معنی مرفوضه - جستجوی لغت در جدول جو

مرفوضه

لغت نامه دهخدا

با هم دوستی و آمد و شد داشتن، با کسی رفت و آمد داشتن

فرقه ای از مسلمانان که قائل به اختیار انسان بودند و اعتقاد داشتند خداوند آزادی و اختیار را به انسان تفویض کرده است، قدریّه

فرهنگ فارسی عمید

مفروضه

(مَ ضَ)

تأنیث مفروض. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مفروض شود

لغت نامه دهخدا

مفوضه

(مُفَوْ وَ / وِ ضَ)

زنی که بدون ذکر مهر یا بدون مهر به عقد ازدواج کسی درآمده باشد. (از اقرب الموارد) (از تعریفات جرجانی). زنی که بدون تسمیۀ مهر یا بدون مهر به عقد ازدواج کسی درآید و یا زنی که به ولی خود اجازه دهد که او را بدون تسمیۀ مهر یا بدون مهر به عقد ازدواج کسی درآورد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). نکاح مفوضه، نکاح بلامهر را گویند که در این صورت رجوع به مهرالمثل شود و نزد شافعی اصولاً مهری نخواهد بود، البته مراد این است که ذکر مهری نشود یا اصلاً مهری نباشد. (فرهنگ علوم نقلی تألیف سجادی).
- مفوضهالبضع، زوجه ای را که در عقد نکاحی دائم بوده و مهر ذکر نشده باشد یا شرط عدم مهر شده باشد مفوضهالبضع نامند (مادۀ 1087 قانون مدنی). این نکاح درست است. (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی).
- مفوضهالمهر، زوجه ای را که در نکاح دائم تعیین مقدار مهرش را به اختیار شوهر یا زوجه یا ثالث گذاشته باشند مفوضهالمهر گویند. (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی)

لغت نامه دهخدا

مروضه

(مَ ضَ)

مؤنث مروض، نعت مفعولی از روض و ریاضه. رجوع به مروض و روض و ریاضه شود. ناقه مروضه، شتر مادۀ رام کرده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مرفوض

(مَ)

نعت مفعولی از رفض. متروک مانده شده از هر چیزی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به رفض شود، ابل مرفوض، شتران به چراگذاشته شده. (منتهی الارب) ، پرتاب شده و افکنده شده و مرمی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مراوضه

(شَ ءَ)

مدارا کردن با کسی یا در کاری. (تاج المصادر بیهقی). نرمی کردن با یکدیگر در کاری تا او را در کار کشد. (از منتهی الارب). مدارا و مخاتله کردن باکسی برای داخل کردن و کشاندن او در عملی. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ، بیع مراوضه، بیع مواضعه. کالائی را بدون نشان دادن فقط با توصیف آن به مشتری فروختن. (از متن اللغه) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مخفوضه

(مَ ضَ)

مؤنث مخفوض. رجوع به مخفوض شود، دختر ختنه کرده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرفوعه

(مَ عَ)

تأنیث مرفوع، که نعت مفعولی است از مصدر رفع. رجوع به مرفوع و رفع شود.
- احادیث مرفوعه، حدیثهای مرفوع، مرفوع از احادیث. رجوع به مرفوع و حدیث شود.
، بالا برده شده. بلند داشته و برداشته شده و برافراشته: فرش مرفوعه. (قرآن 33/56). فی صحف مکرمه. مرفوعه مطهره. (قرآن 13/80 و 14). فیها سرر مرفوعه. (قرآن 13/88)

لغت نامه دهخدا

مرفوغه

(مَ غَ)

زنی که شرمگاه او خرد باشد و کسی با او گرد نتواند آمدن. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مرضوضه

(مَ ضَ)

تأنیث مرضوض. رجوع به مرضوض و رض شود. أرض مرضوضه، زمین کوفته شده و ساخته شده با سنگ ریزه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مردوده

مونث مردود جمع مردودات

معنی مرفوضه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما