معنی محصله - جستجوی لغت در جدول جو

محصله

لغت نامه دهخدا

محصله

لغت نامه دهخدا

محصله

لغت نامه دهخدا

محصله

فرهنگ لغت هوشیار

محصله

تصویری از محصله — تصویر محصله

فرهنگ فارسی معین

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از محصلی — تصویر محصلی

مربوط به محصل، شغل و عمل محصل

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از محصنه — تصویر محصنه

زن شوهردار، ویژگی زنی که زناشویی کرده و دارای شوهر است

فرهنگ فارسی عمید

(مُتْ تَ صِ لَ)

متصل. (ناظم الاطباء). مؤنث متصل. رجوع به قضیۀ متصله در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

(مِ صَ رَ)

حصار. نوعی از پالان شتر، پالان خرد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مُ صِ نَ)

محصنه. رجوع به محصنه شود. زن پارسا و عفیفه و باحیا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، زن شوهرکرده. (از منتهی الارب). شوهرکرده. (ناظم الاطباء).
- زنای محصنه، زنا با زن شوهردار. (ناظم الاطباء). رجوع به زنای محصنه شود
زن پارسا. (منتهی الارب). زن عفیفه و باحیا. (ناظم الاطباء) ، زن آزاد و شوی کرده. (مهذب الاسماء). شوهردار. (یادداشت مرحوم دهخدا)

محصنه. رجوع به محصنه شود. زن پارسا و عفیفه و باحیا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، زن شوهرکرده. (از منتهی الارب). شوهرکرده. (ناظم الاطباء).
- زنای محصنه، زنا با زن شوهردار. (ناظم الاطباء). رجوع به زنای محصنه شود
زن پارسا. (منتهی الارب). زن عفیفه و باحیا. (ناظم الاطباء) ، زن آزاد و شوی کرده. (مهذب الاسماء). شوهردار. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

(مُ صَ نَ)

زن شوهرکرده: امراءه محصنه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زن باشوی، زن باردار شده. (ناظم الاطباء) ، زن پارسا. (زمخشری) ، (اصطلاح فقهی) زن بالغ و عاقلی که به عقد دائم زوجه شخصی شده است و زوج از نزدیکی با وی متمکن است. مجازات محصنه که مرتکب زنا شود رجم است

زن شوهرکرده: امراءه محصنه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زن باشوی، زن باردار شده. (ناظم الاطباء) ، زن پارسا. (زمخشری) ، (اصطلاح فقهی) زن بالغ و عاقلی که به عقد دائم زوجه شخصی شده است و زوج از نزدیکی با وی متمکن است. مجازات محصنه که مرتکب زنا شود رجم است

لغت نامه دهخدا

(مُ حَصْ صَ نَ)

دارای باروی استوار. دیوار استوار به گرد کشیده. باحصن. حصین: لایقانلونکم جمیعاً الا فی قری محصنه او من وراء جدر... (قرآن 14/59). و اهل الصین فی کل موضع لهم مدینه محصنه عظیمه. (اخبار الصین و الهند ص 26)

لغت نامه دهخدا

(مِ صَ مَ)

خایسک آهنگران. (منتهی الارب). چکش آهنگری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ حَصْ صِ)

عمل محصل. کار و شغل و مأموریت محصل در اجرای کار. (ناظم الاطباء). رجوع به محصّل و تذکرهالملوک (ص 10) شود، ابرام و پافشاری و سختگیری در اجرای امری، دانشجو بودن. طالب علم بودن

لغت نامه دهخدا

(مَ صَ بَ)

زمین سنگ ناک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مَ صَ رَ)

هر آنچه پینو و قروت را بر وی نهاده در آفتاب خشک کنند. (منتهی الارب). هر چیزی که کشک و پینو را درروی آن گذاشته در آفتاب خشک کنند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ حَفْ فَ لَ)

گوسفندی که چندگاه وی را ندوشند تا جهت فروختن بزرگ پستان و پر شیر نماید: شاه محفله. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مَ)

زمین سنگریزه ناک. (منتهی الارب). زمینی باسنگریزه. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

(مُ ثِ لَ)

مادری که بد پروراندکودک را و غذای ناگوار دهد آن را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ دَ لَ)

مؤنث محدل. حدلاء. (منتهی الارب). قوس محدله، کمانی که یکی از سرهای برگشتۀ آن راست شده باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کمان که یک گوشۀ وی برتر باشد از دیگر. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

(مَ لَ)

دولاب و چرخ کلان چاه. ج، محال، محاول. (منتهی الارب ذیل م ح ل، ح ول). منجنون یعنی چرخ بزرگ چاه. بکرۀ بزرگ. بکره. (یادداشت مرحوم دهخدا). چرخ دلو بزرگ. (منتهی الارب ذیل م ح ل) ، استخوان پشت مازه. (یادداشت مرحوم دهخدا) (منتهی الارب ذیل ح ول). مهرۀ پشت شتر. (منتهی الارب ذیل م ح ل). پشت مهره. (مهذب الاسماء). ج، محال. جج، محل. (منتهی الارب) ، حیله. (منتهی الارب ذیل ح ول).
- لامحال ومحاله، چار و ناچار:
رنج مبر تو که خود به خاک یکی روز
بر تو کنندش بلامحال و محاله.
ناصرخسرو.
- لامحاله منه، نیست چاره ای از آن. (منتهی الارب). لابد و ناچار. (ناظم الاطباء)
چوب که گلکاران بر آن قرار گیرند در وقت گلکاری. (منتهی الارب ذیل م ح ل)

دولاب و چرخ کلان چاه. ج، محال، محاول. (منتهی الارب ذیل م ح ل، ح ول). منجنون یعنی چرخ بزرگ چاه. بکرۀ بزرگ. بکره. (یادداشت مرحوم دهخدا). چرخ دلو بزرگ. (منتهی الارب ذیل م ح ل) ، استخوان پشت مازه. (یادداشت مرحوم دهخدا) (منتهی الارب ذیل ح ول). مهرۀ پشت شتر. (منتهی الارب ذیل م ح ل). پشت مهره. (مهذب الاسماء). ج، محال. جج، مُحُل. (منتهی الارب) ، حیله. (منتهی الارب ذیل ح ول).
- لامحال ومحاله، چار و ناچار:
رنج مبر تو که خود به خاک یکی روز
بر تو کنندش بلامحال و محاله.
ناصرخسرو.
- لامحاله منه، نیست چاره ای از آن. (منتهی الارب). لابد و ناچار. (ناظم الاطباء)
چوب که گلکاران بر آن قرار گیرند در وقت گلکاری. (منتهی الارب ذیل م ح ل)

لغت نامه دهخدا

(شَ نَ فَ)

فرود آمدن با کسی. (از منتهی الارب). با کسی فرود آمدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) ، هم منزل شدن با کسی. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مَ لَ)

مؤنث محصول. رجوع به محصول شود

لغت نامه دهخدا

(مُ حَلْ لِ لَ)

مؤنث محلل.
- ادویۀ محلله، ادویه ای که موجب تحلیل غذا و تسهیل هضم و دفع فضولات و رفع سدد شوند

لغت نامه دهخدا

(مَ قَ لَ)

کشت زار. ج، محاقل. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تصویری از مفصله — تصویر مفصله

مفصله در فارسی مونث مفصل بنگرید به مفصل مونث مفصل

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محصاه — تصویر محصاه

سنگریزه دار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محصنه — تصویر محصنه

زن شوهر کرده

فرهنگ لغت هوشیار

محصوله در فارسی مونث محصول: میوک آیش فرآورده مونث محصول جمع محصولات

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محیله — تصویر محیله

مونث محیل زن حیله گر

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محدله — تصویر محدله

غلتک

فرهنگ لغت هوشیار

محلله در فارسی گوار انگیز مونث محلل. یا ادویه محلله. ادویه ای که موجب تحلیل غذا ها و تسهیل هضم و دفع فضولات و رفع سده شوند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متصله — تصویر متصله

متصله در فارسی مونث متصل بنگرید به متصل مونث متصل

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محصنه — تصویر محصنه

((مُ صَ نَ))

زن شوهردار، جمع محصنات

فرهنگ فارسی معین

تصویری از محوله — تصویر محوله

سپرده شده

فرهنگ واژه فارسی سره