معنی محتقن - جستجوی لغت در جدول جو

محتقن

لغت نامه دهخدا

محتقن

فرهنگ لغت هوشیار

محتقن

تصویری از محتقن — تصویر محتقن

فرهنگ فارسی معین

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از متقن — تصویر متقن

محکم، استوار

فرهنگ فارسی عمید

(مُ تَ جِ)

فراخویشتن کشنده چیزی را به چوگان و مانند آن، فراهم آورنده و گردکننده مال را. (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ قِ)

بازدارنده. نگاهدارنده. (آنندراج). کسی که نگاهداری میکنداز کمیز، آن که جمع میکند اقسام مختلف شیرها را و آنها را به هم می آمیزد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَق ق)

زخم نافذ و راست. (ناظم الاطباء). محتقه

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قِ)

آلوده به زعفران. (آنندراج). آغشته به زعفران و خضاب شده به حنا. (از اقرب الموارد). متضمخ. مختضب. (از متن اللغه). رجوع به ارتقان شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ تِ)

نیک برابر. نیک مستوی و هموار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مُتْ تَ قِ)

بیگمان داننده. (آنندراج). بی شبهه و بیگمان ویقین و دانسته. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ زِ)

نعت فاعلی از احتزان. اندوهگین و ملول و باحزن و اندوه. (منتهی الارب). اندوهناک. غمگین. غمین

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ ضِ)

نعت فاعلی از احتضان، دربرگیرندۀ کودک، یا دایگی کننده و پرورنده آن را. (آنندراج). کسی که در آغوش میگیرد و در بغل میگیرد، از کار بازداشته شده. (ناظم الاطباء) ، بازدارنده کسی را از حاجت وی. (آنندراج). آنکه از کار بازمیدارد. (ناظم الاطباء)

نعت فاعلی از احتضان، دربرگیرندۀ کودک، یا دایگی کننده و پرورنده آن را. (آنندراج). کسی که در آغوش میگیرد و در بغل میگیرد، از کار بازداشته شده. (ناظم الاطباء) ، بازدارنده کسی را از حاجت وی. (آنندراج). آنکه از کار بازمیدارد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ فِ)

نعت فاعلی از احتفان. برکننده درخت از بیخ. (از منتهی الارب). از بیخ برکننده. (ناظم الاطباء) ، فراگیرندۀ چیزی. (از منتهی الارب). گیرنده و اخذکننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُتَ قِ)

نعت فاعلی از احتقاد. باران که ایستاده شود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قِ)

نعت فاعلی از احتقاب. آنکه چیزی را ذخیره کند و ببندد آن را در دنبالۀ پالان یا چوب آن. (از منتهی الارب). ذخیره کننده. پس اندازکننده. (از ناظم الاطباء). کسی که چیزی را بردارد و حمل نماید، احتقب الاثم ، برداشت گناه را. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

نعت فاعلی از احتقاب. آنکه چیزی را ذخیره کند و ببندد آن را در دنبالۀ پالان یا چوب آن. (از منتهی الارب). ذخیره کننده. پس اندازکننده. (از ناظم الاطباء). کسی که چیزی را بردارد و حمل نماید، احتقب الاثْم َ، برداشت گناه را. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قَ)

نعت مفعولی از احتقار. پست و فرومایه و کمینه. (ناظم الاطباء) :
تو مگو کاین مس برون بد محتقر
در دل اکسیر چون گشته ست زر.
مولوی

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قِ)

نعت فاعلی از احتقار. کسی که بنظر خواری و فرومایگی مینگرد. (ناظم الاطباء). خرد و کوچک شمرنده کسی را. خرد و خوار شمرنده کسی را. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قِ)

نعت فاعلی از احتقاق. خصومت کننده. مشغول به نزاع و خصومت، اسب باریک میان شونده. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَقْ قَ)

مؤنث محتق. طعنه محتقه،زخم نافذ و راست غیر میل کرده. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ حَ قِ)

به معنی حلقان. (منتهی الارب). خرما که دو ثلث آن پخته باشد. رجوع به حلقان شود

لغت نامه دهخدا

(مُ قِ)

آن که استوار و محکم کند کار را. (آنندراج). محکم کننده. استوارکننده. (فرهنگ فارسی معین). کسی که به لیاقت و شایستگی مباشرت مینماید کاری را. (ناظم الاطباء) ، آن که بدرستی و استواری چیزی را میسازد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ قَ)

استوار و محکم. (غیاث) (آنندراج). استوار. مبرم. متین. رزین. محکم. مستحکم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
یگانه گشته از اهل زمانه
به الفاظ متین و رای متقن.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

(مِ قَ)

مشک که در آن شیر دوشیده بر شیر (لبن) خفته ریزند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، لوله ای که بر سر خریطۀ چرم بسته بدان حقنه کنند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تصویری از متقن — تصویر متقن

استوار و محکم، متین

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محتزن — تصویر محتزن

اندوهگین

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محتقر — تصویر محتقر

خرد داننده خوار شمرنده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محتقن شدن — تصویر محتقن شدن

محتقن شدن

جمع شدن (شیر خون و غیره)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متقن — تصویر متقن

استوار گردیده، محکم شده، محکم، استوار

فرهنگ فارسی معین

تصویری از متقن — تصویر متقن

((مُ تْ قِ))

محکم کننده، استوارکننده

فرهنگ فارسی معین

استوار، مثبت، محرز، محکم، مستند
متضاد: غیرمتقن

فرهنگ واژه مترادف متضاد