معنی مرط در لغت نامه دهخدا

گلیم از پشم یا از ابریشم. (منتهی الارب). ج، مروط. (منتهی الارب)، ازار از خز. گلیم از صوف. (غیاث). کساء وعبا از پشم یا خز یا کتان که به دور خود پیچند و بسا که زنان بر سر خویش افکنند. (از اقرب الموارد). نوعی از چادر. (غیاث) (از مهذب الاسماء). هر جامۀ نادوخته. (از اقرب الموارد). ج، مُروط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). ج، اَمراط. (مهذب الاسماء)

معنی مرط در لغت نامه دهخدا

تیر پربیفتاده. ج، مراط. (مهذب الاسماء). تیر بی پر. ج، اَمراط و مِراط. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و برخی مُرط را جمع مِراط دانسته اندو امراط و مِراط را جمع الجمع. (از اقرب الموارد)

معنی مرط در لغت نامه دهخدا

سبک اندام گردیدن و سبک ابرو و سبک ریش و سبک چشم گردیدن. (از منتهی الارب). ’امرط’ بودن. (از اقرب الموارد). رجوع به امرط در ردیف خود شود

معنی مرط در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ اَمْرَط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به امرطشود، جَمعِ واژۀ مَرطاء. رجوع به مرطاء شود

معنی مرط در لغت نامه دهخدا

ریخ زدن. (از منتهی الارب). سلح و غائط را افکندن. (از اقرب الموارد)، موی برکندن. (از منتهی الارب). کندن و جدا کردن موی یا پر یا پشم از تن. (از اقرب الموارد). موی از تن برکندن. (المصادر زوزنی). برکندن موی از تن. (تاج المصادر بیهقی)، شتافتن. (از منتهی الارب). اسراع. (از اقرب الموارد)، گرد آوردن. (از منتهی الارب). جمع کردن چیزی را. (از منتهی الارب)، بچه انداختن. (از منتهی الارب). افکندن زن بچۀ خود را، یعنی یکباره زاییدن وی را. (از اقرب الموارد). بسرعت زاییدن زن کودک خود را، فرود آوردن و منزل دادن کسی را. (از اقرب الموارد)

معنی مرط - جستجوی لغت در جدول جو

مرط(مِ)

لغت نامه دهخدا

مرط(مُ رُ)

لغت نامه دهخدا

مرط(شَ ذَ قَ)

لغت نامه دهخدا

مرط(مُ)

لغت نامه دهخدا

مرط(شَ)

لغت نامه دهخدا

مرطوب

نمناک، نمدار، تر

فرهنگ فارسی عمید

مرطب

(مُ طِ)

نعت فاعلی است مصدر ارطاب را. رجوع به ارطاب شود، تر و نمدار. (ناظم الاطباء) ، آبدار، خرمای تازه، خرمابن که دارای خرمای تازه باشد. (ناظم الاطباء). نخلی که موقع ’رطب’ آن فرارسیده باشد. (از اقرب الموارد) ، مرغزاری که در آن گیاه سبز بسیار و فراوان باشد. (ناظم الاطباء)

معنی مرط - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما