معنی تودیٔ
- تودیٔ(تَ)
- مرکّب از: ’ودء’، برابر کردن زمین را بر کسی: وداء علیه الارض تودیئاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، تودئه. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، هلاک کردن قوم را: وداء فلان بالقوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)