معنی مسکوت در فرهنگ فارسی عمید

آنچه دربارۀ آن حرفی زده نمی شود

معنی مسکوت در لغت نامه دهخدا

کسی که دچار بیماری سکته شده باشد. (از اقرب الموارد) (ذخیرۀ خوارزمشاهی). سکته زده. مبتلی به بیماری سکته، ساکت شده و خاموش شده. (ناظم الاطباء).، - مسکوت عنه، چیزی که سزاوار خاموشی بود، و نگفتنی. (ناظم الاطباء).، - مسکوت گذاشتن مطلبی، از آن سخن نگفتن. نخواستن که مطرح شود

معنی مسکوت در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که دچار بیماری سکته شده باشد، خاموش شده

معنی مسکوت در فرهنگ فارسی معین

ساکت شده، خاموش شده

معنی مسکوت در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خاموش، بی صدا، ساکت، موقوف گذاشته، سکوت شده، متوقف شده، رهاشده

معنی مسکوت - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی مسکوت در فرهنگ فارسی معین

ساکت شده، خاموش شده

مسکوت

فرهنگ فارسی عمید

مسکوت(مَ)

لغت نامه دهخدا

مسکوت

فرهنگ لغت هوشیار

مسکوت((مَ))

فرهنگ فارسی معین

مسکوت

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مسکنت

فقر، بی چیزی، بینوایی

فرهنگ فارسی عمید

مسکون

جا داده شده، سکنی داده شده، قابل سکونت، دارای ساکن یا ساکنان

فرهنگ فارسی عمید

ملکوت

عالم فرشتگان، عالم غیب

فرهنگ فارسی عمید

مسکوک

ویژگی فلزی که مانند سکه ضرب شده است مثلاً طلای مسکوک، سکه

فرهنگ فارسی عمید

مسلوت

(مَ)

آنچه از وی گوشت برگرفته باشند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، جداکرده. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، سرسترده. (منتهی الارب) : رجل مسلوت، مرد سرسترده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسکوب

(مَ)

نعت مفعولی از سکب. ریخته شده: ماء مسکوب (قرآن 31/56) ، آبی روان پیوسته و آبی ریخته. (مهذب الاسماء). آبی که بر روی زمین روان باشد بی کنده. (منتهی الارب). سایل. جاری. و رجوع به سکب شود

لغت نامه دهخدا

مسکوا

(مُ کُ)

شعبه ای از رود ولگا که از کنار شهر مسکو پایتخت اتحاد جماهیر شوروی عبور می کند

لغت نامه دهخدا

مسکنت

(مَ کَ نَ)

مسکنه. مفلسی. (غیاث). درویشی. ضعف. فقر. بی چیزی. عسارت. عیلت. بؤس. مسکینی. ذلت. فاقه. متربه. فقر. و رجوع به مسکنه شود: من به سلطنت برسیدم و او همچنان در مسکنت بماندی. (گلستان سعدی) ، بیچارگی. (مهذب الاسماء). نیاز. فروتنی:
به چشم خلق عزیز جهان شود حافظ
که بر در تو نهد روی مسکنت بر خاک.
حافظ.
مسکنت و نیاز پیش آری. (انیس الطالبین ص 28). به نیاز و مسکنت تمام دو دست ادب بر هم نهاده تا صبحدم می ایستاد. (انیس الطالبین ص 47). به حضرت ایشان به مسکنت و نیاز بردم و عذر خواستم. (انیس الطالبین ص 48).
- اهل مسکنت، فروتن. متواضع و شرمگین. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسکور

(مَ)

نعت مفعولی از سکر. مست. (آنندراج). مست شده. (از ناظم الاطباء) ، چشم پوشیده و چشم نهفته. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسکوک

(مَ)

سکه زده شده. (آنندراج). سکه زده. مضروب (زر یا سیم) : زر مسکوک. فضۀ مسکوک. سیم مسکوک: معیرالممالک یک دانگ از وزن عباسی را کم نموده، عباسی را شش دانگ مسکوک... نموده. (تذکره الملوک ص 23). طلا، مسکوک از قرار مثقالی پنجاه دینار. نقره، از قرار... (تذکره الملوک ص 23) ، میخ کرده. میخ دوزشده.
- سریر مسکوک، تخت میخ دوز کرده به آهن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مسکون

