معنی متذییٔ - جستجوی لغت در جدول جو

متذییٔ(مُ تَ ذَیْ یِ ءْ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از تذییل — تصویر تذییل

ذیل دادن، ذیل نویسی کردن، نوشتن مطلبی در پایین صفحۀ کتاب، دامن دار کردن، جامه را درازدامن کردن

فرهنگ فارسی عمید

(مُ تَ لَمْمِ ءْ)

برگزیننده برای خود. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، زمینی که فراگیرد و پوشد، مأخوذ از ’لماء’. (آنندراج) (از منتهی الارب). پوشندۀ زمین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلمؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ جَزْ زِءْ)

پاره پاره شده و جزء جزء شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پسنده و راضی و خشنود. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ جَشْ شِءْ)

آروغ دهنده. (آنندراج). آروغ زننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تجشؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قَرْ رِءْ)

از ’ق رء’، مرد عابد و پارسا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ کَمْ مِ ءْ)

آنچه زمین را بپوشاند و دیده نشود، کسی که ناپسند و ناخوش دارد چیزی را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تکمؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ ضَوْ وِ ءْ)

کسی که در تاریکی می ایستد تا روشنائی آتش قوم را ببیند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ کَشْ شِءْ)

از ’ک ش ء’، کسی که گوشت خشک میخورد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تکشؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ کَفْ فِءْ)

از ’ک ف ء’، ناو ناوان رونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). با شوکت و حشمت و کسی که با عظمت و بزرگواری راه میرود. (ناظم الاطباء). رجوع به تکفؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ کَلْ لِءْ)

مهلت و زمان خواهندۀقرض. مأخوذ از کلا. (آنندراج). آن که درنگی میکند ومهلت میخواهد. (ناظم الاطباء). رجوع به تکلؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُتَ هََ تْ تِءْ)

از ’ه ت ء’، جامۀ پاره پاره و کهنه و فرسوده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهتؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ هََ رْ رِءْ)

گوشت نیک پخته. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ هََ زْ زِءْ)

فسوس کننده و استهزأکننده و طعنه زننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهزؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ مَرْ رِءْ)

به تکلف مردمی کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ادعای مردمی و ملاطفت کننده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمرؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ مَسْ سِءْ)

جامۀ کهنه و دریده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمسؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ مَلْ لِءْ)

انباشته و پر شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تملؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ هََ یْ یِءْ)

آماده و مهیا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهیؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ وَدْ دِءْ)

آن که منقطع گردد و پنهان شود اخبار بروی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خبر پوشیده و پنهان و ضبط کرده شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تودؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ قَیْ یِءْ)

کسی که قی میکند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اِنْ)

پختن گوشت را چنانکه بریان و نیک پخته شود یا از استخوان جدا گردد. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُتْ تَ ذِءْ)

از ’وذء’، عیب و سرزنش پذیرنده. (آنندراج). عیب کرده شده و ملامت شده و سرزنش پذیرفته. (ناظم الاطباء). و رجوع به اتذاء شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ ذَیْ یَ لَ)

زمین اندک باران رسیده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به تذیل شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ یِ)

فروتر و پست تر حال. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تذایل شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ دَنْ نِءْ)

از ’د ن ء’، برانگیزنده بر فرومایگی، مأخوذ از دناء. (آنندراج). آن که برانگیزاند و مجبور کند کسی را بر فرومایگی و دونی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ دَرْ رِءْ)

از ’درء’، دست ظلم دراز کننده. (آنندراج). جابر و ستمگر. (ناظم الاطباء) ، گستاخ و بی ادب، کسی که خود را پنهان می کند برای فریب دادن. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تدرؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ هََ نْ نِءْ)

گوارنده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خوراک گوارنده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهنؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ هََ مْ مِءْ)

جامۀ شکافته وکهنه. (آنندراج) (از منتهی الارب). جامۀ کهنه و فرسوده و دریده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهمؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ وَکْ کِ ءْ)

تکیه نماینده. (آنندراج) (از منتهی الارب). تکیه کننده بر عصا. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ وَطْ طِءْ)

آن که زیر پا سپرد. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). در زیر پای سپرده وپایمال شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به توطؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ وَضْ ضِءْ)

وضو کننده نماز را. (آنندراج). کسی که قبل از نماز شستشو میکند و وضو میگیرد. (ناظم الاطباء). و رجوع به توضؤ و متوضاء شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ وَزْ زِءْ)

مشک پر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به توزؤ شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ نَشْ شِءْ)

کسی که ابتدا بر میخیزد و میرود از پی حاجت خود. (ناظم الاطباء). رجوع به تنشؤ شود

لغت نامه دهخدا

دراز دامن کردن دامن فرو هشتن دامن دار کردن، مطلبی را در ذیل صفحه کتاب نوشتن، ذیل نویسی، جمع تذلیلات

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تذییل — تصویر تذییل

((تَ))

دامن دار کردن، مطلبی را در پایین صفحه کتاب نوشتن

فرهنگ فارسی معین