معنی متکهن - جستجوی لغت در جدول جو

متکهن(مُ تَ کَهَْ هَِ)

لغت نامه دهخدا

به وجود آمده، پدید آمده

(تَ)

اخترگویی کردن. (تاج المصادر بیهقی). فالگویی کردن و فالگو شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شبیه گفتار کاهنان گفتن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متکمن

(مُ تَ کَمْ مِ)

در کمین نشسته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متکنه

(مُ تَ کَنْ نِهْ)

رسیده به کنه و پایان چیزی. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متکون

(مُ تَ کَوْ وِ)

هست شونده و موجود شونده. (غیاث). گردیده و گشته و شده و به وجود آورده و تولید شده و موجود شده و به وجود آمده. (ناظم الاطباء). هستی یاب وبه وجود آینده و یابندۀ وجود، جنبانیده شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تکون و تکوین شود.
- متکون شدن،موجود شدن و تولید شدن و پدید آمدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متکهف

(مُ تَ کَهَْ هَِ)

کوهی که کهف ناک گردد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کوه کهف ناک گردیده. (ناظم الاطباء). رجوع به تکهف شود

لغت نامه دهخدا

متکهل

(مُ تَ کَهَْ هَِ)

به مرد کهل مانسته. (منتهی الارب). کهل شده. به سن کهل رسیده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : فلیکن ذلک المشایخ و المتکهلین دون الشبان. (ابن البیطار یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، خود را به کهلان منسوب کرده. رجوع به تکهل شود

لغت نامه دهخدا

متهکن

(مُ تَ هََ کْ کِ)

پشیمان. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پشیمان و دلگیر و ملول. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهکن شود

لغت نامه دهخدا

متوهن

(مُ تَ وَهَْ هَِ)

سست و کاهل و تنبل کار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به توهن شود

لغت نامه دهخدا

متلهن

(مُ تَ لَهَْ هَِ)

ناشتا شکننده. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که ناشتاشکن میخورد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلهن شود

لغت نامه دهخدا

متدهن

(مُ تَ دَهَْ هَِ)

آن که طلا کند به روغن بر خود. (آنندراج). کسی که طلا کند خود را به روغن. (ناظم الاطباء) ، چرب و چربی دار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تدهن شود

لغت نامه دهخدا