معنی محتالی در لغت نامه دهخدا

حیله گری. مکاری. گربزی:، بانگ درویشان و محتاجان نیوش، تا نگیرد بانگ محتالیت گوش.، مولوی

معنی محتالی در فرهنگ لغت هوشیار

در تازی نیامده فریبکاری ترفندگری حیله گری مکاری: بانگ درویشان و محتاجان نیوش تا نگیرد بانگ محتالیت گوش. (مثنوی)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

حیله کننده، حیله گر، فریبنده، مکر کننده

زن حیله گر، مکار، بامکر و فریب، نیرنگ باز

(مُ تَ)

در پی یکدیگر شونده. (آنندراج). پیروی کننده مر دیگری را به طور نظم و ترتیب و... (ناظم الاطباء). و رجوع به تتالی شود

(مُ)

احتیاج و فقر و فاقه وتنگدستی و مسکنت. (ناظم الاطباء). املاق:
به محتاجی طفل تشنه به شیر
به نومیدی دردمندان پیر.
سعدی

(مُ لَ)

مؤنث محتال. زن حیله گر و مکاره. (غیاث) (آنندراج) :
از ره مرو به عشوۀ دنیا که این عجوز
مکاره می نشیند و محتاله میرود.
حافظ

(مُ تَ)

شگفتی و زیبائی نماینده. یقال: تحالت المراءه اذا ظهرته حلاوه و عجباً. (آنندراج) (ازفرهنگ جانسون). و رجوع به تحالی و مادۀ بعد شود

در پی آیند در پی یکدیگر شونده

محتاله در فارسی مونث محتال: ترفندگر: زن مونث محتال زن حیله گر: ازره مرو بعشوه دنیا که این عجوز مکاره می نشیند و محتاله میرود. (حافظ)

((مُ لِ))

زن حیله گر، جاکش

((مُ تَ))

در پی یکدیگر شونده