معنی مرغنه - جستجوی لغت در جدول جو

مرغنه

فرهنگ گویش مازندرانی

مرغانه

تخم مرغ، جسمی مغذی تقریباً بیضوی با پوستی نسبتاً محکم که در شکم مرغ خانگی تولید می شود، خاگ، آستینه، آسینه

فرهنگ فارسی عمید

مرونه

(شَ مَ)

مرون است در تمام معانی. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). رجوع به مرون و مرانه شود

لغت نامه دهخدا

مرغانه

(مُ نَ / نِ)

تخم مرغ. خایه. تخم. خاگ. چوزی. (یادداشت مرحوم دهخدا). بیضه. (زمخشری) ، نیم رو. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مرغن

(مُ رَغْ غَ)

ظاهراً از کلمه روغن ساخته شده است یعنی روغن دار و آلوده به چربی. أرقن الطعام، نیک مرغن کرد آن را. (منتهی الارب) ، یعنی آلودۀ روغن و چربی کرد

لغت نامه دهخدا

مرنه

(مَ رَ)

دهی است از دهستان حومه بخش صومای شهرستان ارومیّه، در 5/5هزارگزی جنوب غربی هشتیان و 5/5 هزارگزی غربی راه هشتیان به گنبد و در دامنه سردسیری واقع و دارای 192 تن سکنه است. آبش از کوهستان و محصولش غلات و توتون و شغل مردمش زراعت و گله داری و صنایع دستی و جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

مرنه

(مُ رِنْ نَ)

تأنیث مرن ّ، نعت فاعلی از مصدر ارنان. رجوع به مرن و ارنان شود، کمان. (منتهی الارب). قوس. (اقرب الموارد). مرنان. و رجوع به مرنان شود، کمان باآواز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

رغنه

(رَ نَ)

یا ارض رغنه، زمین سهل و نرم. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مرتنه

(مِ تَ نَ / مُ رَتْ تَ نَ)

نان روغنی پیه آمیخته. (از منتهی الارب). نان پیه آمیخته. (ناظم الاطباء) ، خبزهالمشحمه. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). یا آن مرثنه است. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

مرانه

(مُرْ را نَ)

نیزۀ نرم. (مهذب الاسماء). واحد مران است. رجوع به مرّان شود، درختی که از آن نیزه می سازند. (ناظم الاطباء). رجوع به مرّان شود

لغت نامه دهخدا

مرثنه

(مُ رَثْ ثَ نَ)

أرض مرثنه، مرثونه. (منتهی الارب). زمینی که قطرات باران متناوب (رثان) بدان رسیده. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرینه

(مُ نَ)

قسمی از ماهی استوانه ای شکل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مرمنه

(مَ مَ نَ)

روئیدنگاه انار وقتی که بسیار باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرغینه

(مُ نَ / نِ)

منسوب به مرغ.
- مرغینه ماست، مرغانه ماست. رجوع به مرغانه ماست شود

لغت نامه دهخدا

مرغاه

(مِ)

مرغات. کفک گیر. (منتهی الارب). کفگیر. ابزاری که بدان کف میگیرند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). کف زن. کف زنه. ج، مراغی. مراغ

لغت نامه دهخدا

مرغبه

(مُ رَغْ غِ بَ)

مؤنث مرغّب که نعت فاعلی است از مصدر ترغیب. ج، مرغبّات. رجوع به مرغب و ترغیب شود

لغت نامه دهخدا

مرغبه

(مُرَغْ غَ بَ)

تأنیث مرغّب که نعت مفعولی است از ترغیب. ج، مرغّبات. رجوع به مرغب و ترغیب شود

لغت نامه دهخدا

مرغمه

(شَ صَ لَ)

مصدر میمی است به معنای رغم. (ناظم الاطباء). رجوع به رغم شود

لغت نامه دهخدا

مرغمه

(مَ غَ مَ)

سختی و ناپسندی. (از منتهی الارب). کره و اکراه. (از اقرب الموارد). رغم. و رجوع به رغم شود، بازیی است مر عربان را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرکنه

(مُ رَکْ کَ نَ)

تأنیث مرکن که نعت مفعولی است از مصدر ترکین. رجوع به مرکن و ترکین شود، ناقه مرکنهالضرع، ماده شتر برآمده پستان و درازپستان. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سرغنه

(سَ غَ نَ / نِ)

عظیم. بزرگ، بی همتا. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مرغه

(مَ غَ)

اسم المره است از مصدر مرغ. (از اقرب الموارد). رجوع به مرغ شود، مرغزار بسیارگیاه. (منتهی الارب). روضه یا روضۀ پر گیاه و نبات. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا