگان وافاضل حضرت. (تاریخ بیهقی چ ادیب 32). همه خراسان مشحون باشد به بزرگان و حشم. (تاریخ بیهقی ص 512).، این راز را درست کسی داند، کش دل به علم دعوت مشحون است.، ناصرخسرو.، پس نوشته های برادران بخواست و... داد مشحون به کید حساد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 96). و لشکری مشحون به رایات حمات و ابطال کمات. (ترجمه تاریخ یمینی ص 285). و واصف دو صحیفه بردست کرام الکاتبین یکی مشحون از ذکر جمیل او... (ترجمه تاریخ یمینی ص 448)

معنی مشحون در فرهنگ لغت هوشیار

پرکرده شده، مملو و انباشته شده

معنی مشحون در فرهنگ فارسی معین

پر شده، انباشته شده، آکنده

معنی مشحون در فرهنگ واژه مترادف متضاد

آکنده، انباشته، پر، سرشار، لبالب، لبریز، مالامال، مشبع، ممتلی، مملو، متضاد: تهی

معنی مشحون - جستجوی لغت در جدول جو

مشحون

فرهنگ فارسی عمید

مشحون

لغت نامه دهخدا

مشحون

فرهنگ لغت هوشیار

مشحون

فرهنگ فارسی معین

مشحون

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ملحون

آهنگ دار، شعری که با الحان موسیقی خوانده شود

فرهنگ فارسی عمید

مشعون

(مَ)

شعر مشعون، موی پراکنده و ژولیده، مجنون و مشعون از اتباع است. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشحن

(مُ حِ)

پرکننده شهر به اسبان، کودک که آمادۀ گریستن شود، در نیام کننده شمشیر و نیز برهنه کننده از آن، از لغات اضداد است. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شحون

(شَ)

قوی و بزرگ. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

مطحون

(مَ)

آردشده و آسیاب شده. (ناظم الاطباء). آسیابی شده. آرد شده. دستاس شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مشحئن

(مُ حَ ءِن ن)

از ’ش ح ن’، مرد خشمگین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

ملحون

(مَ)

دارای غلط و ناراست. (ناظم الاطباء). و رجوع به لحن شود، توأم با لحن. همراه با آهنگ.
- شعرملحون، شعری که با الحان و نغمات و مقامات موسیقی و ضرب و آهنگ و ساز و آواز خوانده شود مانند سرود و ترانه و تصنیف و قول و غزل (قدیم). (دیوان عثمان مختاری چ همایی ص 569 و 570 و 574). و رجوع به همین مأخذ و ملحونات شود

لغت نامه دهخدا

ملحون

آهنگین آهنگدار مقون به لحن آهنگ دار. یا شعر ملحون. شعری که با الحان و مقامات موسیقی ساخته و خوانده شود مانند سرود و ترانه و قول و غزل (قدیم) (همائی. عثمان مختاری ص 574) : (غزلیات مختاری... از نوع اشعار غنائی ملحون است) (همائی. ایضا 569 ح)

فرهنگ لغت هوشیار

مشحون گرداندن

بنگرید به مشحون کردن مشحون کردن: و دامن امانی ترا چون جیب روزگار بانواع اصطناع مشحون گردانم

فرهنگ لغت هوشیار