معنی مترکل - جستجوی لغت در جدول جو

مترکل(مُ تَ رَکْ کِ)

لغت نامه دهخدا

متوکل

کسی که به خدا توکل کند، توکل کننده، باتوکل

فرهنگ فارسی عمید

متشکل

شکل گرفته، تشکیل شده، آنچه به شکل و صورت مخصوص درآمده باشد، شکل پذیر

فرهنگ فارسی عمید

مترسل

دبیر، منشی

فرهنگ فارسی عمید

مترکب

(مُ تَ رَکْ کِ)

بر هم نشیننده و استوار گردنده. (آنندراج). یکی بر دیگری بالا رفته و سوار شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

مترهل

(مُ تَ رَهَْ هَِ)

نزد اطبا آن که گوشتش سست و نرم شده باشد. (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد). سست و نرم. (ناظم الاطباء). لغ. جنبان. نرم. (یاد داشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ترهل شود

لغت نامه دهخدا

مترمل

(مُ تَ رَمْ مِ)

آلوده. (آنندراج). آلودۀ بخون. (ناظم الاطباء) ، حقیر. (آنندراج). فرومایه و دون و حقیر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مترکن

(مُ تَ رَکْ کِ)

استوار. (آنندراج). ثابت و استوار و محکم و برقرار. (ناظم الاطباء) ، صاحب وقار. (آنندراج). باوقار و ساکن. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترکن شود

لغت نامه دهخدا

مترکح

(مُ تَ رَکْ کِ)

کاهل و سست و تنبل. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، درنگ کننده و راحت نشسته، فراخ و گشاد و وسیع، جست و چالاک، دست آموز و متصرف در کار. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترکح شود

لغت نامه دهخدا

متشکل

(مُ تَ شَکْ کِ)

صورت گیرنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشکل شود

لغت نامه دهخدا

مترکب

(مُ تَ رَکْ کَ)

چیزی در چیزی نشسته. (منتهی الارب). نشانیده و درج کرده و در میان نهاده. (ناظم الاطباء) ، بالا رفته و سوار شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

متربل

(مُ تَ رَبْ بِ)

درخت برگ دار و سبز. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تربل شود

لغت نامه دهخدا

متشکل

(مُ تَ شَکْ کَ)

انگور به پختن در آمده و رسیده شده بعض آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). انگور نیم رسیده. (ناظم الاطباء) ، صورت گرفته و ساخته شده و حاصل شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ قبل شود، مأخوذ از تازی، تغییر صورت داده و خوشگل شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متدکل

(مُ تَ دَکْ کِ)

تکبرکننده و خود را بزرگ پندارنده و بردارنده. (آنندراج). متکبر و خودبین و گستاخ و مغرورو ناز کننده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تدکل شود

لغت نامه دهخدا

متوکل

(مُ تَ وَکْ کِ)

تکیه کننده و اعتماد نماینده بر کسی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکل شود، امیدوار به خداوند عالم جل شأنه در انجام کاری. (ناظم الاطباء).
- متوکلا علی زادالحجیج، تعبیر مثلی بی زاد و توشه در سفر حج و غیر آن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ورجوع به توکل شود.
- متوکلاً علی اﷲ، در حال واگذاشتن کار بخدای تعالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، اعتراف کننده به عجز خود. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). معترف به عجز و قصور رأی خود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متبکل

(مُ تَ بَکْ کِ)

فروگیرنده کسی را به زدن و دشنام و قهر. (آنندراج). کسی که غلبه می کند به واسطۀ زدن و یا دشنام دادن. (ناظم الاطباء) ، آمیزنده سخن را. (آنندراج). کسی که به طور آشفته و درهم سخن می گوید. (ناظم الاطباء) ، خرامنده به ناز. (آنندراج). آن که متکبرانه می رود و به ناز خرامنده، غارتگر، مخالف و متعرض و مانع. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبکل شود

لغت نامه دهخدا

متراکل

(مُ تَ کِ)

جنگ لگد کننده با یکدیگر. (آنندراج). بر یکدیگر لگد زنندۀ در جنگ. (ناظم الاطباء). و رجوع به تراکل شود

لغت نامه دهخدا

مترجل

(مُ تَ رَجْ جِ)

پیاده پا رونده. (آنندراج). کسی که پیاده می رود. (ناظم الاطباء) ، در چاه فرودآینده. (آنندراج). کسی که در چاه فرود می آید. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترجل شود

لغت نامه دهخدا

مترتل

(مُ تَ رَتْ تِ)

آهسته خواننده کلام را. (آنندراج). آن که آهسته می خواند و آهسته حرف می زند. (ناظم الاطباء) ، کسی که می سراید و آواز می خواندبا صدای خوش. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترتل شود

لغت نامه دهخدا

مترحل

(مُ تَ رَحْحِ)

کوچ کننده. (آنندراج). کوچ کننده و سفر کننده. (ناظم الاطباء). کسی که به ناپسند پیش آید. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به ترحل شود

لغت نامه دهخدا

مترسل

(مُ تَ رَسْ سِ)

نامه فرستنده. (آنندراج) (غیاث) (ناظم الاطباء) ، نامه نویسنده. (ناظم الاطباء). دبیر. نویسنده: فصلی در همان روز اتفاق بیاض افتاد در حسن معاشرت و آداب محاورت در لباسی که متکلمان را بکار آید و مترسلان را بلاغت بیفزاید. (گلستان، کلیات سعدی چ فروغی ص 8). و رجوع به ترسل شود، هر آن که چیزی را به فراغت می کند. (ناظم الاطباء). آهسته و گرانبار. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا