معنی متصید در فرهنگ فارسی عمید

سرزمینی که در آن شکار فراوان باشد، جای شکار کردن، شِکارگاه، شِکارِستان، نَخجیرگاه، صِیدگاه

معنی متصید در فرهنگ فارسی عمید

شِکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، شِکارگیر، صِیدگَر، نَخجیرزَن، نَخجیرگیر، نَخجیرگان، صِیداَفکن، قانِص، صَیّاد، حابِل، صِیدبَند، شِکارگَر، نَخجیروال، نَخجیرگَر، شکارگاه

معنی متصید در لغت نامه دهخدا

شکارگاه: در ناحیت کشمیر خوش متصیدی و مرغزاری نزه بود. (کلیله چ مینوی، ص 158). و حریص بر صید فهود و صقور سبب کثرت متصیدات مرو ازنیشابور... (تاریخ جهانگشا). و رجوع به تصید شود

معنی متصید در لغت نامه دهخدا

شکار جوینده. (آنندراج). مایل به صید و شکار. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی متصید در فرهنگ لغت هوشیار

شکار جوی، شکارگر شکار جوینده، شکار کننده بحیله

معنی متصید در فرهنگ فارسی معین

شکار جوینده، شکار کننده به حیله

معنی متصید - جستجوی لغت در جدول جو

متصید

فرهنگ فارسی عمید

متصید

فرهنگ فارسی عمید

متصید

لغت نامه دهخدا

متصید

لغت نامه دهخدا

متصید

فرهنگ لغت هوشیار

متصید

فرهنگ فارسی معین

متصدی

کسی که عهده دار کار و شغلی است، مسئول

فرهنگ فارسی عمید

متصعد

(مُ تَ صَعْ عِ)

چیزی دشوار و شاق. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بلند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تصعد شود

لغت نامه دهخدا

مصید

(مِصْ یَ)

دام و آنچه بدان صید و شکار کنند. ج، مصاید. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). مصیده

لغت نامه دهخدا

تصید

شکار جستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). صید کردن. (تاج المصادر بیهقی نسخۀ خطی کتاب خانه سازمان ص 261 ورق ب). و رجوع به تصیید شود

لغت نامه دهخدا

متقید

(مُ تَ قَیْ یِ)

خویشتن را بند کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که خود را ضبط میکند و باز میدارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقید شود، با سعی و کوشش، زحمتکش. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متصیر

(مُ تَ صَیْ یِ)

مانا شونده به پدر خود. (آنندراج). کسی که مانا به پدر باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تصیر شود

لغت نامه دهخدا

متصیف

(مُ تَ صَیْ یِ)

تابستان به جائی اقامت نماینده. (آنندراج). در تابستان به جائی اقامت کننده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع تصیف شود

لغت نامه دهخدا

متعید

(مُ تَ عَیْ یِ)

بی رحم و بیداد و ظالم و ستمگر، خشمگین و غضبناک، بناحق تهمت زننده، تهدیدکننده و ترساننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تعید شود

لغت نامه دهخدا

متزید

(مُ تَ زَیْیِ)

گران کننده نرخ. (آنندراج). نرخ گران شده و بالا رفته. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آن که به تکلف افزاید در سخن و جز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که می افزاید بر تأویل کلام و ضمیمه ای بدان متصل می کند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تزید شود

لغت نامه دهخدا

متصدد

(مُ تَ صَدْدِ)

پیش آینده. (آنندراج) (از منتهی الارب). مقابل و روبرو. (ناظم الاطباء). و رجوع به تصدد شود

لغت نامه دهخدا

متصدی

(مُ تَ صَدْ دی)

پیش آینده. (منتهی الارب). پیش آینده. از تصدی که بمعنی پیش آمدن است... و از پیش آینده در اینجا مراد از پیشکار است. (آنندراج) (غیاث). پیش آینده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، تعرض نماینده. (منتهی الارب). کسی که برمی گرداند روی را و مخالفت می کند و اعتراض می نماید و تعرض نماینده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، کسی که کوشش می نماید و همت می کند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، آن که اشتغال بکار دارد و بر گماشتۀ به کار. و گماشته و پیشکار. (ناظم الاطباء). مباشر عمل و شغلی: پس بدانک هر که متصدی تصنیف کتابی و مصنف جمع رساله ای گردد، با نفس خود مخاطره می کند. (تاریخ قم).
- متصدی باغات، کسی است که پیوسته متوجه آبادی باغات دیوانی بوده، آنچه لازمۀ سعی و اهتمام است به عمل آورده، در هر فصلی از فصول به غرس اشجار و گلکاری مشغول و اکثر اوقات از گلهای الوان و میوۀ نوبر به جهت پادشاه سرانجام بنظر رساند و حسن خدمت خود را ظاهر سازد. (از تذکره الملوک چ دبیرسیاقی ص 51).
- متصدی بودن، در کار بودن. (ناظم الاطباء).
- متصدی شدن، مشغول گشتن به کار. (ناظم الاطباء). مباشر عمل و عهده دار شغل یا اداره ای شدن. کاری را به عهده گرفتن: در قلعه های خود خزیده منتظر بودند که هر یک از بیگلربیگیان متصدی او شوند. (عالم آرای عباسی).
، (اصطلاح اداری) یکی از مقامهای اداری فروتر از مسؤول و بالاتر از کارمند ساده است، در دوران صفویه به افرادی اطلاق می گردید که در امر مالیات دخالت داشتند: نسخه جات محاسبات عمال و مؤدیان حساب دیوانی کل ولایات از بیگلربیگیان و حکام و سلاطین و وزراء و تحویلداران جزو و کل و متصدیان و ضابطان و غیر هم بعد از تعلیقۀ عالی جاه... (تذکره الملوک چ دبیرسیاقی، ص 6). و کل عمال دیوانی از وزراء و مستأجران و ضابطان و متصدیان و مباشران مالیات دیوانی رابه پای حساب می آورد. (تذکره الملوک چ دبیرسیاقی ص 36) ، نویسنده و محرر و محاسب. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تصدی شود

لغت نامه دهخدا

مصید

(مَ)

صیدکرده شده و شکارشده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا