معنی مایلی در لغت نامه دهخدا

از ولایت اسفراین است و طبعی نیک دارد. مدتی در دیار روم اقامت داشت و معاصر سلطان بایزید عثمانی بود. مطلع زیر از اوست:، هست در سینه زپیکان ستمکارۀمن، جان زدل تنگ و زجان این دل آوارۀ من.، (از مجالس النفایس ص 73 و 248).، و رجوع به همین مأخذ شود

معنی مایلی در لغت نامه دهخدا

ازمردم اردبیل و از ملازمان شیخاوندان است. او راست:، بزم خالی دیدم امشب، چون صراحی پیش یار، ریختم در جام اخلاص آنچه در دل داشتم.، (از مجمع الخواص ص 243)

معنی مایلی - جستجوی لغت در جدول جو

مایلی(یَ مُ)

لغت نامه دهخدا

مایلی(یِ)

لغت نامه دهخدا

شایلی

(دخترانه)

بی همتا

فرهنگ نامهای ایرانی

مانلی

(پسرانه)

در گویش مازندران بمان برایم، نام پسری در شعری از نیما یوشیج

فرهنگ نامهای ایرانی

مایی

ما بودن، هستی، وجود، کنایه از خودبینی، خودخواهی، تکبر
مایی ومنی: کنایه از خودبینی، خودخواهی، تکبر، برای مثال در بحر مایی و منی افتاده ام بیار / می تا خلاص بخشدم از مایی و منی (حافظ - ۹۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

مالی

مربوط به مال مثلاً کمک مالی
پر، لبریز

فرهنگ فارسی عمید

مایل

واحد اندازه گیری طول در کشورهای انگلیسی زبان برابر با ۱۶۰۹ متر
مایل دریایی: در ریاضیات واحد اندازه گیری طول برابر ۱۸۵۲ متر

فرهنگ فارسی عمید

مایل

گراینده، میل کننده، خواهان، خمیده، خرامان، خرامنده، برای مثال که من به حسن تو ماهی ندیده ام طالع / که من به قدّ تو سروی ندیده ام مایل (سعدی۲ - ۶۵۴)

فرهنگ فارسی عمید

مألی

(مَءْ لی ی)

رجوع به ماءلوّ شود

لغت نامه دهخدا

مازلی

(زُ)

ابوالحسن محمد بن حسین بن معاذ نیشابوری، او از حسین بن فضل بلخی و از تمام استماع کرد و ابوسعید بن ابی بکر بن ابی عثمان از وی روایت دارد. به سال 335 درگذشت. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

مازلی

(زُ لی ی)

منسوب است به مازل. (از انساب سمعانی). و رجوع به مازل و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

محیلی

(مُ)

حیله بازی. حیله گری. مکاری. (ناظم الاطباء). گربزی

لغت نامه دهخدا

مسیلی

(مَ)

منسوب به مسیل. رجوع به مسیل شود.
- دیر مسیلی، دیر بر گذرگاه سیل. کنایه است از دنیای فانی:
به حرمت شو، کز این دیر مسیلی
شود عیسی به حرمت، خر به سیلی.
نظامی (خسرو و شیرین ص 427)

لغت نامه دهخدا

مایگی

(یَ / یِ)

مادگی و حالت ماده بودن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شمایلی

(شَ یِ)

طبیعی. جبلی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حمایلی

(حَ یِ)

منسوب به حمایل.
- دور حمایلی فلک، (اصطلاح نجوم) سیاره ای که مدار حرکت آن بیضی باشد. (ناظم الاطباء) : جسیم پیکر، مهیب منظر که فلک در دور حمایلی خویش چنان هیکلی ندیده بود. (مرزبان نامه)

لغت نامه دهخدا

مایقی

(یِ قی ی)

منسوب است به مایق دشت. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

مایل

برگردنده از راه، ترک کننده و برگردنده و خمنده، جور کننده، عدول کننده

فرهنگ لغت هوشیار