- مجح (مُ جِح ح)
زن آبستن شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب). باردارو آبستن و یا نزدیک به زاییدن. (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). ج، مجاح ّ. (ذیل اقرب الموارد)
معنی مجح - جستجوی لغت در جدول جو
- مجح (شَ حَ)
خرسند و شاد شدن به ذکر کسی. (از آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). شادمان شدن به چیزی. (از اقرب الموارد)
- مجح (شَ)
بزرگ منشی کردن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). تکبر کردن. (از اقرب الموارد)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آمدن، رسیدن، فرا رسیدن، پدیدار گشتن، بازگشتن، اتفاق افتادن، برازنده بودن، متناسب بودن، متولد شدن
پاک کردن، اثر چیزی را از چیز دیگر برطرف ساختن، مالیدن، در فقه دست مالیدن به پیش سر و روی پاها هنگام وضو گرفتن
سپر، آنچه از فلز به شکل میله، نوار یا تخته درست می کنند و برای مقاومت یا محافظت در جلو چیز دیگر قرار می دهند مثلاً سپر ماشین
آلتی صفحه ای از جنس چرم یا فلز که در جنگ ها برای جلوگیری از ضربه خوردن به سر و سینه استفاده می شود، ترس، اسپر
آلتی صفحه ای از جنس چرم یا فلز که در جنگ ها برای جلوگیری از ضربه خوردن به سر و سینه استفاده می شود، ترس، اسپر
(مُ حِ)
لغت نامه دهخدا
کم خیر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، گیاه نابالیده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج)
(تَحَکْ کُ)
لغت نامه دهخدا
بزرگ منشی کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تکبر و افتخار کردن. (از اقرب الموارد)
(مُ حِ)
لغت نامه دهخدا
کسی و یا چیزی که مجبور به پناه گرفتن می کند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به اجحار شود
(مُ جَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
تیزنگرنده و کسی که چشم وانگرفته بنگرد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)
(مُ جَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
کسی که تیز، نظر می کند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (ازاقرب الموارد). و رجوع به تجحیظ شود
(مُ حَ)
لغت نامه دهخدا
گیاه کوتاه بی آب. (آنندراج) (منتهی الارب). گیاه ضعیف کوتاه نابالیده از کم آبی. (ناظم الاطباء). گیاه کوتاه کم آب. (از اقرب الموارد). گیاه ضعیف و کوچک یا کوتاه کم آب. (از محیط المحیط)
(مُ جَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
تنگ گیرنده عیال خود را از فقر یا بخل. (آنندراج) (از منتهی الارب). سخت گیرنده بر اهل و عیال از فقر و یا بخل. مجحّن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مُ جَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
بر زمین زننده کسی را. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که بر زمین می افکند دیگری را. (ناظم الاطباء)
(مُ حِ)
لغت نامه دهخدا
نزدیک شونده به کسی. (از منتهی الارب). نزدیک شونده. (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، کسی و یا چیزی که می برد و یا می رساند. (ناظم الاطباء). برنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) ، مضرت رساننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از منتهی الارب). اجحاف کننده: هر سالی رفاق و قوافل حاج را به انواع مطالبات مجحف و معاملات مختلف می رنجانید تا بدنامی او در اقطار جهان منتشر شد. (ترجمه تاریخ یمینی چ شعار ص 242)
به برزگواری غلبه کردن، بزرگوار شدن کوشش کننده در کار، کوشا، کوشنده
گیاهی باشد مانند اسفناج و آن بیشتر در کناره های جوی آب روید و آن را در آش کنند
