معنی ماسط در لغت نامه دهخدا

هر چیز شور که شکم راند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، آب و گیاه شور شکم ران. (منتهی الارب) (آنندراج). آب شور و گیاه شور که شکم راند. (ناظم الاطباء). آب شور که شکم راند. (از اقرب الموارد)، گیاهی است تابستانی که شکم شتر راند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی ماسط در لغت نامه دهخدا

آبکی است شور مر بنی طهیه را. (منتهی الارب). نام آبکی شور. (ناظم الاطباء). نام آبی کوچک و شور است بنی طهیه را در بلاد بنی تمیم. (از اقرب الموارد). و رجوع به معجم البلدان شود

معنی ماسط - جستجوی لغت در جدول جو

ماسط

لغت نامه دهخدا

ماسط

لغت نامه دهخدا

ماسک

صورتک، نقاب، پوشش پارچه ای که برای جلوگیری از ورود ذرات معلق در هوا جلوی بینی و دهان قرار می دهند، وسیله ای که برای محافظت از سوختگی در موقع جوشکاری جلوی صورت می گیرند، کنایه از حالتی که فرد برای پنهان کردن احساسات، افکار و درونیاتش به خود می گیرد، پوششی از مواد شیمیایی یا طبیعی که به منظور حفظ شادابی و سلامت یا رفع معایب پوست صورت روی آن قرار می دهند

فرهنگ فارسی عمید

مقسط

عادل، دادگر

فرهنگ فارسی عمید

قاسط

بازگردنده از حق، جابر، ستمکار

فرهنگ فارسی عمید

واسط

در میان، آنچه در میانه باشد مثلاً حد واسط، کسی که در وسط نشسته باشد

فرهنگ فارسی عمید

ماسه

شن نرم که درشتی دانه هایش از چند میلی متر بیشتر نباشد

فرهنگ فارسی عمید

باسط

گستراننده، گشاینده، فراخ کننده، فراخی دهنده، از نام های خداوند

فرهنگ فارسی عمید

ماست

فراودۀ لبنی که از مایه زدن شیر گرم و بستن آن در اثر گرم ماندن تولید می شود

فرهنگ فارسی عمید

قاسط

(سِ)

ابن هنب. نام پدر قبیله ای است از عرب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

باسط

(سِ)

فراخ کننده. (منتهی الارب). اسم فاعل از بسط. فراخی دهنده. (غیاث اللغات) (آنندراج). فراخ کننده روزی. (مهذب الاسماء).

لغت نامه دهخدا

قاسط

(سِ)

جابر. (منتهی الارب) (آنندراج) ، ستمکار. (منتهی الارب). بیدادگر. (مهذب الاسماء). جورکننده. جائر. ظالم، بازگردنده ازحق. (ناظم الاطباء). ج، قاسطون. (مهذب الاسماء) : و اما القاسطون فکانوا لجهنم حطباً. (قرآن 15/72) ، (از قسط یعنی عدل) عادل. دادگر

لغت نامه دهخدا

ماحط

(حِ)

عام ماحط، سال کم باران. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مبسط

(مِ سَ)

هر جایی که در آن بساط و فرش گسترده باشند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) (از اشتینگاس) ، اسم آله، من بسطت القرحه، ای شققتها. (بحرالجواهر). آلتی که با آن قرحه را بشکافند و باز کنند

لغت نامه دهخدا

مبسط

(مُ بَسْ سَ)

گسترده شده. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

مبسط

(مَ سَ)

جای فراخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از محیطالمحیط)

