معنی مایقی - جستجوی لغت در جدول جو

مایقی

لغت نامه دهخدا

آنچه باقی مانده، بقیه

ما بودن، هستی، وجود، کنایه از خودبینی، خودخواهی، تکبر
مایی ومنی: کنایه از خودبینی، خودخواهی، تکبر، برای مثال در بحر مایی و منی افتاده ام بیار / می تا خلاص بخشدم از مایی و منی (حافظ - ۹۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

ماقی

کنج چشم متصل بینی یا پیش چشم یا دنبالۀآن، (از منتهی الارب)، کنج درونی چشم متصل به بینی، ج، مواقی و مآقی، (ناظم الاطباء)، گوشۀ چشم که به طرف بینی است، (آنندراج) (غیاث)، و رجوع به ماق شود

لغت نامه دهخدا

مایی

ما بودن، انیت، انانیت، (فرهنگ فارسی معین)، خودپرستی، (ناظم الاطباء)،
- مایی و منی، خودپرستی و تکبر، (ناظم الاطباء) :
در بحر مایی و منی افتاده ام بیار
می تا خلاص بخشدم از مایی و منی،
حافظ

لغت نامه دهخدا

مایی

منسوب به شهر مای هندوستان که مردمش به ستاره شناسی و جادوگری مشهوربوده اند، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
گرچه به هوا برشد چون مرغ همیدون
ورچه به زمین درشد چون مردم مایی،
منوچهری (یادداشت ایضاً)،
از طالع میلاد تو دیدند رصدها
اخترشمران، رومی و یونانی و مایی،
خاقانی (یادداشت ایضاً)،
و رجوع به ’مای’ و ’مایمرغی’ شود

لغت نامه دهخدا

مأقی

(مَءْ قا)

کنج درونی چشم متصل به بینی. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به ماق و مأق شود

لغت نامه دهخدا

مابقی

(بَ)

مانده. بقیه. برجای مانده. تتمه. آنچه برجایست. باقیمانده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
گروهی رااز آن شیران جنگی
بکشت و مابقی را داد زنهار.
فرخی.
والا رضی دولت و زیبا کمال دین
کز آدم اوست گوهر و سنگند مابقی.
مختاری.
دگر مابقی را ز گنج و سپاه
یله کرد و بگذشت از آن کوچگاه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

مایگی

(یَ / یِ)

مادگی و حالت ماده بودن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مایلی

(یَ مُ)

از ولایت اسفراین است و طبعی نیک دارد. مدتی در دیار روم اقامت داشت و معاصر سلطان بایزید عثمانی بود. مطلع زیر از اوست:
هست در سینه زپیکان ستمکارۀمن
جان زدل تنگ و زجان این دل آوارۀ من.
(از مجالس النفایس ص 73 و 248).
و رجوع به همین مأخذ شود

لغت نامه دهخدا

مایلی

(یِ)

ازمردم اردبیل و از ملازمان شیخاوندان است. او راست:
بزم خالی دیدم امشب، چون صراحی پیش یار
ریختم در جام اخلاص آنچه در دل داشتم.
(از مجمع الخواص ص 243)

لغت نامه دهخدا