معنی متشازر - جستجوی لغت در جدول جو

متشازر

لغت نامه دهخدا

متجاهر

کسی که عمداً کار و عمل خود را آشکار سازد

فرهنگ فارسی عمید

متجاسر

کسی که اظهار دلیری و جسارت می کند، کنایه از گردنکش، طغیانگر

فرهنگ فارسی عمید

متشاعر

کسی که خود را شاعر می پندارد و تظاهر به شاعری می کند

فرهنگ فارسی عمید

متشابک

آنچه به هم مربوط است، شبکه شبکه

فرهنگ فارسی عمید

متشابه

مانند هم، همانند، مقابل محکم، آیه ای که معنی واقعی آن معلوم نیست

فرهنگ فارسی عمید

متشاغل

آنکه خود را به کاری مشغول سازد

فرهنگ فارسی عمید

متشابر

(مُ تَ بِ)

دو گروه با یکدیگر نزدیک شونده در حرب، گوئی میان ایشان اندازۀ شبری مانده است. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جدا شدۀ از همدیگر به اندازۀ شبری. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشابر شود

لغت نامه دهخدا

متشزر

(مُ تَ شَزْ زِ)

خشمناک. (آنندراج). غضبناک و خشمگین. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشزر شود

لغت نامه دهخدا

تشازر

(اِ کِ)

همدیگر نظر کردن به دنبال چشم. (منتهی الارب) (آنندراج). همدیگر را بدنبال چشم نظر کردن (ناظم الاطباء). یکدیگر را بانظر عداوت و بغض نگریستن. (از متن اللغه). یکدیگر رابا گوشۀ چشم نگریستن. (از اقرب الموارد). یکدیگر با گوشۀ چشم با اعراض و غضب نگریستن. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

متشاجر

(مُ تَجِ)

منازعت و خلاف کننده با هم. (آنندراج) (منتهی الارب). با هم دیگر مخالفت و منازعت کرده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشاجر شود

لغت نامه دهخدا

متشاعر

(مُ تَ عِ)

آن که خود را شاعر پندارد و شعرفروشنده و خودرا شاعر نماینده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خود را به زور شاعر گوینده. (غیاث). و الشاعرالمفلق خنذیذ و من دونه شاعر، ثم شویعر ثم شعرور ثم متشاعر. (منتهی الارب) :
زین متنحل سخنانم مبین
زین متشاعرلقبانم مدان.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 347).
و رجوع به تشاعر شود

لغت نامه دهخدا

متشاور

(مُ تَ وِ)

کنکاش کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشغول به کنکاش و مشاورت. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشاور شود

لغت نامه دهخدا

متخازر

(مُ تَ زِ)

آن که تنگ کند پلک چشم را تا نگاهش تیز شود. (آنندراج). کسی که یک چشم را تنگ کند تا نگاهش تیز شود. (ناظم الاطباء). و رجوع به تخازر شود

لغت نامه دهخدا

متشازب

(مُ تَ زِ)

چشم دارندۀ حصۀ خود. یقال: هم متشازبون، ای لکل واحد حظ ینتظره. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که چشم دارد بهرۀ خود را. (آنندراج). کسی که انتظار می کشدو یا می گیرد برای خود هر آنچه بتواند اندوخته کند. ج، متشازبون. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشازب شود

لغت نامه دهخدا

متجاسر

گستاخ گردنکش کسی که جسارت ورزد، گردنکش عاصی جمع متجاسرین

معنی متشازر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما