معنی محتشم در فرهنگ نامهای ایرانی

دارای حشمت و شکوه، با حشمت

معنی محتشم در فرهنگ فارسی عمید

باحشمت، دارای شکوه، دارای خدم وحشم زیاد، کنایه از ثروتمند

معنی محتشم در لغت نامه دهخدا

حشمت و شکوه دارنده، شرمندۀ از احترام. (ناظم الاطباء). شرم دارنده از کسی. (آنندراج)

معنی محتشم در لغت نامه دهخدا

دارای حشمت. بااحتشام. باحشمت. (از منتهی الارب). زبردست و توانا و بزرگ و دارای خدم و حشم بسیار. (ناظم الاطباء). صاحب خدم و حشم. (غیاث). با شوکت و دبدبه.بشکوه. باشکوه. باشکه. باجلالت. باعظمت:، هرگز ندهد خردمنش را بر خود راه، از خردمنش محتشمان را حدثان است.، منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 10).، بربط تو چو یکی کودککی محتشم است، سر ما زان سبب آنجاست که او را قدم است.، منوچهری.، و پادشاهان محتشم راحث باید کرد بر برافراشتن بناء معالی. (تاریخ بیهقی ص 391). این بوسهل مردی امامزاده و محتشم و فاضل و ادیب بود. (تاریخ بیهقی ص 125). بروزگار آل بویه آنجا شاهنشاهان محتشم بودند. (تاریخ بیهقی ص 264). و اگر بزرگی و محتشمی گذشته شدی وی (ابوالمظفر برغشی) به ماتم آمدی. (تاریخ بیهقی چ 2 فیاض ص 458) .... چنان بودکه عیب محتشمی یا عیب دوستی ترا معلوم شود. (منتخب قابوسنامه ص 47).، چون نکنم بر کسی ستم نبود، حشمت آن محتشم به کار مرا.، ناصرخسرو (چ دانشگاه ص 125).، به داد و دهش جوی حشمت که مرد، بدین دو تواند شدن محتشم.، ناصرخسرو.، حجام به خانه محتشمی خواست رفتن. (کلیله و دمنه). در ضبط فرمان آن شاهنشاه محتشم... آمد. (کلیله و دمنه).، کهتر از فر مهان نامور است، بیدق از خدمت شه محتشم است.، خاقانی.، حاصل شش روز کن چون توئی از هفت چرخ، بر تو سزد تا ابد ملک جهان محتشم.، خاقانی.، به جباری مبین در هیچ درویش، که او هم محتشم باشد بر خویش.، نظامی.، محتشم را به مال مالش کن، بی درم را به خون سگالش کن.، نظامی.، اوفتاد از کمی نه از بیشی، محتشم تر کسی به درویشی.، نظامی.، بسیار زبونیها بر خویش روا دارد، درویش که بازارش با محتشمی باشد.، سعدی.، برفتند و گفتند و آمدفقیر، به تن محتشم در لباس حقیر.، سعدی.، - محتشم شدن، با حشمت شدن. جلال و شکوه یافتن:، به داد ودهش جوی حشمت که مرد، بدین دو تواند شدن محتشم.، ناصرخسرو.، سیمجوریان برافتادند و کار سپاهسالار، امیر محمود، قرار گرفت و محتشم شد. (تاریخ بیهقی ص 205).، خود چه زیانت کند گر بقبول سگی، عمر زیان کرده ای از تو شود محتشم.، خاقانی.، - محتشم گشتن، با حشمت و بزرگوار شدن:، ز کژگویی سخن را قدر کم گشت، کسی کو راستگو شد محتشم گشت.، نظامی.،، شخص موجه و سرشناس وبزرگ ناحیتی: بر راه ترشیز زد چون بدانجارسید محتشم آن از کزلی التماس استرداد آن جماعت کرد. (جهانگشای جوینی)، گاه صفت اشیاء نیزواقع گردد در معنی با جلال و شکوه: اما خانگاهی محتشم است همچون حرمی از آن شیخ ابواسحاق شیرازی رحمه اﷲ. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 146).، بدیدم من آن خانه محتشم، نه نخ دیدم آنجا و نه پیشگاه.، معروفی

معنی محتشم در فرهنگ لغت هوشیار

با حشمت، زبر دست و توانا و بزرگ

معنی محتشم در فرهنگ فارسی معین

توانا و بزرگ، دارای خدم و حشم بسیار، باشکوه و جلال

معنی محتشم در فرهنگ واژه مترادف متضاد

جلیل، باحشمت، شکوهمند، شوکتمند، محترم، مهتر، بزرگ، توانگر، ثروتمند، متمول

معنی محتشم - جستجوی لغت در جدول جو

محتشم(پسرانه)

فرهنگ نامهای ایرانی

محتشم

فرهنگ فارسی عمید

محتشم(مُ تَ شِ)

لغت نامه دهخدا

محتشم(مُ تَ شَ)

لغت نامه دهخدا

محتشم

فرهنگ لغت هوشیار

محتشم((مُ تَ شَ))

فرهنگ فارسی معین

محتشم

فرهنگ واژه مترادف متضاد

محترم

(دخترانه)

قابل احترام، عزیز و گرامی

فرهنگ نامهای ایرانی

محتوم

حتمی، ثابت و استوار

فرهنگ فارسی عمید

محتلم

کسی که در خواب جنب می شود

فرهنگ فارسی عمید

محترم

کسی که احترام او لازم است، قابل احترام، حرمت داشته

فرهنگ فارسی عمید

محتشد

آماده و مهیا، آنکه از بذل مال و یاری کردن دریغ نکند

فرهنگ فارسی عمید

محتشمی

(مُ تَ شَ)

حالت و کیفیت محتشم:
شحنۀ این راه چو غارتگر است
مفلسی از محتشمی بهتر است.
نظامی.
رنجه مشو راحت رنجور باش
ساعتی از محتشمی دور باش.
نظامی.
حکم چو بر عاقبت اندیشی است
محتشمی بندۀ درویشی است.
نظامی (مخزن الاسرار ص 83)

لغت نامه دهخدا

محتشمه

(مُ تَ شَ مَ)

مؤنث محتشم. رجوع به محتشم شود

لغت نامه دهخدا