معنی متین در فرهنگ نامهای ایرانی

دارای پختگی، خردمندی و وقار، استوار، محکم، از نامهای خداوند

معنی متین در فرهنگ فارسی عمید

دارای متانت، محکم، ثابت، استوار، پابرجا

معنی متین در لغت نامه دهخدا

درشت و استوار. (از منتهی الارب). استوار. (دهار) (مهذب الاسماء). استوار و محکم. (آنندراج) (غیاث). محکم و استوار و سخت و درشت. (ناظم الاطباء). پخته کار. رزین. متقن. مبرم. مستحکم. سخت قوی. سخت نیرومند. استوار. صلب. سخت. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و املی لهم ان کیدی متین. (قرآن 183/7). ان اﷲ هوالرزاق ذوالقوه المتین. (قرآن 58/51).، رایش چنانکه لفظ بزرگان بود متین، عزمش چنانکه بازوی گردان بود قوی.، فرخی.، عزمش چو عزم و حجت پیغمبران درست، رایش چو رأی دولت نیک اختران متین.، فرخی.، گر مرا فرموده بودی خسرو بنده نواز، بهتر از دیوان شعرت پاسخی کردم متین.، منوچهری.، یگانه گشته از اهل زمانه، به الفاظ متین و رای متقن.، منوچهری.، نعمت فردوس یک لفظ متینش را ثمر، گنج باد آورد یک بیت مدیحش را ثمن.، منوچهری.، مغرور به حول و قوت قدرخان و کثرت مدید و بأس شدید و حبل متین و بسطت و تمکین او. (ترجمه تاریخ بیهقی ایضاً ص 297).، قران بود و شمشیر پاکیزه حیدر، دو بنیاد دین متین محمد.، ناصرخسرو.، چه سخن نیکو و متین رانده اند و بر ایراد قصه اقتصار نموده. (کلیله و دمنه).، قرآن شفا شناس که حبلی است بس متین، سنت نجات دان که صراطی است مستقیم.، خاقانی.، زیر طناب خیمه ات عرش خمیده رفت و گفت، ای خط جدول هدی حبل متین دیگری.، خاقانی.، ناصرالدین به حزمی متین و قدمی ثابت آن حمله را رد کرد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 150). موصوف به رای رزین و حزم متین. (ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 279)