(مَ)

یکی از سه دهستان بخش جبال بارز شهرستان جیرفت. و محدود است از شمال به دهستان ده بکری، از مغرب به دهستان امجزاز، از جنوب به جلگۀ جیرفت و از مغرب به بخش ساردوئیه. آب آن از رود خانه سقدر، قنوات و چشمه ها تأمین می شود. این دهستان از 117 قریۀ بزرگ و کوچک و چندین مزرعه تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 3600 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(محمدآباد) ده کوچکی است از دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان جیرفت. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

مسکون

(مَ)

آرمیده. (آنندراج). آرام کرده شده و تسلی داده شده. (ناظم الاطباء). آرام گرفته.
- مسکون شدن، آرام کرده شدن. خشنودکرده شدن. تسلی داده شدن. (ناظم الاطباء).
، مسکون الی روایته، در اصطلاح درایه مثل صالح الحدیث است، منزل کرده شده و سکنی شده. (ناظم الاطباء). باسکنه. که کسانی در آن ساکن باشند. جاداده شده. محل سکونت.
- مسکون شدن، سکنه یافتن. دارای ساکن و باشنده گردیدن. محل سکونت گردیدن: انحاء مملکت که به خطوات اقدام جائره خراب وبائر گشته بود به یمن اعتنا و استعمار او معمور و مسکون شده. (المعجم چ دانشگاه تهران ص 11).
- مسکون گردیدن (گشتن) ، مسکون شدن. سکنه پیدا کردن. محل سکونت گشتن: اراضی آن نواحی از میامن آن خیر جاری معمور و مسکون گردد. (ظفرنامۀ یزدی ج 2 صص 386-387).
، آباد و معمور. (ناظم الاطباء). آبادان. عامر.
- ربع مسکون، آن قسمت از کرۀ زمین که معمور و آباد است و قابل سکنای نوع بشر است. (ناظم الاطباء). چهار یک سطح کرۀ زمین که آن را آب فرانگرفته است و حیوان بری در آن سکونت دارد. و رجوع به مدخل ربع مسکون شود.
مسکون و مسکونهدر کتاب مقدس به معانی ذیل به کار رفته است: 1- بودن اهالی در محلی. 2- دنیا. 3- زمین. 4- طوایف زمین. 5- مملکت رومیان. 6- اهالی بلاد مقدسه و حوالی آن. (از قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

مسکون

(مِ)

ده مرکز دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان جیرفت، واقع در 4هزارگزی جنوب خاوری مسکون و یک هزارگزی راه شوسۀ بم به سبزواران. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

اسکوت

(اِ کُتْ)

والتر. رجوع به اسکات (والتر) شود، کهنه. مندرس:
آن پسر پاره دوز شب همه شب تا بروز
بانگ کند چون خروز اسکی بابوش کیمده وار.
مولوی

لغت نامه دهخدا

اسکوت

(اِ کُتْ)

جان. یکی از دانشمندان معروف ایرلاند. وی در قرن 9 میلادی میزیست و سمت راهبی داشت. آثار علمی و فلسفی بزبان لاتین دارد و بواسطۀ تمایل بآزادی افکار و دوری از موهومات منظور نظر پاپ نشده و در زمرۀ گناهکاران درآمده است
جان. یکی از دانشمندان مشهور اسکاتلند. وی در قرن 13 میلادی میزیسته و بفلسفه و علوم عقلی اشتغال داشته است
مایکل. یکی از علمای اسکاتلند. وی در قرن 13 میلادی میزیست و به علوم و فنون عصر خود اشتغال ورزید

لغت نامه دهخدا

اسکوت

(اِ کُتْ)

تلفظ فرانسوی اسکات، نام باستانی مردم اسکاتلند

لغت نامه دهخدا

مسنوت

(مَ)

مصاحبی که بی سبب خشم گیرد بر تو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا