معنی مایان در لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان سردرود است که در بخش اسکوی شهرستان تبریز واقع است و 1936 تن سکنه دارد، در دو محل بفاصله 2 هزار گز به نام مایان بالا و مایان پایین مشهور است و مایان بالا 528 تن سکنه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)، دهی از دهستان قاقازان است که در بخش ضیأآباد شهرستان قزوین واقع است و 361 تن سکنه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)، دهی از دهستان حومه است که در بخش مرکزی شهرستان دامغان واقع است و 950 تن سکنه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

معنی مایان در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ ما یعنی ماها، (ناظم الاطباء) :، ورکسی گوید مایان همه سنجر نامیم، گویمش نی نی رو ’منکم اولی الامر’ بخوان،، انوری (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،، تمام پهلوانان زبورشاه گفتند ای پادشاه مایان منت داریم و فرمانبرداریم، (قندیه ص 24، از فرهنگ فارسی معین)

معنی مایان در فرهنگ لغت هوشیار

جمع ما، ماها: تمام پهلوانان زبور شاه گفتند: ای پادشاه، مایان منت داریم و فرمان برداریم

معنی مایان در فرهنگ گویش مازندرانی

از روستاهای علی آباد کتول

معنی مایان - جستجوی لغت در جدول جو

مایان

لغت نامه دهخدا

مایان

لغت نامه دهخدا

مایان

فرهنگ لغت هوشیار

مایان

فرهنگ گویش مازندرانی

ماهان

(پسرانه)

منسوب به ماه، روشنچون ماه، زیبا چون ماه، نام شهری در استان کرمان، نام پدر سهل از بزرگان مرو

فرهنگ نامهای ایرانی

ماریان

(دخترانه)

انگلیسی از عبری، مریم

فرهنگ نامهای ایرانی

ماکان

(پسرانه)

نام پسر کاکی از حکام مزندران در قرن چهارم

فرهنگ نامهای ایرانی

شایان

(پسرانه)

سزاوار، سزاوار، شایسته، ممکن، مقدور

فرهنگ نامهای ایرانی

سایان

(پسرانه)

نام روستایی در نزدیکی همدان

فرهنگ نامهای ایرانی

رایان

(دخترانه)

نام کوهی در حجاز

فرهنگ نامهای ایرانی

پایان

نقطه یا لحظۀ اتمام چیزی، نهایت، انتها، بخش آخری هر چیز، بخش پایینی هر چیز، برای مثال سخن نیز نشنید و نامه نخواند / مرا پیش تختش به پایان نشاند (فردوسی - ۲/۳۴۱)

فرهنگ فارسی عمید

مویان

در حال موییدن، نوحه کنان، زاری کنان

فرهنگ فارسی عمید

مامان

مادر، کنایه از قشنگ، مامانی

فرهنگ فارسی عمید

نمایان

واضح، هویدا، نمودار، پیدا و آشکار
نمایان شدن: ظاهر شدن، آشکار شدن

فرهنگ فارسی عمید

شمایان

(شُ)

ضمیر منفصل دوم شخص جمع. امروزه از ضمایر شخصی (ما) و (شما) را در تداول عامه با (ها) جمع بندند: ماها، شماها. ولی به حکم شواهد بدست آمده در زبان ادب قدیم (ما) و (شما) را جمع می بسته اند آن هم با (ان) نه با (ها) به صورت مایان و شمایان:
قوم را گفتم چونید شمایان به نبید
همه گفتند صواب است صواب است صواب.
فرخی.
شمایان را از این اخبار تفصیلی دادم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 57). لشکر را گفت فردا شمایان را مثال داده آید که سوی هرات بر چه جمله باید رفت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 47). گفتا بزرگ غلطا که شمایان را افتاده است که اگر قدم شما از خراسان بجنبد هیچ جای بر زمین قرار نباشد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 582). شمایان را باید اینجا احتیاط کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 552). رجوع به شما شود

لغت نامه دهخدا

نمایان

(نُ / نِ / نَ)

بسیار واضح و آشکار. (آنندراج). ظاهر. هویدا. آشکار. (ناظم الاطباء). مشهود. مرئی. علنی. فاحش. بی پرده:
بد اندر دلت چند پنهان بود
ز پیشانی آن بد نمایان بود.
بوشکور.
عجب دارم خدا بردارد این ظلم نمایان را
که پیش چشم من آئینه زآن رخسار گل چیند.
صائب (از آنندراج).
به چشم پاک کرد آئینه تسخیر آن پری رو را
چنین فتح نمایانی ز اسکندر نمی آید.
صائب (از آنندراج).
چون شکاف صبح صد زخم نمایان خفته است
در جگرگاه فلک از تیغ یک پهلوی او.
صائب (از آنندراج).
، نمودارشونده. (غیاث اللغات). رجوع به معنی اول شود، مجازاً، کلان و بسیار، چرا که هرچه کلان و بسیار باشد بالضرور ظاهر و نمایان است. (غیاث اللغات). رجوع به معنی اول شود، دراز و عمیق، چون زخم نمایان، و این نیز راجع به معنی اول (بسیار واضح و آشکار) است. (آنندراج). رجوع به معنی اول شود،
{{قید}} در حال نمودن. (یادداشت مؤلف). در حال نشان دادن و اشاره کردن:
چو سال بد از وی خلایق نفور
نمایان به هم چون مه نو ز دور.
سعدی

بسیار واضح و آشکار. (آنندراج). ظاهر. هویدا. آشکار. (ناظم الاطباء). مشهود. مرئی. علنی. فاحش. بی پرده:
بد اندر دلت چند پنهان بود
ز پیشانی آن بد نمایان بود.
بوشکور.
عجب دارم خدا بردارد این ظلم نمایان را
که پیش چشم من آئینه زآن رخسار گل چیند.
صائب (از آنندراج).
به چشم پاک کرد آئینه تسخیر آن پری رو را
چنین فتح نمایانی ز اسکندر نمی آید.
صائب (از آنندراج).
چون شکاف صبح صد زخم نمایان خفته است
در جگرگاه فلک از تیغ یک پهلوی او.
صائب (از آنندراج).
، نمودارشونده. (غیاث اللغات). رجوع به معنی اول شود، مجازاً، کلان و بسیار، چرا که هرچه کلان و بسیار باشد بالضرور ظاهر و نمایان است. (غیاث اللغات). رجوع به معنی اول شود، دراز و عمیق، چون زخم نمایان، و این نیز راجع به معنی اول (بسیار واضح و آشکار) است. (آنندراج). رجوع به معنی اول شود،
{{قِید}} در حال نمودن. (یادداشت مؤلف). در حال نشان دادن و اشاره کردن:
چو سال بد از وی خلایق نفور
نمایان به هم چون مه نو ز دور.
سعدی

لغت نامه دهخدا

شایان

لایق و سزاوار، درخور

فرهنگ لغت هوشیار

مامان

فرانسوی مام مادر، دلپسند تو دل برو، جنده جاف (در زبان کودکان) مادر والده، هر چیز خوب قشنگ دلپسند، شخص خوش جنس و بزرگوار، الف - مردان رفیقه های خود را مامان خطاب کنند (درین صورت غالبا مامان جون (جان) گویند)، ب - روسپیان خانم رئیس و سر دسته خود را مامان گویند

فرهنگ لغت هوشیار