- محکوم
کسی که حکم بر ضرر او صادر شده، دادباخته، کسی که مجبور به تحمل وضعیتی است، مقابل حاکم، کسی که به او دستور یا حکم می دهند، کسی که در مناظره یا بحثی مجاب شود
معنی محکوم - جستجوی لغت در جدول جو
- محکوم (مَ)
فرموده شده. امرکرده شده. فرمان داده شده. (ناظم الاطباء). فرمان داده. (آنندراج). مقابل حاکم. حکم کرده شده، مطیع و فرمانبردار. درزیر فرمان. در زیر حکم. (ناظم الاطباء) :
یک نان به دو روز اگر شود حاصل مرد
وز کوزه شکسته ای دمی آبی سرد
محکوم کم از خودی چرا باید بود
یا خدمت چون خودی چرا باید کرد.
(منسوب به خیام).
آنگاه که حاکم مطلق محبوب را داند و محکوم مطلق خود را. (اوصاف الاشراف ص 51) ، تسلیم شده. گردن نهاده. مقهور:
کلکش از بهر شرف محکوم تیغ آمد بلی
مرتبت بفزود اسماعیل را تسلیم او.
خاقانی.
جوهر و عنبر سفید است و سیاه
هر دو را محکوم دریا دیده ام.
خاقانی.
اگر تو محکوم دیگری خواهی بود ما در مخالفت شمشیرها بیرون کشیم و تو را معزول گردانیم و دیگری به پادشاهی فراداریم. (ترجمه تاریخ یمینی ص 403).
- محکوم شدن، فرمانبردار شدن:
پس حواس چیره محکوم تو شد
چون خردسالار و مخدوم تو شد.
مولوی.
- محکوم کردن، فرمانبردار کردن.
- ، به قبول حکمی که از محکمه ای صادر شده است واداشتن.
- ، بی حق شناختن.
- محکوم گشتن یا آمدن، محکوم شدن: چون محکوم حکم کوچلک گشت، آن دختر را کوچلک در تصرف آورد. (تاریخ جهانگشای جوینی ج 2 ص 93).
، که حجت و دلیل های وی پذیرفته نباشد.
چنانکه در دادگاه یا در مناظره و مباحثه. مغلوب.
- محکوم شدن، مغلوب شدن. به اثبات نرسیدن ادعای کسی در دادگاه و حاکم شدن طرف مقابل او.
- محکوم کردن، مغلوب کردن. اثبات بی حقی و رد ادعای کسی کردن در محکمه.
- محکوم گشتن، مغلوب شدن
یک نان به دو روز اگر شود حاصل مرد
وز کوزه شکسته ای دمی آبی سرد
محکوم کم از خودی چرا باید بود
یا خدمت چون خودی چرا باید کرد.
(منسوب به خیام).
آنگاه که حاکم مطلق محبوب را داند و محکوم مطلق خود را. (اوصاف الاشراف ص 51) ، تسلیم شده. گردن نهاده. مقهور:
کلکش از بهر شرف محکوم تیغ آمد بلی
مرتبت بفزود اسماعیل را تسلیم او.
خاقانی.
جوهر و عنبر سفید است و سیاه
هر دو را محکوم دریا دیده ام.
خاقانی.
اگر تو محکوم دیگری خواهی بود ما در مخالفت شمشیرها بیرون کشیم و تو را معزول گردانیم و دیگری به پادشاهی فراداریم. (ترجمه تاریخ یمینی ص 403).
- محکوم شدن، فرمانبردار شدن:
پس حواس چیره محکوم تو شد
چون خردسالار و مخدوم تو شد.
مولوی.
- محکوم کردن، فرمانبردار کردن.
- ، به قبول حکمی که از محکمه ای صادر شده است واداشتن.
- ، بی حق شناختن.
- محکوم گشتن یا آمدن، محکوم شدن: چون محکوم حکم کوچلک گشت، آن دختر را کوچلک در تصرف آورد. (تاریخ جهانگشای جوینی ج 2 ص 93).
، که حجت و دلیل های وی پذیرفته نباشد.
چنانکه در دادگاه یا در مناظره و مباحثه. مغلوب.
- محکوم شدن، مغلوب شدن. به اثبات نرسیدن ادعای کسی در دادگاه و حاکم شدن طرف مقابل او.
- محکوم کردن، مغلوب کردن. اثبات بی حقی و رد ادعای کسی کردن در محکمه.
- محکوم گشتن، مغلوب شدن
- محکوم
فرمان داده شده، حکم کرده شده، تسلیم شده، گردن نهاده، مقهور، مطیع و فرمانبردار
- محکوم ((مَ))
کسی که حکم علیه او صادر شده
- محکوم
دادباخته، متهم، مقصر، مجاب، مغلوب، مجبور
متضاد: حاکم، دادبرده
متضاد: حاکم، دادبرده
- محکوم
أدانٍ
- محکوم
Condemned
- محکوم
condamné
- محکوم
verurteilt
- محکوم
দোষী সাব্যস্ত
- محکوم
condenado
- محکوم
مجرم
- محکوم
aliyelaaniwa
- محکوم
ถูกประณาม
- محکوم
potępiony
- محکوم
非難された
- محکوم
被谴责的
- محکوم
유죄 판결을 받은
- محکوم
mahkum
- محکوم
dihukum
- محکوم
दोषी ठहराया हुआ
- محکوم
condannato
- محکوم
condenado
- محکوم
veroordeeld
- محکوم
засуджений
- محکوم
осуждённый
- محکوم
נידון
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ)
لغت نامه دهخدا
حالت و چگونگی محکوم:
حرص رباخواره ز محرومی است
تاج رضا بر سر محکومی است.
نظامی (مخزن الاسرار ص 156)
حرص رباخواره ز محرومی است
تاج رضا بر سر محکومی است.
نظامی (مخزن الاسرار ص 156)
(مَ مَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث محکوم. رجوع به محکوم به شود، مقهور. مطیع. گردن نهاده. فرس محکومه، اسب لگام کرده شده. (از منتهی الارب). اسب لگام کرده شده و دهنه زده شده. (ناظم الاطباء)
