معنی متلیث - جستجوی لغت در جدول جو

متلیث

لغت نامه دهخدا

متدیث

(مُ تَ دَیْ یِ)

زن جلبی نماینده. (آنندراج). زن جلب و قرمساق. (ناظم الاطباء). و رجوع به تدیث شود

لغت نامه دهخدا

متهیث

(مُ تَ هََ یْ یِ)

دهنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). دهنده و بخشنده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متلیه

(مُ یَ)

از ’ت ل و’، متلی. ماده شتر با بچه که پس از وی رود. ج، متالی. یقال ناقه متل و ناقه متلیه. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اشتر با بچه. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

متلین

(مُ تَ لَیْ یِ)

نرم گردنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نرم و ملایم. (ناظم الاطباء) ، چاپلوسی کننده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). چاپلوس. رجوع به تلین شود، بارحم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متلهث

(مُ تَ لَهَْ هَِ)

سگی که زبان بیرون اندازد از تشنگی و تعب وماندگی. (آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، مردی که شتابان باشد و سخت دم زند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متلوث

(مُ تَ لَوْ وِ)

آلوده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب). آلوده و چرکین و ناپاک. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلوث شود

لغت نامه دهخدا

متلبث

(مُ تَ لَبْ بِ)

درنگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ازاقرب الموارد). بادرنگ. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلبث شود، سست و کاهل. (ناظم الاطباء)