معنی محیضه در لغت نامه دهخدا

گروهی است از ثنویه از اصحاب مقنع بدان جهت که جامه های سپید پوشیدندی. ضد مسوده از عباسیان. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) (یادداشت دهخدا). یکی از فرق ده گانه مشبهه. (بیان الادیان). رجوع به سپیدجامگان و ابن مقنع و ثنویه و مفاتیح العلوم و آثارالباقیه و تاریخ بخارا و خاندان نوبختی اقبال ص 262 شود

لغت نامه دهخدا

مبیضه

(مُ ضَ)

امراءه مبیضه، زنی که بچگان سپید زاید. ضد مسوده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مریضه

(مَ ضَ)

مؤنث مریض. بیمار. رجوع به مریض شود، سست حال،ریح مریضه، یعنی ضعیف حال. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، شمس مریضه، آفتاب که نیک گشاده و صافی نباشد از ابر و جز آن. (منتهی الارب). آفتاب کم نور. (از اقرب الموارد) ، أرض مریضه، زمین سست حال. (منتهی الارب). زمین که در آن فتنه و جنگ بسیار باشد و مملو از سپاهیان. (از اقرب الموارد) ، عین مریضه، چشم خمارناک. (منتهی الارب). چشم که در آن سستی باشد. (اقرب الموارد) ، لیله مریضه، شب تاریک که در آن ستارگان دیده نشوند. ج، مراض و مرضی ̍. (از اقرب الموارد)

مؤنث مریض. بیمار. رجوع به مریض شود، سست حال،ریح مریضه، یعنی ضعیف حال. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، شمس مریضه، آفتاب که نیک گشاده و صافی نباشد از ابر و جز آن. (منتهی الارب). آفتاب کم نور. (از اقرب الموارد) ، أرض مریضه، زمین سست حال. (منتهی الارب). زمین که در آن فتنه و جنگ بسیار باشد و مملو از سپاهیان. (از اقرب الموارد) ، عین مریضه، چشم خمارناک. (منتهی الارب). چشم که در آن سستی باشد. (اقرب الموارد) ، لیله مریضه، شب تاریک که در آن ستارگان دیده نشوند. ج، مِراض و مَرضی ̍. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

محاضه

(شَ شَ رَ)

یکدیگر را برانگیختن بر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). یکدیگر را برافژولیدن (براوژولیدن) . (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

محرضه

(مِ رَ ضَ)

اشنان دان. (از منتهی الارب) (دهار). ج، محارض. (زمخشری)

لغت نامه دهخدا

دحیضه

(دَ ضَ / دُ حَ ضَ)

آبیست مر بنی تمیم را. و در شعر اعشی بضم اول و فتح دوم و چهارم آمده است. (معجم البلدان) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حمیضه

(حَ ضَ)

ارض حمیضه، زمین حمض ناک. (منتهی الارب). زمین پراز حمض. (اقرب الموارد). ج، حمض. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مبیضه

(مُ یَضْ ضَ)

پاک نویس، مقابل مسوده. (یادداشت دهخدا). ظاهراً استعمال فارسی است

لغت نامه دهخدا

محرضه

نمکدان

فرهنگ لغت هوشیار

حمیضه

شوره زار شبدر ترشک شبدر ترشک

فرهنگ لغت هوشیار

حیضه

سنگین و سد شدن معده از غذای ناگوار، یک دفعه از دفعات خون حیض

فرهنگ لغت هوشیار

مبیضه

مبیضه در فارسی مونث مبیض: سپید پوش: زن، سپید کننده سپید گر، نا نوشته سپید مانده، سپید جامگان پیروان هاشم بن حکیم مروزی مقنع (فضل بن شادان) سپید زای مونث مبیض جمع مبیضات، زنی که فرزندان سفید زاید مقابل مسوده

فرهنگ لغت هوشیار