معنی مجعوله در لغت نامه دهخدا

مؤنث مجعول. رجوع به مجعول شود

معنی مجعوله در فرهنگ لغت هوشیار

مجعوله در فارسی: بر ساخته مونث مجعول جمع مجعولات

معنی مجعوله - جستجوی لغت در جدول جو

مجعوله

لغت نامه دهخدا

مجعوله

فرهنگ لغت هوشیار

مجموعه

آنچه از اجزای کوچک تر تشکیل شود، کتاب یا هر گونه نوشته ای که از بخش ها و موضوعات گوناگون تهیه شده باشد، مجموع، اشیای قیمتی یا هنری که در یک جا جمع شده باشند، کلکسیون، جای جمع شدن، مجمع، برای مثال ای روی دلارایت مجموعۀ زیبایی / مجموع چه غم دارد از من که پریشانم (سعدی۲ - ۵۰۹)

آنچه از اجزای کوچک تر تشکیل شود، کتاب یا هر گونه نوشته ای که از بخش ها و موضوعات گوناگون تهیه شده باشد، مجموع، اشیای قیمتی یا هنری که در یک جا جمع شده باشند، کلکسیون، جای جمع شدن، مجمع، برای مِثال ای روی دلارایت مجموعۀ زیبایی / مجموع چه غم دارد از من که پریشانم (سعدی۲ - ۵۰۹)

فرهنگ فارسی عمید

مجادله

نزاع و خصومت کردن، با هم جدال کردن، ستیزه، دشمنی، سورۀ پنجاه و هشتم قرآن کریم دارای بیست و دو آیه

فرهنگ فارسی عمید

مجامله

چرب زبانی و خوشامدگویی، با کسی نیکویی و خوش رفتاری کردن

فرهنگ فارسی عمید

مجعول

قرارداده شده، ساخته شده، ساختگی، جعل شده

فرهنگ فارسی عمید

مجعله

(مُ عِ لَ)

ارض مجعله، زمین کوکال ناک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به مجعل شود

لغت نامه دهخدا

مجهوله

(مَ لَ)

مؤنث مجهول. ج، مجهولات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مجهول شود، ناقه مجهوله، ماده شتری که آن را گاهی ندوشیده باشند. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ماده شتری که هرگز آن را ندوشیده باشند و گویند ماده شتری که هرگز بار بر آن ننهاده باشند. (از ذیل اقرب الموارد) ، ناقه بی داغ و نشان. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد) ، ارض مجهوله، زمینی که در آن نشانه و کوهی نباشد و گویند: علونا ارضاً مجهوله. (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجدوله

(مَ لَ)

زن نیک خلقت. (منتهی الارب) (آنندراج). زنی که استخوانهای دست و پای وی باریک باشد. (ناظم الاطباء). مؤنث مجدول. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مجدول شود.
- جاریه مجدولهالخلق، دخترکی که استخوانهای دست و پای وی باریک باشد. (ناظم الاطباء).
، زره محکم تافته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، ساق مجدوله، نیک خلقت بر پیچان نه از لاغری. (منتهی الارب) (آنندراج). ساق پایی که استخوان وی باریک بود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجاوله

(شَجْوْ)

با یکدیگر بگشتن در جنگ. (تاج المصادر بیهقی). با یکدیگر گشتن در حرب. (منتهی الارب) (آنندراج). با یکدیگر جولان کردن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). یکدیگر را وا پس راندن و به یکدیگر حمله آوردن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجعول

(مَ)

کرده شده، نهاده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). نهاده. موضوع. قرارداده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، ساخته شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، جعل شده و حیله کرده شده و به ناراستی و نادرستی ساخته شده. (ناظم الاطباء). ساختگی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
بر فسادو عناد و شر مجبول
دیده هاشان تباه و دین مجعول.
سنائی (مثنویها چ مدرس رضوی ص 202).
، برساخته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مجامله

مجامله و مجاملت در فارسی نیکویی کردن، خوش سودایی (سودا معامله)، چربزبانی چاپلوسی

معنی مجعوله - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما