معنی متودیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

متودیٔ(مُ تَ وَدْ دِءْ)

لغت نامه دهخدا

(تَ)

مرکّب از: ’ودء’، برابر کردن زمین را بر کسی: وداء علیه الارض تودیئاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، تودئه. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، هلاک کردن قوم را: وداء فلان بالقوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

مُرَکَّب اَز: ’ودء’، برابر کردن زمین را بر کسی: وداء علیه الارض تودیئاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، تودئه. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، هلاک کردن قوم را: وداء فلان بالقوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متوکیٔ

(مُ تَ وَکْ کِ ءْ)

تکیه نماینده. (آنندراج) (از منتهی الارب). تکیه کننده بر عصا. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکؤ شود

لغت نامه دهخدا

متردیه

(مُ تَ رَدْ دیَ)

آن گوسفند که از بالا درافتد و بمیرد. (مهذب الاسماء). گوسپند فروافتاده از بلندی خواه کشته شده باشد و یا نشده باشد، قوله تعالی: و المتردیه و النطیحه. (ناظم الاطباء) ، آراینده خود را به حمیل، و چادر برافکننده. (از منتهی الارب). دختری که در زیر چادر خود را بیاراید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوزیٔ

(مُ تَ وَزْ زِءْ)

مشک پر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به توزؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوضیٔ

(مُ تَ وَضْ ضِءْ)

وضو کننده نماز را. (آنندراج). کسی که قبل از نماز شستشو میکند و وضو میگیرد. (ناظم الاطباء). و رجوع به توضؤ و متوضاء شود

لغت نامه دهخدا

متوطیٔ

(مُ تَ وَطْ طِءْ)

آن که زیر پا سپرد. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). در زیر پای سپرده وپایمال شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به توطؤ شود