معنی محظرب - جستجوی لغت در جدول جو

محظرب

لغت نامه دهخدا

محارب

جنگ کننده، جنگجو، جنگنده
در فقه کسی که علیه حکومت اسلامی به جنگ برخاسته که واجب القتل است

فرهنگ فارسی عمید

محرب

(مُ حَرْ رَ)

شیر. اسد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

محرب

(مُ حَرْ رِ)

به خشم آورنده. اغواکننده. محرک. (ناظم الاطباء). برآغالنده. (از منتهی الارب) ، تیزکننده سنان. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

محرب

(مُ رِ)

آنکه دلالت میکند کسی را بر تاراج مال دشمن. (ناظم الاطباء). دلالت کننده بر تاراج مال دشمن. (از منتهی الارب) ، آنکه برمی انگیزاند جنگ را، خرمابن شکوفه آورده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

محرب

(مِ رَ)

محراب. مرد بسیار جنگ آور و دلیر. (منتهی الارب). حرب دوست. (مهذب الاسماء) : آنک شجاع و محرب بود دست به سلاح برد و با دیو و پری کارزار کرد. (سندبادنامه ص 320)

لغت نامه دهخدا

محارب

(مَ رِ)

جمع واژۀ محراب. (زمخشری یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

محارب

(مُ رِ)

با یکدیگر جنگ کننده. (آنندراج). جنگنده. رزمنده. جنگجو و بهادر و غازی. (ناظم الاطباء). مرد جنگجو و نبرد کننده. (ناظم الاطباء) :
ببزم اندرون چون عطارد مساعد
برزم اندرون چون غضنفر محارب.
(منسوب به حسن متکلم).
- عدو محارب، دشمن جنگی. (ازلسان العرب).
، در اصطلاح فقهی هر آن کسی بود که قصد کند بر مال مردم بر گرفتن و سلاح به ظاهر کند. (ترجمه النهایۀ طوسی ص 198)

لغت نامه دهخدا

محترب

(مُ تَ رِ)

آتش کارزار را روشن کننده. (از اقرب الموارد). با یکدیگر کارزارکننده. (آنندراج). مشغول به کارزار با همدیگر. (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

محضرب

(مُ حَ رَ)

پرکرده شده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

محضرب

(مُ حَ رِ)

کسی که ریسمان می بندد، آنکه سخت ریسمان می تابد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، آنکه زه بر کمان می پیچد. (ناظم الاطباء)