لغت نامه دهخدا

ماست

معروف است که جغرات باشد و بعضی جغرات چکیده را و بعضی دیگر مایه ای که بر شیر زنند ماست گویند، (برهان)، جغرات و گویند جغرات چکیده و گویند مایه ای که بر شیر زنند و لهذا کسی که مایه را برشیر زده ماست ببندد ماست بند گویند، (از آنندراج)، چغرات و شیری که بواسطۀ ماستینه بسته شده باشد، (ناظم الاطباء)، خوراکی از انواع لبنیات که از شیر تهیه کنند، طریقۀ آن چنین است: شیر را گرم کنند و سپس با اندکی ماست مایه زنند و روی آن را گرم بپوشانند و درجایی نهند تا منعقد گردد و سفت شود، (فرهنگ فارسی معین)، سانسکریت، مستو (سرشیر حامض) ارمنی، مچوم (شیر ترش)، مچنیم (چسبانیدن، بستن، منجمد شدن)، بلوچی، مذغ، مسته (بستن، منجمد شدن)، مستغ (ماست)، افغانی، ماسته (شیر دلمه شده)، کردی، مازد (شیر دلمه) ایضاً کردی، ماست (شیر بسته)، گیلکی، یرنی و نطنزی، ماست، فریزندی، ماس، سمنانی، مست، سنگسری، موست، سرخه یی، لاسگردی و شهمیرزادی، ماست، بعضی پنداشته اند که ماست عربی است و از ’مأس’ مأخوذ است، در قاموس آمده: ’مأست الناقه، یعنی سخت شد به شتر گردآمدن شیر در پستان او’، این معنی ربطی به ’ماست’ فارسی ندارد و باید دانست که ماست در عربی از فارسی مأخوذ است و عربی آن، رائب است، (حاشیۀ برهان چ معین)، غمیم، رثو، رثیئه، (منتهی الارب)، رائب، جغرات، چغرات، صغرات، صقره، صقرات، صغراط، صقراط، یغرد یغرت، یاقورد، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، انواع دارد: ماست قالبی، ماست کیسه ای، ماست کوزه ای، ماست کاسه ای، ماست خیکی، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
کرد از بهر ماست تیریه خواست
زانکه درویش بود و عاریه خواست،
شهید (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
الماست و الرائب و الشیراز کلها تبرد و تطفی و تنفخ، محمد زکریای رازی، (یادداشت ایضاً)،
نزد او آن جوان چابک رفت
از غم ره گران و گوش سبک
با دو نان، پر زماست ماست فروش
تاشکی برد پیش آن تاشک،
منطقی (یادداشت ایضاً)،
از ایشان سبک اردشیر آب خواست
یکایک ببردندبا آب ماست،
فردوسی،
بیاورد زن خوان و بنهاد راست
برو تره و سرکه و نان و ماست،
فردوسی،
وز خس و از خار به بیگاه و گاه
روغن و پینو کنی و دوغ و ماست،
ناصرخسرو،
گفت با ماست خورده ام بسیار
صد ره و بیشتر نه خود یکبار،
سنائی،
کسی را که در خانه نه قالی باشد نه حصیر، نه نان و نه خمیر و نه گوشت و نه فطیر و نه ماست باشدش و نه پنیر، (بهاءالدین ولد)،
دوغبایی بپز که از چپ و راست
دروی افتند چون مگس درماست،
سعدی،
غریبی گرت ماست پیش آورد
دو پیمانه آب است و یک چمچه دوغ،
(گلستان)،
یک صباحی بوقت، شاگرد ماست بندی از در مدرسه بابا می گذشته و ظرفی ماست داشته، (مزارات کرمان ص 41، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
مایه ام بنهاد مقداری که خواست
شیر بودم بعد از آنم کرد ماست،
بسحاق اطعمه،
- از سفیدی ماست تا سیاهی زغال، در تداول عامه، همه چیز، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- رنگ کسی مثل ماست پریدن، در تداول عامه، از ترس شدید یا بیماری و یا شنیدن خبری موحش رنگ از صورت وی پریدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- گور ماست، رجوع به همین ماده شود،
- ماست بستن، ارابه، ماست زدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، و رجوع به ماست زدن و ماست بندی شود،
- ماست به دهان مایه زدن (یا کردن)، رجوع به ترکیب ماست تو (ی) دهن ... شود،
- امثال
ماست به دهانش مایه زده اند (یا) مایه کرده اند، نظیر: آرد بدهنش گرفته، (امثال و حکم ص 1388)،
- ماست تو (ی) دهن کسی بودن، به موقع از گفتن حرفی خودداری کردن، در مقام گفتار ساکت و صامت نشستن و در نتیجه فرصت را از دست دادن و گرفتار زیان مادی یا معنوی شدن، وقتی فلانی داشت این میوه ها را به تو قالب می کردماست تو دهنت بود که بگویی لک زده هایش را نگذارند (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده)،
- ماست را هم نمی برد، در تداول عامه، بسیار کند است (چاقو، کارد) (فرهنگ فارسی معین)،
- ماست مالی، رجوع به همین ماده شود،
- ماست مالی کردن، رجوع به همین ماده شود،
- ماست موسیر، موسیر را در آب می خوابانند و سپس در ماست داخل کنند، (فرهنگ فارسی معین)،
- ماست و چغندر، ماست و لبو، نوعی پیش غذا که هنوز هم متداول است و برای تهیۀ آن نخست چغندر را به تنور پزند و سپس پوست کنده تکه تکه نمایند آنگاه آنها را در بشقابی تخت قرار دهند و روی آنرا با ماست نیم چکیده پوشانند و بر روی آن با نقش ونگار گرد دارچین و جز آن ریزند و بر سفره گذارند،
- ماست و شیره، نوعی غذاست مردم تنگدست را و آن افزودن مقداری شیره بر ماست است که آن را تا حد لازم شیرین و مطبوع سازد آنگاه آنرا با نان خورند،
- ماست و لبو، ماست و چغندر، رجوع به همین ترکیب شود،
- ماست ها را کیسه کردن،جا خوردن، ترسیدن از تهدید کسی، غلاف کردن و دم درکشیدن یا دست از کار خود برداشتن و جاخوردگی و ترس خودرا بخوبی نشان دادن، تا صدای من بلند شد پسره ماستها را کیسه کرد و دست از شلوغ بازی برداشت و مثل آدم یک گوشه نشست، (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده)، مرعوب شدن، ترسیدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- مو از ماست کشیدن، سخت زیرک و بافراست بودن، سخت دقیق بودن، در حساب و امثال آن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- امثال:
ماست چکیده به خایه می مالد، مثل است، (آنندراج)،
ماست و دروازه هر دو می بندند، نظیر: بز و شمشیر هر دو درکمرند، (امثال و حکم، ص 1388)، یعنی این دو چیز را اختلاف بسیار است، و رجوع به امثال و حکم ج 1 ص 330 و 316 شود،
ماست و سیاه تخمه، کار را مشکل کرده، (امثال و حکم ص 1388)،
ماستی که ترش است از تغارش پیداست، (امثال و حکم ص 1388)،
راست بیا راست برو ماست بخور سرنا بزن، نظیر: با آن زبان خوشت یا پول فراوانت یا راه نزدیکت، (امثال و حکم ص 858)،
عجب ماستی خریدیم که همه دوغ پتی بود، یعنی آنچه شد همه جز آن بود که می بیوسیدیم، (امثال و حکم ص 1090)،
ماهی و ماست عزرائیل می گوید باز هم تقصیر ماست، نظیر: لاتأکل السمک و تشرب اللبن، (امثال و حکم ص 1396)،
، علک رومی را نیز ماست می گویند که مصطکی باشد و آن صمغی است که خایند، (برهان)، مصطکی، (ناظم الاطباء)، به این معنی تصرفی است در مصطکی، (حاشیۀ برهان چ معین)

معروف است که جغرات باشد و بعضی جغرات چکیده را و بعضی دیگر مایه ای که بر شیر زنند ماست گویند، (برهان)، جغرات و گویند جغرات چکیده و گویند مایه ای که بر شیر زنند و لهذا کسی که مایه را برشیر زده ماست ببندد ماست بند گویند، (از آنندراج)، چغرات و شیری که بواسطۀ ماستینه بسته شده باشد، (ناظم الاطباء)، خوراکی از انواع لبنیات که از شیر تهیه کنند، طریقۀ آن چنین است: شیر را گرم کنند و سپس با اندکی ماست مایه زنند و روی آن را گرم بپوشانند و درجایی نهند تا منعقد گردد و سفت شود، (فرهنگ فارسی معین)، سانسکریت، مستو (سرشیر حامض) ارمنی، مچوم (شیر ترش)، مچنیم (چسبانیدن، بستن، منجمد شدن)، بلوچی، مذغ، مسته (بستن، منجمد شدن)، مستغ (ماست)، افغانی، ماسته (شیر دلمه شده)، کردی، مازد (شیر دلمه) ایضاً کردی، ماست (شیر بسته)، گیلکی، یرنی و نطنزی، ماست، فریزندی، ماس، سمنانی، مست، سنگسری، موست، سرخه یی، لاسگردی و شهمیرزادی، ماست، بعضی پنداشته اند که ماست عربی است و از ’مأس’ مأخوذ است، در قاموس آمده: ’مأست الناقه، یعنی سخت شد به شتر گردآمدن شیر در پستان او’، این معنی ربطی به ’ماست’ فارسی ندارد و باید دانست که ماست در عربی از فارسی مأخوذ است و عربی آن، رائب است، (حاشیۀ برهان چ معین)، غمیم، رَثو، رَثیئَه، (منتهی الارب)، رائب، جغرات، چغرات، صغرات، صقره، صقرات، صغراط، صقراط، یُغَرد یغرت، یاقورد، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، انواع دارد: ماست قالبی، ماست کیسه ای، ماست کوزه ای، ماست کاسه ای، ماست خیکی، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
کرد از بهر ماست تیریه خواست
زانکه درویش بود و عاریه خواست،
شهید (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
الماست و الرائب و الشیراز کلها تبرد و تطفی و تنفخ، محمد زکریای رازی، (یادداشت ایضاً)،
نزد او آن جوان چابک رفت
از غم ره گران و گوش سبک
با دو نان، پر زماست ماست فروش
تاشکی برد پیش آن تاشک،
منطقی (یادداشت ایضاً)،
از ایشان سبک اردشیر آب خواست
یکایک ببردندبا آب ماست،
فردوسی،
بیاورد زن خوان و بنهاد راست
برو تره و سرکه و نان و ماست،
فردوسی،
وز خس و از خار به بیگاه و گاه
روغن و پینو کنی و دوغ و ماست،
ناصرخسرو،
گفت با ماست خورده ام بسیار
صد ره و بیشتر نه خود یکبار،
سنائی،
کسی را که در خانه نه قالی باشد نه حصیر، نه نان و نه خمیر و نه گوشت و نه فطیر و نه ماست باشدش و نه پنیر، (بهاءالدین ولد)،
دوغبایی بپز که از چپ و راست
دروی افتند چون مگس درماست،
سعدی،
غریبی گرت ماست پیش آورد
دو پیمانه آب است و یک چمچه دوغ،
(گلستان)،
یک صباحی بوقت، شاگرد ماست بندی از در مدرسه بابا می گذشته و ظرفی ماست داشته، (مزارات کرمان ص 41، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
مایه ام بنهاد مقداری که خواست
شیر بودم بعد از آنم کرد ماست،
بسحاق اطعمه،
- از سفیدی ماست تا سیاهی زغال، در تداول عامه، همه چیز، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- رنگ کسی مثل ماست پریدن، در تداول عامه، از ترس شدید یا بیماری و یا شنیدن خبری موحش رنگ از صورت وی پریدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- گور ماست، رجوع به همین ماده شود،
- ماست بستن، اِرابَه، ماست زدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، و رجوع به ماست زدن و ماست بندی شود،
- ماست به دهان مایه زدن (یا کردن)، رجوع به ترکیب ماست تو (ی) دهن ... شود،
- امثال
ماست به دهانش مایه زده اند (یا) مایه کرده اند، نظیر: آرد بدهنش گرفته، (امثال و حکم ص 1388)،
- ماست تو (ی) دهن کسی بودن، به موقع از گفتن حرفی خودداری کردن، در مقام گفتار ساکت و صامت نشستن و در نتیجه فرصت را از دست دادن و گرفتار زیان مادی یا معنوی شدن، وقتی فلانی داشت این میوه ها را به تو قالب می کردماست تو دهنت بود که بگویی لک زده هایش را نگذارند (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده)،
- ماست را هم نمی برد، در تداول عامه، بسیار کند است (چاقو، کارد) (فرهنگ فارسی معین)،
- ماست مالی، رجوع به همین ماده شود،
- ماست مالی کردن، رجوع به همین ماده شود،
- ماست موسیر، موسیر را در آب می خوابانند و سپس در ماست داخل کنند، (فرهنگ فارسی معین)،
- ماست و چغندر، ماست و لبو، نوعی پیش غذا که هنوز هم متداول است و برای تهیۀ آن نخست چغندر را به تنور پزند و سپس پوست کنده تکه تکه نمایند آنگاه آنها را در بشقابی تخت قرار دهند و روی آنرا با ماست نیم چکیده پوشانند و بر روی آن با نقش ونگار گرد دارچین و جز آن ریزند و بر سفره گذارند،
- ماست و شیره، نوعی غذاست مردم تنگدست را و آن افزودن مقداری شیره بر ماست است که آن را تا حد لازم شیرین و مطبوع سازد آنگاه آنرا با نان خورند،
- ماست و لبو، ماست و چغندر، رجوع به همین ترکیب شود،
- ماست ها را کیسه کردن،جا خوردن، ترسیدن از تهدید کسی، غلاف کردن و دم درکشیدن یا دست از کار خود برداشتن و جاخوردگی و ترس خودرا بخوبی نشان دادن، تا صدای من بلند شد پسره ماستها را کیسه کرد و دست از شلوغ بازی برداشت و مثل آدم یک گوشه نشست، (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده)، مرعوب شدن، ترسیدن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- مو از ماست کشیدن، سخت زیرک و بافراست بودن، سخت دقیق بودن، در حساب و امثال آن، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
- امثال:
ماست چکیده به خایه می مالد، مثل است، (آنندراج)،
ماست و دروازه هر دو می بندند، نظیر: بز و شمشیر هر دو درکمرند، (امثال و حکم، ص 1388)، یعنی این دو چیز را اختلاف بسیار است، و رجوع به امثال و حکم ج 1 ص 330 و 316 شود،
ماست و سیاه تخمه، کار را مشکل کرده، (امثال و حکم ص 1388)،
ماستی که ترش است از تغارش پیداست، (امثال و حکم ص 1388)،
راست بیا راست برو ماست بخور سرنا بزن، نظیر: با آن زبان خوشت یا پول فراوانت یا راه نزدیکت، (امثال و حکم ص 858)،
عجب ماستی خریدیم که همه دوغ پتی بود، یعنی آنچه شد همه جز آن بود که می بیوسیدیم، (امثال و حکم ص 1090)،
ماهی و ماست عزرائیل می گوید باز هم تقصیر ماست، نظیر: لاتأکل السمک و تشرب اللبن، (امثال و حکم ص 1396)،
، علک رومی را نیز ماست می گویند که مصطکی باشد و آن صمغی است که خایند، (برهان)، مصطکی، (ناظم الاطباء)، به این معنی تصرفی است در مصطکی، (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

ماخط

(خِ)

آنکه آب و مشیمه از بچۀ نوزاده دور کند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ناتج. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مبسط

(مُ بَسْ سِ)

گسترنده. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

ماشط

(شِ)

شانه کننده. (ناظم الاطباء). رجوع به ماشطه شود

لغت نامه دهخدا

واسط

میانجی، نشیننده در میان قوم

فرهنگ لغت هوشیار

موسط

میانسرای

فرهنگ لغت هوشیار

مقسط

عادل و دادگر

فرهنگ لغت هوشیار

مبسط

هر جایی که در آن بساط و فرش گسترده باشند

فرهنگ لغت هوشیار

ماسک

آنچه که چهره خود را بدان بپوشاند، نقاب، صورت مستعار که بر روی نهند جهت بازی و مسخرگی نگاهدارنده فرانسوی روپوشه روبند، سر و ریخت نگاهدارنده. آنچه که چهره خود را بدان بپوشانند نقاب، (مخصوصا) صورتک عجیب و غریب که برای تغییر شکل یا مخفی کردن قیافه حقیقی بچهره زنند و در جشنها بدان صورت خود را ظاهر سازند، نقابی فلزی و مشبک که شمشیربازان برای حفاظت بچهره خود زنند، نقابی که غواصان بر صورت خودنصب کنند و آن بلوله اکسیژن یا لوله هوا اتصال دارد تابوسیله آن تنفس کنند

فرهنگ لغت هوشیار

ماسه

سنگ ریزه خردتر از شن، شن بسیار ریز ناآمیخته با خاک

فرهنگ لغت هوشیار

ماست

خوراکی از انواع لبنیات که از شیر تهیه کنند. طریقه آن چنین است: شیر را گرم کنند و سپس با اندکی ماست مایه زنند و روی آن را گرم بپوشانند و در جایی نهند تا منعقد گردد بپوشانند و درجایی نهند تا منعقد گردد و سفت شود جغرات: غریبی گرت ماست پیش آورد دو پیمانه آبست و یک چمچه دوغ. (گلستان. قر. 54) یا ماست و موسیر. موسیر را در آب می خوابانند و سپس در ماست داخل کنند. یا از سفیدی ماست تا سیاهی زغال. همه وهمه چیز. یا رنگ کسی مثل ماست پریدن، بر اثر رنج و محنت و مرگ یا شنیدن خبری موحش رنگ از صورتش پریدن: دندانهایش کلید شد، رنگش مثل ماست پرید... یا ماست تو (ی) دهن کسی بودن، از گفتن سخنی در موقع لازم خودداری کردن: وقتی فلانی داشت این میوه ها را بتو قالب می کرد ماست تو دهنت بود که بگویی لک زده هایش را نگذارد ک یا ماست را هم نمی برد. بسیار کند است (چاقو کارد)، یا ماست ها را کیسه کردن، از تهدید کسی ترسیدن جاخوردن: تا صدای من بلند شد پسره ماستها را کیسه کرد و دست از شلوغ بازی برداشت

فرهنگ لغت هوشیار