معنی متثئب - جستجوی لغت در جدول جو

متثئب(مُ تَ ثَءْ ءِ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(مُ تَ ثَوْ وِ)

نوافل خواننده بعد فریضه و کسب ثواب کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که نافله می خواند پس از فریضه و کسب ثواب می کند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تثوب شود

لغت نامه دهخدا

متثقب

(مُ تَ ثَقْ قِ)

سوراخ دار. (آنندراج). سوراخ کرده. (ناظم الاطباء) ، سوراخ دارکننده. (آنندراج). کسی که با برماه سوراخ می کند، آتش افروزنده، پوست کرم خورده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تثقب شود

لغت نامه دهخدا

متثائب

(مُ تَ ءِ)

کاهل و سست. (آنندراج). سست و کاهل و غافل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا